Ortaokul 8. Sınıf Öğrencilerinin Çoklu Zekâ Algıları ve Matematik Öğretim Programında Yer Alan Alana Özgü Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı; Sivas il merkezindeki ortaokul 8.sınıf öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarına ilişkin algılarını ve İlköğretim Matematik Dersi Öğretim Programı (İMDÖP)’nda yer alan alana özgü problem çözme becerilerini belirlemek, çoklu zekâ alanlarına ilişkin algılarını ve İMDÖP’te yer alan alana özgü problem çözme becerilerini cinsiyet değişkeni açısından incelemek; ayrıca bu algı ve beceri arasındaki ilişkiyi tespit etmektir. Araştırmanın örneklemi, basit seçkisiz örnekleme yöntemi ile seçilmiş olan 656 ortaokul 8. sınıf öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmada veriler Oral (2001) tarafından Türkçe’ye uyarlama çalışması yapılan “Çoklu Zekâ Envanteri” ve araştırmacı tarafından geliştirilen “Problem Çözme Beceri Testi” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 18, Jmetrik 4.0 ve Lisrel 8.8 paket programları kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, ortaokul 8. sınıf öğrencilerinin algılarına göre en yüksek olduğunu düşündükleri zekâ alanı mantıksal-matematiksel zekâ alanıdır. Bu zekâ alanını kişilerarası ve görsel-uzamsal zekâ alanı izlemektedir. En düşük olduğunu düşündükleri zekâ alanı müziksel-ritmik zekâ olarak bulunmuştur. Öğrencilerin İMDÖP’te yer alan alana özgü problem çözme becerileri ve çoklu zekâ alanlarına ilişkin algıları cinsiyete göre farklılık göstermektedir. Öğrencilerin İMDÖP’te yer alan alana özgü problem çözme becerileri ile sözel-dilsel, mantıksal-matematiksel ve görsel-uzamsal zekâ alanlarına ilişkin algıları arasında pozitif yönlü ve orta düzeyde; müziksel-ritmik zekâ alanına ilişkin algıları arasında negatif yönlü ve orta düzeyde ilişki bulunmuştur. Çoklu zekâ alanları birlikte, İMDÖP’te yer alan alana özgü problem çözme becerisindeki toplam varyansın %44’ünü açıklamaktadır. Problem çözme becerisi için; mantıksal-matematiksel zekâ orta düzeyde ve pozitif anlamlı yordayıcı, müziksel-ritmik zekâ düşük düzeyde ve negatif anlamlı yordayıcı olarak bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

çoklu zekâ algısı, ilköğretim matematik dersi öğretim programı, , problem çözme becerileri

Examining the Relationship between 8th Graders’ Perceptions of the Multiple Intelligence and Field-Specific Problem Solving Skills Included in the Math Curriculum

This study aims to identify the perceptions of 8th-grade students related to the multiple intelligence fields and field-specific problem solving skills included in the Elementary Math Curriculum (EMC), to examine the variation in perceptions of multiple intelligence and field-specific problem solving skills included in the EMC brought by gender, and to establish the relationship between these perceptions and skills in the 8th graders in central Sivas. The sample of the study comprised 656 8th graders selected using a simple random sampling method. The study adopts a correlational survey design, which is a quantitative research method, and data for the study was collected using “Multiple Intelligences Inventory”, adapted for Turkish by Oral (2001), the “Problem Solving Skills Test” developed by the researchers. The collected data was analyzed using the SPSS 18, Jmetrik 4.0 and Lisrel 8.8 software packages. The 8th grade students were found to have the highest level of perceived intelligence in the logical-mathematical field, followed by interpersonal and visual-spatial fields. The lowest level of perceived intelligence among the students was found to be in the musical-rhythmic field. The students’ perceptions of multiple intelligence fields and field-specific problem solving skills included in the EMC varied between genders. The field-specific problem solving skills included in the EMC were found to have positive and moderate relationships with the verbal-linguistic, logical-mathematical and visual-spatial intelligence fields and a negative and moderate relationship with the musical-rhythmic field. Together, the multiple intelligence fields explain 44 percent of the total variance in the field-specific problem solving skills included in the EMC. Logical-mathematical intelligence was found to be a moderate and positive significant predictor for problem solving skills, while musical-rhythmic intelligence was found to be a weak and negative significant predictor.

