Kadriye Belgin DEMİRUS, Selahattin GELBAL

Öğrencilerin Fen Bilimleri Dersinde Kullanılan Öğretim Teknikleri Tercihlerinin Ölçeklendirilmesi

Bu araştırmanın amacı, ortaokul öğrencilerinin fen bilimleri dersinde başarıları açısından en yararlı olacağına inandıkları sekiz öğretim tekniğini ölçeklendirmektir. Bu kapsamda uzman görüşlerine göre teknikler belirlenmiştir. Araştırma verisi devlet okullarında öğrenim gören 221 altıncı sınıf öğrencisinden toplanmıştır. Araştırmada sınıflama yargılarına dayalı ardışık aralıklar yöntemiyle ölçekleme yapılmıştır. Öğretim tekniklerinin (uyarıcıların) ölçek değerleri hesaplanarak yorumlanmıştır. Ayrıca, Spearman-rho sıra korelasyon katsayısı kullanılarak erkek ve kızların ölçek değerleri arasındaki ilişki belirlenmiştir. Öğrenciler fen bilimleri dersinde başarılarına en büyük katkıyı yapan teknik olarak birinci sırada deney tekniğini tercih etmişlerdir. Deney tekniğini sırasıyla soru-cevap, gösteri, eğitsel video, gezi-gözlem ve grup çalışması tekniği takip etmektedir. Öğrenciler büyük grup tartışması ve eğitsel oyun tekniklerinin ise fen bilimleri başarılarına en küçük katkıyı yaptığını belirtmişlerdir. Korelasyon analizi kız ve erkeklerin farklı tercih sırasına sahip olduğunu göstermiştir. Sonuçlara göre; öğrenciler başarıyı çoğunlukla uygulamalı öğretim tekniklerine bağlamaktadır. Öğretim tekniklerinin değeri nasıl uygulandıklarına bağlıdır; bu durum genellikle öğretmen ve öğrenciler arasındaki ilişki tarafından belirlenir. Bundan sonraki çalışmalarda öğretmen yeterliliği, öğrenme konusu ve tekniklerin kullanılma sıklığı gibi konuların araştırılmasının öğrencilerin teknik tercihlerine daha açıklayıcı bir değerlendirme getireceği beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Fen Bilgisi, Sınıflamalı Yargılar, Ardışık Aralıklar Ölçekleme Yöntemi, Öğretim Araçları Ve Teknikleri, Ölçekleme

Scaling of Students' Instructional Techniques Preferences used in Science Lessons

The purpose of this study was to have secondary school students scale eight instructional techniques that they believe would be the most beneficial in terms of science achievement. Within the scope of this purpose, techniques were determined according to expert opinions. Data was collected from 221 sixth grade students from several public schools. In this research successive intervals scaling method depends on categorical judgments law was carried out. Scale values of instructional tecniques (the stimuli) was calculated and commented. Also, relationship between scale values of males and females determined by using Spearman-rho rank order correlation coefficient. The students preferred the experiment in the first order as the technique that made the biggest contribution to their achievement in the science lessons while large group discussion and educational play made the smallest. The experiment technique was followed by question-answer, demonstration, educational video, trip-observation and group study technique. The correlation analysis indicated that females and males had different rank of preferences. According to results; students mostly link success to hands-on instructional tecniques. The value of instructional techniques depends on how they are implemented, which is often determined by the relationship between teacher and learners. It is expected that this research will lead to a more explanatory evaluation of technique preference of students, particularly given the likely emergence of research on topics like teacher competency, learning topic and the frequence of utilization of the techniques.

