Esen ALTUNAY, Didem KOŞAR, Münevver YALÇINKAYA

Araştırma görevlilerinin bilim insanı yetiştirme sürecine ilişkin görüşleri1

Araştırmanın amacı araştırma görevlilerinin bilim insanı yetiştirme sürecine ilişkin görüşlerini belirlemek ve bunlara dayalı öneriler geliştirmektir. Nitel veri toplama tekniği kullanılarak yürütülen bu araştırmada, yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu ölçüt örnekleme ile belirlenen 2011-2012 öğretim yılında İzmir ili Eğitim Fakültelerinde görev yapmakta olan 10 araştırma görevlisi oluşturmuştur. Araştırma sonuçları bilim insanı yetiştirme sürecinin ders yükü, ekonomik yetersizlikler, yükselme kriterleri gibi nedenlerden amacına ulaşamadığını ortaya koymuştur. Ayrıca, bilim insanı yetiştirme sürecinin rutin bir süreç olarak algılandığı ve desteklenmediği, lisansüstü eğitim programlarının, bilim insanı yetiştirme için yeterince uygun olmadığı ve ideal bilim insanı niteliklerinin kazandırılamadığı ortaya konmuştur.

Research assistants views on the training process of scholars

The aim of this research was to determine the views of research assistants about the process of training the scientists and offer some suggestions. Semi structured in- terview form was used in this qualitative research. The study group of this research was composed of 10 research assistants that work in İzmir Educational Faculties du- ring 2011-2012 who were chosen via criterion sample. The results revealed out that not significant importance is given on training the scientist according to some reasons such as the lesson load,lack of financial support, promotion criterions. Also, it was in- dicated that the process of training the scientists isaccepted as organizational ordinary process and is not supported enough. In addition to these results, it is determined that science is used as a tool for academic promotion.

PDF

___

Aydoğan, İ. (2008). Bilim İnsani ve Entelektüel Özellik. Girne Amerikan Üniversitesi. GAU J. Soc. & Appl. Sci., 3(6), 81-87.
Ayverdi A, (1969). Orta Eğitimde ve Yüksek Eğitimin İlk Yıllarında Bilim Adamı Yetiştirme. Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırmalar Kurumu Bilim Adamı Yetiştirme Grubu Yayınları, sayı: 5, II. Bilim Kongresinde Bilim Adamı Yetiştirme ve Fen Öğretimi Seksiyonuna Sunulan Bazı Tebliğler. Ankara.
Çakar, Ö. (1997). Fen Bilimleri Alanında Bilim Adamı Yetiştirme: Lisansüstü Eğitim. TÜBA Bilimsel Toplantı Serileri:7, 65-75.
Can, A.A., Can, Ü.K., Bağcı, H. (2009), Lisansüstü Müzik Eğitimi Programlarıyla ve Gerçekleştirilen Araştırmalarla İlgili Sorunlar ve Çözüm Önerileri, I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi, 1-3 Mayıs 2009, Çanakkale.
Cohen, L., Mannion, L.; Morrison, K. (2007). Research Methods in Education. UK: Routledge, Taylor & Francis Group.
Çıkrıkçı-Demirtaşlı, N. (2002 ) Lisansüstü Eğitim Programlarına Girişte Lisansüstü Eğitimi Giriş Sınavı (Les) Sonucunun Ve Diğer Ölçütlerin Kullanımına İlişkin Bir Tarama Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 35, 1-2.
Ekinci, C. E. (2009). Türkiyede Yükseköğretimde Öğrenci Harcama ve Maliyetleri, Eğitim ve Bilim, 34 (154), 119-133.
Ekinci, C. E. (2011). Bazı Sosyoekonomik Etmenlerin Türkiyede Yükseköğretimde Katılım Üzerindeki Etkileri, Eğitim ve Bilim, 36 (160), 281-297.
Erdem A.R. (2007). Öğretim Üyesinin Bilim İnsanı Yetiştirme Sorumluluğu ve Bu Sorumluluğun Gerektirdiği Mesleki Etik, Akademik Dizayn Dergisi 1(2), 77-81.
Hunter, A.B., Laursen, S. L.; Seymour, E. (2006). Becoming A Scientist: The Role Of Undergraduate Research İn Students Cognitive, Personal And Professional Development. 28.02.2012 tarihinde http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/summary? doi=10.1.1.112.671. adresinden edinilmiştir.
Hutchinson, T. C M.; Moran, J. (2005) The Use of Research Assistants in Law Faculties:Balancing Cost Effectiveness and Reciprocity. In Proceedings Faculty of Law Research Interest Group, 1-17, Brisbane.
Karaman, S.; Bakırcı, F. (2010). Türkiyede Lisansüstü Eğitim: Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi. II, 94-114.
Karakütük, K. (2002). Öğretim Üyesi ve Bilim İnsanı Yetiştirme-Lisansüstü Öğretimin Plânlanması (2.Baskı) Ankara:Anı Yayıncılık.
Karakütük ve Özdemir (2011). Bilim İnsanı Yetiştirme Projesi (BİYEP) ve Öğretim Üyesi Yetiştirme Programının (ÖYP) Değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim. 36(161), 26-38.
Örücü, D., Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin Gözünden Türkiyede Eğitim Yönetiminin Akademik Durumu: Nitel Bir Analiz. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 17(2),167-197.
Özdemir, M. Ç. (2006). Türkiye Üniversiteleri Öğretim Elemanı Araştırması, Gazi Üniversitesi, Ankara, 60-61.
Sezgin, F. (2003). Öğretim Üyelerinin Yetiştiricilik Rolleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 33, 132-159.
Sevinç, B. (2001). Türkiye de Lisansüstü Eğitim Uygulamaları, Sorunlar ve Uygulamalar. DEÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 34, (1),25-40.
Tural, N. K. (2004). Küreselleşme ve Üniversiteler. Ankara: Kök Yayıncılık.
Ünver, G., Bümen, N. T. ve Başbay, M. (2010). Ortaöğretim Alan Öğretmenliği Tezsiz Yüksek Lisans Derslerine Öğretim Elemanı Bakışı: Ege Üniversitesi örneği. Eğitim ve Bilim Dergisi,155(35), 63-77.
Yaman, E. (2010). Psikoşiddete (Mobbing) Maruz Kalan Öğretim Elemanlarının Örgüt Kültürüne Ve İklimine İlişkin Algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(1), 449-578.
Yapıcı, M. (2005). Bilim ve Bilim İnsanının Nitelikleri. Üniversite ve Toplum Bilim, Eğitim Ve Düşünce Dergisi. 5 (1). http://www.universite-toplum.org/text.php3?id=231 adresinden 21.04.2012 tarihinde elde edildi.
Yıldırım, A.; Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yılmaz, R. (2008), Türkiyede Lisansüstü Öğrenim için Öğrenci Seçimi: Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsünde Bir Uygulama, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Harekat Araştırması Ana Bilim Dalı.
YÖK (2006). Yükseköğretim Kurulu. Türkiyenin Yükseköğretim Stratejisi (Taslak Rapor)Türkiyenin Yükseköğretim Stratejisi Taslak Rapor. Ankara.