Bu çalışmada Sevinç Çokum'un kaleme aldığı "Evlerinin Önü", Rozalya Ana” adlı hikâyeleri yapı unsurları bakımından incelenmiştir. Sevinç Çokum, Türk edebiyatının 1970'te tanıştığı bir kadın yazardır. Hikâyelerinde Türk sosyal yaşamı içerisinde kadının durumunu belirleyen unsurlar, kadın ve toplum birlikteliği içerisinde verilir. Bunun yanında yaşlılık ve zamanı sorgulama da Çokum'un hikâyelerinde yer almaktadır. Yazar bu konuların toplumsal sorunlarımız olduğunu düşünmektedir. Çokum'un, ailenin devamına da inanan bir yazar olduğu anlaşılmaktadır. Öykülerinde dirençli, kendine güvenen, vefakâr kadınların yanı sıra küçük dünyalarında ruhsal sorunlar yaşayan kadınlara da yer vermiştir. Sevinç Çokum’un eserlerinde kullanılan zaman aktüel zamandır. Çokum, hikâyelerinde geçmişi tarihle birlikte yoğurmaktadır. Geçmişine bağlı, maziyi unutmamış bir yazardır. Bir başka işleyiş yönü de kendi zamanında yaşayan insanları anlatırken onların geçmişle olan bağlarını ustalıkla okuyucuya aktarmasıdır.  Eserlerinde çoğunlukla toplumsal konulara ağırlık vermiştir. Türk toplumunun bugüne değin gelişinde etkili olan olumlu ve olumsuz bütün olaylar, geleneğimiz, maziden kopuşumuz, inançlarımız, yaşanan parçalanmalar, düşünce ufkumuzun değişmesi, yaşanan çıkmazlar ve bu sorunlara aradığı çözümler onu yazmaya daha çok yönelttiğini kendisi söylemektedir. Sevinç Çokum, alt ve orta gelirli insanları, içinde bulundukları yaşam şartları içinde anlattığı hikâyelerinde "milli unsurları" öne çıkarmıştır. Yazarın milli kimlikle bağlantılı olarak, vatan ve bayrak sevgisine de özel değer verdiği, bunları eserlerinde kutsal kavramlar olarak işlediği görülür. Sevinç Çokum, Türkçeyi ustalıkla kullanması yönüyle ön plana çıkmış bir yazardır. Daha küçük yaşlardan itibaren büyüklerinin konuşmalarına dikkat etmesi ve benimsemesi onun dil ve üslubunda çok etkili olmuştur. Yazarlığının ilk yıllarında eski kelimelerden faydalanmayan yazar, bu düşüncesini daha sonra değiştirir. Mekân olarak en çok tercih ettiği yer İstanbul’dur. İstanbul doğumlu bir sanatçı olarak hemen hemen her eserinde mekân olarak İstanbul’u kullanmıştır.