Keywords:

multiple intelligence perception, elementary math curriculum, problem solving skills,

PDF

___

Azar, A. , Presley, A. İ., Balkaya, Ö. (2006). Çoklu zekâ kuramına dayalı öğretimin öğrencilerin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerisine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 45-54. Bayazit, İ. ve Aksoy, Y. (2009). Matematiksel öğrenim ve öğretimi. E, Bingölbali ve M, F, Özmantar. (Eds.). Matematiksel Zorluklar ve Çözüm Önerileri. Ankara: Pegem Akademi. Baykul, Y. ve Güzeller Oktay, C. (2014). Sosyal bilimler için istatistik. (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi. Bulut, İ. (2003). Çocuklara yabancı dil olarak ingilizce öğretimi ve çoklu zekâ teorisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi. Büyüköztürk, Ş., Çakmak Kılıç, E., Akgün, E. Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Geliştirilmiş 17. Baskı). Ankara: Pegem Akademi. Büyüköztürk, Ş., Köklü, N. Ve Çokluk, Ö. (2007). Sosyal bilimler için istatistik (2. Baskı), Ankara, Pegem Akademi. Carr, M., Jessup, L. D. ve Fuller, D. (1999). Gender differences in first-grade mathematics strategy use: Parent and teacher contributions, Journal for Research in Mathematics Education, 30 (1), 20-46. Çamurcu Nuhoğlu, S. (2007). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarına yönelik dağılım düzeylerinin tespit edilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon. Demir, B. (2016). Türkçe dersi çalışma kitaplarındaki etkinliklerin çoklu zekâ kuramı bakımından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir. Demirel, Ö., Başbay, A. ve Erdem, E. (2006). Eğitimde çoklu zekâ kuram ve uygulama. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Dursun, Ş. ve Dede, Y. (2004). Öğrencilerin matematikte başarısını etkileyen faktörler: matematik öğretmenlerinin görüşleri bakımından, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 217-230. Erden, M. (1986). İlkokulların birinci devresine devam eden öğrencilerin dört işleme dayalı problemleri çözerken gösterdikleri davranışlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 105-113. Erman, A. (2003). İlköğretim IV. sınıf öğrencilerinin çoklu zekâ türlerindeki dağılım ve düzey ölçümlerinin müziksel zekâ düzeyleriyle karşılaştırmalı incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Gallagher, M.A., De Lisi, R., Holst, C. P., McGillicuddy-De Lisi, M.V.A, Morely, M. Ve Cahalan, C. (2000). Gender differences in advenced mathematical problem solving, Journal of Experimental Child Psychology, 75, 165-190. Gardner, H. (2004). Zihin çerçeveleri çoklu zekâ kuramı. (Çev. E. Kılıç). İstanbul: Alfa Yayınları. (Eserin Orijinali 1983’te yayımlandı). Göde, O. Ve Erturan, G.A. (2008). İlköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin bedensel-kinestetik zekâ erişilerinin cinsiyet ve spor yapma durumlarına göre karşılaştırılması. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi, 19 (1), 23-34. Gürses, B. A. (2011). İlköğretim öğrencilerinin çoklu zekâ gelişim düzeylerine ilişkin algıları ve ingilizce öğretmenlerinin çoklu zekâya yönelik uygulamaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ. İlhan, M. ve Çetin, B. (2014). LISREL ve AMOS programları kullanılarak gerçekleştirilen yapısal eşitlik modeli (YEM) analizlerine ilişkin sonuçların karşılaştırılması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 5(2), 26-42. İpekli, N. (2013). 10. sınıf öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarının belirlenmesi ve matematiğe karşı tutumlarının incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir. Kabataş, E. (2006). 