Ülkemizdeki plastik sanatlar alanındaki gelişmelerin geleneksel bir anlayışa bağlı, ulusal bir çizgi üzerinde oluşumu ve gelişmeleri makalede hedef alınmıştır. Bu oluşumların ulusal çağdaşlaşma, evrensel boyutlara ulaşmayı hedefleyen bir sentez çabasının yansıtıldığı gözlenmektedir. Türkiye'de Batılılaşma süreci olarak da belirlenen yenilenme çabaları, biçim alanındaki değişikliklerin belirlenmesindeki tek etkenin Avrupa olduğu şeklindeki önyargıları da birlikte getirdiği düşünülmüştür. Tarihsel Türk sanatının, bilhassa İslami çağlarda gerçekleşmiş olan özgün biçimleri yenilenme sürecinde dinamik bir unsur olarak etkili olmuşlardır. Çağdaşlaşma olgusu, aydınların benimsediği milliyetçilik ölçüsünden hız kazanmış, içindeki kozmopolit olan öğeleri ayrıştırmak suretiyle evrensel olanı hedefleyen yepyeni bir sentez meydana getirmiştir. Tarihsel ya da çağdaş dönemlerde sanatta yeni bir senteze yönelme durumu, kozmopolit ve yabancı etkilerle kaynaşarak, bunları ve ayıklayarak, yeni, özgün modeller yaratmanın önünü açmıştır. 19. yüzyılda sanat alanındaki bütün büyük etkinliklerde pay sahibi olan asker ressamlar üzerinde önemle ve özellikle kurulmasının sebepleri ise, Cumhuriyet rejimine yönelmiş olan Türk devleti yönetiminde siyasal propagandalarda bu ressamların büyük rol oynaması olmuştur. Asker sanatçılar, yeni siyasal bilinçlenmede sanat ve kültür alanında yansıyan hedefleri temsil etmişlerdir. 19. Yüzyılın ilk yarısından başlayan asker sanatçılar hareketi, 18 yüzyıl başlarından beri Batı ile ilişkileri kurulmuş olan Saray çevreleri tarafından da desteklenmiştir. Osmanlı Resim sanatında yüzyıllardır etkili olan minyatür sanatı, güçlü bir resim geleneği oluşturmuştur. 19 yüzyıldan bugüne kadar sağlam bir geleneğe sahip olan Türk resim sanatının gelişmesinde, dönemler içinde toplumsal değerler, ilerlemeler etkili olmuştur. Ilk olarak Batılı resim anlayışındaki çalışmalar asker ressamların çalışmaları ile şekillendirilmiştir Türk resim sanatı ilk dönemlerde sadece ülkedeki yabancılar azınlıklar ve Saray çevresi ile sınırlanmıştır Batı anlamında Osmanlı'da resim sanatının temeli eğitimdeki reformlarla yakından ilişkili olmuştur. Ülkemizde Türk resim sanatının gelişmesinde Askeri Okullardaki resim eğitimlerinin önemli katkılar sağladığı bilinmektedir.Bu sanatçılar, Türk resim sanatının temelini oluşturmaktadır. 19. yüzyılın başlarından itibaren Osmanlı İmparatorluğu Mühendishane'sinde yetişmeye başlayan asker ressamlarımız, Türk resim sanatına katkıda bulunmuşlardır. Kendilerine özgü usluplarını ortaya koymuşlardır. İlerleyen dönemlerde Batı'ya açılan ressamlar, edindikleri tecrübeleri ve deneyimleri ülkemizdeki diğer sanatçılara da aktarmışlar dır. 19. Yüzyılın sonlarına doğru Türkiye'de ilk Sanayi-i Nefise mektebinin (Güzel Sanatlar Okulu) açılması ile, asker dışındaki sanatçıların da ülkemizde resim eğitimlerini geliştirmeleri, önemli dönüm noktası olmuştur. Türk sanatçıların Batı'da sanat eğitimi görmeleri, Batı resim anlayışlarını öğrenmeleri, üsluplarını kavramaları, yine bu konuda özverili çalışan ressamlarımız sayesinde gerçekleşmiştir. Osmanlı resim tarihinde önemli etkileri olan asker kökenli ressamlar kuşağı ise, giderek zamanla 1914 Kuşağı sayesinde sivilleşerek, yerini Cumhuriyet'in kurulması ile beraber sivil ressamların oluşturdukları gruplara bırakmışlardır. Yeniler, Onlar grubu, D grubu gibi sanatçı grupları, 1950 öncesindeki Türk Resim sanatında gelişmenin öncüsü olmuşlardır. Daha sonraki dönemlerde ise II. Dünya Savaşı'ndan sonra Avrupa'da görülen soyut resimden Türk sanatçıları da etkilenmişlerdir. Boya resimlerinde natürmort, peyzaj ve portre konularında büyük ilerlemeler yaşanmıştır. Gerçekte, Türk resminin günümüzde göstermiş olduğu başarıyı ve sağlam temellerini, Cumhuriyet öncesi ve sonrasında emek vermiş olan ilk sanatçılarımız atmıştır. Türk sanatındaki gelişmeler, tarihsel, geleneksel verilere kenetlenmiş olan çağdaşlaşma olgusunu özgün bir ilerleme ve süreklilik zinciri içerisinde oluşturmuştur.

