SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMADA AKILLI KENTLER

Dünya nüfusunun artışıyla birlikte, kırsal kesimden kentlere olan göç hareketliliği de artış göstermektedir. Nüfus artışı, kent yaşamında kısa vadede bireysel fayda sağlasa da su, elektrik gibi kıt kaynak kullanımının ve sağlık, eğitim gibi hizmetlerin aksamasına neden olmaktadır. Kentsel sorunların en aza indirilmesi için devlet ve yerel yönetimler gibi, kent planlama alanında çalışan tüm kurum ve bireyler, kent yaşamını kolaylaştırıcı alternatifler üretme çabasındadır. Bu alternatiflerden biri yoğun teknoloji gerektiren akıllı kent sistemi ve buna bağlı geliştirilebilecek diğer teknoloji donanımlarıdır. Özellikle gelecek kaygısı, küresel ısınma, dünyayı yaşanabilir kılma ve bunun sürdürülebilir olması gibi düşüncelerden dolayı toplum, yeni fikir ve kalkınma politikalarına yönelmektedir. Bugünkü yaşamı zorlaştıran koşullar geleceği de tehdit etmektedir. Kişi başına enerji tüketiminin giderler içindeki artışı, verimli sistemlerin üretilmesini zorunlu hale getirmiştir. Akıllı kent ya da diğer ifadeyle zeki kent, dijital kent, teknolojik kentlerin amacı gelecek nesillere yaşanabilir bir kent yaşamı bırakabilmektir. Bu çalışmanın amacı, akıllı kentlerin sürdürülebilir kalkınma açısından etkilerini araştırmaktır. Önce akıllı kent literatürü araştırılmış, daha sonra yüksek lisans öğrenci çalışmaları değerlendirilmiştir. Uluslararası öğrenci kongresinde yer alan bildiriler irdelenmiştir. Elde edilen sonuçların gelecek ihtiyaçların belirlenmesi ve projelerin katkılarının literatüre taşınması açısından ışık tutacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Sürdürülebilir kalkınma, Akıllı kent, Akıllı bina, Teknoloji, Refah