10. sınıf öğrencilerinin zekâ alanları ile fizik, kimya, biyoloji ve matematik başarıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. Kanat, S. (2008). Görsel sanatlar dersinde çoklu zekâ kuramına dayalı öğretim yönteminin 7. sınıf öğrencilerinin erişisine ve öğrendikleri bilgilerin kalıcılığına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya. Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi. (12. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Kılıç, F. A. (2015). Temel eğitimden ortaöğretime geçiş ortak ve mazeret sınavındaki Türkçe ve matematik alt testlerinin psikometrik özelliklerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Kozağaç, B. Z. (2015). Matematik bölümü öğretmen adaylarının çoklu zekâ alanlarının belirlenmesi ve sosyal becerileri ile öğretmenlik mesleğine ilişkin tutumlarının incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Aydın. Köse, İ. A. (2012). Ölçmede güvenirlik. R. N. Çıkrıkçı (Ed.). Eğitimde ölçme ve değerlendirme içinde (s. 91-116). (1. Baskı). Ankara: Elhan Kitabevi. Kuzgun, Y. (2004). Meslek rehberliği ve danışmanlığa giriş. (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Loori, A. A. (2005). Multiple intelligences: a comparative study between the preferences of males and females. Social Behavior and Personality, 33(1), 77-88. MEB (2009). İlköğretim matematik dersi (6-8. sınıflar) öğretim programı ve kılavuzu. Ankara. Nasser, R., Singhal, S. and Abouchedid, K. (2008). Gender differences on self-estimates of multiple intelligences: a comparison between ındian and lebanese youth. Journal of Social Sciences, 16(3), 235-243. National Council of Teachers of Mathematics NCTM (2000). Principles and standards for school mathematics (3. Edition). America,Virgina: NCTM. Oral, B. (2001). Branşlarına göre üniversite öğrencilerinin zekâ alanlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 26(122),19-31. Özçelik, D.A. (2016). Eğitimde ölçme ve değerlendirme (5. Baskı). Ankara, Pegem A Yayıncılık. Schoenfeld, A.H., (1985). Mathematical problem solving, Orlando, FL, Academic Press. Selçuk, Z., Kayılı, H. ve Okut, L. (2004). Çoklu zekâ uygulamaları. (Geliştirilmiş 4. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Şengül, S. ve Öz, C. (2008). İlköğretim 6. sınıf kesirler ünitesinde çoklu zekâ kuramına uygun öğretimin öğrenci tutumuna etkisi. İlköğretim Online, 7(3), 800-813. Web: http://ilkogretim-online.org.tr/index.php/io/article/view/1780/1616 adresinden 20.05.2017 tarihinde alıntılanmıştır. Talu, N. (1999). Çoklu zekâ kuramı ve eğitime yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakütesi Dergisi, 5, 64-72. Tekin, M. ve Güllü, M. (2009). Spor lisesi öğrencileri ile genel lise öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarının karşılaştırılması. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(3), 247-258. Temiz, N. (2007). Çoklu zekâ kuramı okulda ve sınıfta. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Yaz, İ. (2013). Beden eğitimi ve spor yüksekokulunda okuyan öğrencilerin çoklu zekâ alanları ile holland kişilik tipleri arasındaki ilişkinin araştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Yenilmez, K. ve Bozkurt, E. (2006). Matematik eğitiminde çoklu zekâ kuramına yönelik öğretmen düşünceleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 90-103. Yenilmez, K. ve Çalışkan, S. (2011). İlköğretim öğrencilerinin çoklu zekâ alanları ile yaratıcı düşünme düzeyleri arasındaki ilişki. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 48-63.