The formation and developments of the developments in the field of plastic arts in our country, based on a traditional understanding and on a national line, are targeted in the article. It is observed that these formations reflect a synthesis effort aiming at national modernization and reaching universal dimensions. The renewed efforts identified as the Westernization process in Turkey, form the only factor in determining changes in the area in the form of prejudice that was thought to bring Europe together. The original forms of historical Turkish art, especially in Islamic times, have been influential as a dynamic element in the renewal process. The phenomenon of modernization gained speed from the nationalism scale adopted by the intellectuals, and by separating the cosmopolitan elements within it, a brand new synthesis aimed at the universal was created. The orientation towards a new synthesis in art in historical or contemporary periods paved the way for creating new, original models by fusing with cosmopolitan and foreign influences and sorting them out. In the 19th century, the military painters, who had a share in all major events in the field of art, were especially important and the reasons for their establishment was that these painters played a major role in the political propaganda of the Turkish state administration, which turned to the Republican regime. Military artists represented the goals reflected in the field of art and culture in the new political awareness. The military artists movement, which started in the first half of the 19th century, was also supported by the Palace circles, whose relations with the West have been established since the early 18th century. Miniature art, which has been effective in Ottoman painting for centuries, has formed a strong painting tradition. In the development of Turkish painting, which has a solid tradition since the 19th century, social values and progress throughout the periods have been effective. First of all, the studies in the Western understanding of painting were shaped by the work of military painters. Turkish painting was limited to foreigners, minorities and the periphery of the palace in the early periods. It is known that painting education in Military Schools has made important contributions to the development of Turkish painting art in our country. These artists constitute the basis of Turkish painting art. Our military painters, who started training in the Ottoman Empire Engineering Center from the beginning of the 19th century, contributed to the art of Turkish painting. They have revealed their own unique styles. The painters who opened up to the West in the following periods transferred their experiences and experiences to other artists in our country. Towards the end of the 19th century's first industrial-i Nefise of schools in Turkey (School of Fine Arts) with the opening, the artist studied painting in our country with the exception of military development, there has been a significant milestone. The fact that Turkish artists received art education in the West, learned their understanding of Western painting, and grasped their styles, was realized thanks to our painters who worked devotedly on this subject. The generation of painters of military origin, who had important influences in the history of Ottoman painting, gradually became civilian in time thanks to the 1914 Generation, and left its place to groups formed by civilian painters with the establishment of the Republic. Artist groups such as Yeniler, They group and D group were the pioneers of the development in Turkish painting art before 1950. In the later periods, II. Turkish artists were also influenced by the abstract painting seen in Europe after World War II. Great progress has been made in still life, landscape and portrait subjects in paint paintings. In fact, the success and solid foundations of Turkish painting today were laid by our first artists who worked before and after the Republic. Developments in Turkish art have formed the phenomenon of modernization, which is interlocked with historical and traditional data, within a unique chain of progress and continuity.