Keywords:

Science, Categorical Judgments, Successive Intervals Scaling Method, Instructional Tools And Techniques, Scaling,

PDF

___

Acikgoz, K. U. (2003). Aktif öğrenme uygulamaları. Çoluk Çocuk Aylık Anne Baba Eğitimci Dergisi, Sayı: 25.
Aksu, G. & Dogan, N. (2015). Öğretim yöntem ve tekniklerinin öğrenci görüşlerine göre ı̇kili karşılaştırma yöntemiyle ölçeklenmesi. Journal of Measurement and Evaluation in Education and Psychology, 6(2), 194-206.
Attneave, F. (1949). A method of graded dichotomies for the scaling of judgments. Psychological Review, 56, 334-340.
Banilower, E. R., Smith, P. S., Weiss, I. R., Malzahn, K. A., Campbell, K. M., & Weis, A. M. (2013). The report of the 2012 national survey of science and mathematics education. Chapel Hill, NC: Horizon Research, Inc.
Balkan Kiyici F. & Atabek Yigit, E. (2010). Science education beyond the classroom: A field trip to wind power plant. International Online Journal of Educational Sciences, 2010, 2 (1), 225-243.
Bayat, S., Kilicaslan, H. & Senturk, Ş. (2014). Fen ve teknoloji dersinde eğitsel oyunların yedinci sınıf öğrencilerinin akademik başarısına etkisinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 204-216.
Bayram, H. & Ersoy, Nilgun (2014). Effect of concept maps and laboratory experiments on overcoming 7th grade students’ misconceptions about classification and changes of matters. Journal of Educational Sciences, 40, 31-46.
Boyuk, U., Demir, S. & Erol, M. (2010). Fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin laboratuvar çalışmalarına yönelik yeterlik görüşlerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi. TÜBAV Bilim Dergisi, 3(4). 342-349.
Boyuk, U., Erol, M. & Koc Senol, A. (2016). Secondary school students’ perspectives for formal and informal science and technology learning: Yozgat sample. Journal of Educational Science, 1 (1), 51-62.
Corliss & Spitulnik (2008). Student and teacher regulation of learning in technology-enhanced science instruction. In International Perspectives in the Learning Sciences: Creating a Learning World. Proceedings of the 8th International Conference of the Learning Sciences (Vol. 1, pp. 167-174). Utrecht, The Netherlands: International Society of the Learning Sciences, Inc.
Linn, M. C. & Eylon, B. S. (2011). Science learnig and instruction: Taking advantage of technology to promote knowledge integration. New York: Routledge
Demirel, O. (2004). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme-Öğretme Sanatı. Ankara: Pegema Yayincilik.
Dindar, H. & Yaman, S. (2002). Öğretmenlerin ilköğretim 4. ve 5. sınıflarda fen bilgisi dersinde öğretim yöntemlerini kullanma durumları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 10(1), 103-108.
Glynn, S. M., Bryan, R. B., Brickman, P.,& Armstrong, N. (2015). Intrinsic motivation, self-efficacy, and interest in science. Chapter 11. Book name: Interest in Mathematics and Science Learning. Author: Renninger, K. Ann, Nieswandt, Martina, Hidi, Suzanne.
Guilford, J. P. (1938). The computation of psychological values from judgments in absolute categories. Journal of Experimental Psychology, 22, 33-42.
İsman, A. & Eskicumali, A. (2003). Eğitimde Planlama ve Değerlendirme. İstanbul: Değişim Yayınları.
Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Sim Matbaası.
Kang, H., Windschitl, M., Stroupe, D., &Thompson, J. (2016). Designing, launching, and implementing high quality learning opportunities for students that advance scientific thinking. Journal of Research in Science Teaching, 53(9), 1316–1340.
OECD (2017). PISA 2015 Results (Volume V): Collaborative problem solving, PISA, OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/9789264285521-en
MEB (2016a). PISA 2015 Ulusal Raporu. MEB, Ölçme ve Değerlendirme Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü (Online) http://pisa.meb.gov.tr/wp-content/uploads/2016/12/PISA2015_Ulusal_Rapor1.pdf retrieve date: 5 November 2017
