Bu araştırma; Samsun ili içme suyunun sağlandığı Çakmak Barajı etrafında organik üretimin yoğun olarak yapıldığı köylerde organik ve konvansiyonel tarım yapan üreticilerin farklı davranıp davranmadıklarının araştırılması amacıyla yapılmıştır. İki üretici grubu bazı özellikler açısından karşılaştırmalı olarak analiz edilerek, organik tarım yapan üreticilerin bir farklılık yaratıp yaratmadığı anlaşılmaya çalışılmıştır. Bu amaçla; 2009 yılında Ağcagüney, Koldere, Eğridere, Gökçeçakmak, Kabaceviz, Şeyhgüven, Esençay, Porsuk ve Yukarı Aksu köylerinde organik tarım yapan 110 ve konvansiyonel tarım yapan 105 işletme ile görüşülmüştür. İşletmeler arazi büyüklüğü dikkate alınarak basit tesadüfi örnekleme yöntemiyle tespit edilmiştir. Üretici analizlerinde Mann Whitney U Testi, t-Testi ve Oran Analizi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre; organik ve konvansiyonel tarım yapan üretici grupları arasında toplam arazi varlığı ve aile reisinin yaşları açısından bir fark olmadığı, ancak ürün tercihlerinin farklı olduğu ortaya çıkmıştır. Organik tarım yapan üreticilerin çiftçilik mesleğine daha fazla zaman ayırdıkları tespit edilmiştir. Konvansiyonel tarım yapan üreticilerin %74,3’ünün organik tarıma geçmeyi düşündüğü ve organik tarıma geçmeyi istemede en etkili faktörün; organik tarıma verilen destekler olduğu belirlenmiştir. Konvansiyonel tarım yapan üreticilerin organik tarıma geçmek istememelerindeki en önemli faktörlerin ise; organik tarımda yaşanan verim kaybı, organik tarım hakkında bilgi sahibi olmama ve pazara yönelik üretim yapmama olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Organik tarım yapan üreticilerin; teşviklerin yetersizliği, pazar yeri sıkıntısı ve organik tarımla ilgili teknik bilgiye ulaşma konusunda sorun yaşadıkları belirlenmiştir. Sonuç olarak; organik tarım desteğinin artırılması, yerel yönetimlerin pazar yeri temini konusunda üreticilere destek olması ve üreticilerin danışmanlık hizmetlerine rahatlıkla ulaşabilmesinin sağlanması gerektiği ortaya çıkmıştır