PDF

___

Albino, V.; Berardi, U. & Dangelico, R. M. (2015). Smart Cities: Definitions, Dimensions, Performance, and Initiatives. Journal of Urban Technology, 22(1), 3-21.
Anbarcı, M., Giran, Ö. & Demir, İ.H. (2012). Uluslararası Yeşil Bina Sertifika Sistemleriyle Türkiye’deki Bina Enerji Verimliliği Uygulaması. e-Journal of New World Sciences Academy, 7(1), 368-383.
Bell, J., 2003. Is “smart” always “sustainable” in building design and construction?, Smart and Sustainable Built Environment, Brisbane, Australia, November, 1-6.
Clements, D. J. (1998). What Do We Mean By Intelligent Buildings. Term Project in The University of UK.
Çevre Dostu Yeşil Binalar Derneği (2018). Sağlıklı Toplumlar, Yaşanabilir Bir Çevre. https://cedbik.org/ (Erişim tarihi: 18.09.2018).
Dirks, S.; Gurdgiev, C. & Keeling,M. (2010). Smarter Cities for Smarter Growth: How Cities Can Optimize Their Systems for the Talent-Based Econom. Somers, NY: IBM Global Business Services.
Eger, J.M. (2009). Smart Growth, Smart Cities, and the Crisis at the Pump A Worldwide Phenomenon. I-Ways 32(1), 47–53.
Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı Bilgi Merkezi (2018). İklim Değişikliği ve Uluslararası Müzakereler.http://www.enerji.gov.tr/tr-TR/Sayfalar/Iklim-Degisikligi-ve-Uluslararasi-Muzakereler (Erişim tarihi: 26.07.2018).
Erdede, S. B.; Erdede, B. &Bektaş,S. (2014). Sürdürülebilir Yeşil Binalar Ve Sertifika Sistemlerinin Değerlendirilmesi. 5. Uzaktan Algılama-Cbs Sempozyumu (UZAL-CBS 2014), 14-17 Ekim 2014, İstanbul.
Hammer, S.; Kamal-Chaoui, L.; Robert, A. & Plouin, M. (2011). Cities and Green Growth: A Conceptual Framework, OECD Regional Development Working Papers 08, OECD Publishing.
Istrate, E.; Berube, A. & Nadeau, C. A. (2011). Global MetroMonitorhttps://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/06/0118_global_metro_monitor.pdf (Erişim tarihi: 21.07.2018).
Greenbang (2011). Eight Definitions of ‘Smart Buildings’. https://sustainabletechnologyforum.com/from-inspired-to-awful-8-definitions-of-smartbuildings_18078.html (Erişim tarihi: 09.07.2018).
Karagöl, B. (2013). Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Enerji Verimliliğine Katkısı. Yayınlanmış Uzmanlık Tezi. Bilgi Toplumu Dairesi Başkanlığı. Yayın no: 2850, 38.
Komninos, N., Pallot, M. & Schaffers, H. (2013). Smart Cities and the Future Internet in Europe. Journal of the Knowledge Economy, 4(2), 119–134. doi: 10.1007/s13132-012-0083-x
Kuhn, D., Ellis, K., Fies, B., Hannus, M. Oza, N., Pille, H., Stöckert, H. & Tetri, E. (2011). Knowledge and Current Practice, Revisite Projesi, ICT4EE.
Marsal-Llacuna, M. L.; Colomer-Llinàs, J. & Meléndez-Frigola, J. (2014). Lessons in urban monitoring taken from sustainable and livable cities to better address the Smart Cities initiative, Technological Forecasting and Social Change, 90, 611-622.
Mori, K. & Christodoulou, A. (2012). Review of Sustainability Indices and Indicators: Towards a New City Sustainability Index (CSI), Environmental Impact Assessment Review 32(1), 94–106.
Monzon, A. (2015). Smart Cities Concept and Challenges: Bases for the Assessment of Smart City Projects. Springer International Publishing, M. Helfert et al. (Eds.), CCIS 579, 17–31,
Nam, T. & Pardo, T.A. (2011). Conceptualizing Smart City with Dimensions of Technology, People, and Institutions. Proceedings 12th Annual International Digital Government Research Conference: Digital Government Innovation in Challenging Times, 282-291.
Ofoegbu, E. O. & Ogunmakinde, O. E. (2014). A User Activity Based Intelligent Building Design for Full Automatıon of A One Bedroom Apartment Building. International Journal of Innovation and Scientific Research. 6(1), 82-91.
Özçuhadar, T. & Öncel, P. (2017). Eko Tasarım. Sürdürülebilir Üretim ve Tüketim Yayınları- IV.https://recturkey.files.wordpress.com/2017/02/eko-tasarim.pdf (Erişim tarihi: 26.07.2018).
Peluffo, M. (2015). Defining Today’s Intelligent Building. https://www.commscope.com/Blog/Defining-Todays-Intelligent-Building/
Saunders, T. (2008). A Discussion Document Comparing International Environmental Assessment Methods for Buildings. http://www.breeam.com/filelibrary/International%20Comparison%20Document/Comparsion_of_International_Environmental_Assessment_Methods01.pdf (Erişim tarihi: 26.09 2018). Serbini, K., Krawczyk, R. (2004). E-design in Architecture KFUMP. 1ST ASCAAD International Conference, Dhahran, Saudi Arabia.
Sharples, S., Callaghan, V. & Clarke, G. (1999). A Multi-Agent Architecture for Intelligent Building Sensing and Control, International Sensor Review Journal, 3.
Topçu, R. A. (2018). Su Yönetimi ve Enerji Verimliliği. Su kültürü makalesi.https://www.temizmekan.com/su-yonetimi-ve-enerji-verimliligi/ (Erişim tarihi: 02.10.2018).
UDH (2014). Ulusal Akıllı Ulaşım Sistemleri Eylem Planı raporu. www.udhb.gov.tr (Erişim tarihi: 18.07.2018).
Ulaş, C. (2006). Akıllı Binaların Çevresel Sürdürülebilirlik Açısından Değerlendirilmesi. İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
Varınca, K. B. & Gönüllü, M. T. (2006). Yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanımının çevresel olumlu etkileri. VI. Ulusal Temiz Enerji Sempozyumu.
Walcot, H. F. (1994). Transforming Qualitative Data: Description, Analysis and Interpretation. London: SAGE Publications.
Winters, J.V. (2011). Why are Smart Cities Growing? Who Moves and Who Stays. Journal of Regional Science, 51(2), 253–270. Zsebik, A. (2018). Smart/Intelligent Buildings. NOGATE Programme New ITS Project, Ad Hoc Expert Facility.
Zygiaris, S. (2013). Smart City Reference Model: Assisting Planners to Conceptualize the Building of Smart City Innovation Ecosystems. Journal of the Knowledge Economy 4(2), 217–231.