MEB (2016b). TIMMS 2015 Ulusal matematik ve fen bilimleri ön raporu 4. ve 8. Sınıflar. MEB, Ölçme ve Değerlendirme Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü (Online) http://timss.meb.gov.tr/wp-content/uploads/TIMSS_2015_Ulusal_Rapor.pdf retrieve date: 5 December 2017
MEB (2010). PISA 2006 Ulusal Nihai Raporu. MEB, Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (Online) http://pisa.meb.gov.tr/wp-content/uploads/2013/07/PISA2006-Ulusal-Nihai-Rapor.pdf retrieve date: 1 July 2017
Ozcelik, D. A. (1998). Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: ÖSYM Yayınları.
Roth, K., & Garnier, H. (2006). What science teaching looks like: An international perspective. Educational Leadership, 64(4), 16–23.
Roth, K. J., Garnier, H. E., Chen, C., Lemmens, M., Schwille, K., &Wickler, N. I. Z. (2011). Video based lesson analysis: Effective science PD for teacher and student learning. Journal of Research in Science Teaching, 48(2), 117–148.
Sahin Gocer, S. & Gelbal, S. (2016). A scaling of preservice teachers’ motivational factors in choosing the teaching profession. Journal of Measurement and Evaluation in Education and Psychology, 7 (2), Winter 2016, 443-458.
Saracaloglu, A. S. & Aldan Karademir, Ç. (2009). Eğitsel oyun temelli fen ve teknoloji öğretiminin öğrenci başar1ısına etkisi. VIII. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Bildiri Kitabı. 21-23 Mayıs, Osmangazi Üniversitesi: Eskişehir, 1098-1107.
Saffir, M. (1937). A comparative study of scales constructed by three psychophysical methods. Psychometrika, 2, 179-198.
Schmidt, J. A., Rosenberg, J. M., & Beymer, P. N. (2018). A person-in context approach to student engagement in science: Examining learning activities and choice. Journal of Research in Science Teaching, 5(1), 10-43
Sonmez, V. (2001). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık
Sasmaz Oren, F. & Erduran Avci, D. (2004). Eğitimsel oyunla öğretimin fen bilgisi güneş sistemi gezengenler konusunda akademik başarı üzerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 18, 67-76.
Sendil, C. & Dikmentepe, E. (2015). Ortaokul öğrencilerinin fen ve teknoloji dersi ile fen deneylerine yönelik tutumlarının incelenmesi. Muğla Sıtkı Kocaman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(1), 44-58.
Simsek, H,, Hirca, N. & Coskun S. (2012). İlköğretim fen ve teknoloji öğretmenlerinin öğretim yöntem ve tekniklerini tercih ve uygulama düzeyleri: Şanlıurfa ili örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(18), 249-268. 
Tan, S. & Alaattin, E. (2003). Öğretimi Planlama ve Değerlendirme. Ankara: Pegema Yayıncılık
IEA (2016). TIMSS 2015 Assessment Frameworks. Retrieved from Boston College, TIMSS & PIRLS International Study Center website: https://timss.bc.edu/timss2015/frameworks.html
Tosun, O. (2011). Altıncı sınıf fen ve teknoloji öğretmenlerinin öğretme-öğrenme sürecinde kullandıkları öğretme yaklaşımları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Turgut, M. Fuat & Baykul, Yasar (1992). Ölçekleme Teknikleri Ankara: ÖSYM Yayınları
Tezbasaran A. (2004). Likert tipi ölçeklere madde seçmede geleneksel madde analizi tekniklerinin karşılaştırılması. Türk Psikoloji Dergisi. 19 (54), 77-90.
Topsakal, U. U. (2010). The effectiveness of cooperative learning on teaching 8th class unit ‘substance and energy for living things’. Turkey: Ahi Evran University Journal of Education Faculty, 11(1), 91-104.
Torgerson, W. S. (1958). Theory and methods of scaling. New York: John Wiley & Son.
Ulucinar Sagır, S. & Kilic, Z. (2013). İlköğretim öğrencilerinin bilimin doğasını anlama düzeylerine bilimsel tartışma odaklı öğretimin etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 44, 308-318.
Yagci, E., Kapti, S.B., & İlhan Beyaztas, D. (2012). İşbirliğine Dayalı Öğrenme Tekniklerinin Fen ve Teknoloji Dersinde Uygulanmasına İlişkin Bir Çalışma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Dergisi, 12 (23), 59-77.