Yaratıcı Endüstriler Bağlamında Türkiye’de Canlandırma Dizi Sektörü Ve Bir Uygulama Örneğinde Kültürel Kodların Analizi

Çalışma, canlandırma sektörü ve bu bağlamda ülkemizdeki yaratıcı endüstrileri ele almaktadır. Türkiye de canlandırma sektörünün gelişimi, başlangıcından günümüze belli başlı gelişmeler doğrultusunda incelenmiştir. Teknolojik gelişmelerin etkisi, TRT çocuk kanalının kurulması gibi faktörler ülkemizde canlandırma sektörünün gelişimini doğrudan etkilemiştir. Çalışmada canlandırma sektörünün genel durumunun incelenmesinin ardından yaratıcı ekonomilere değinilmiştir. Öncelikle yaratıcı ekonomilerin neler olduğu ortaya konulmuştur. Yaratıcı ekonomiler canlandırma sektörünü de kapsayan bir içeriğe sahiptir. Dolayısıyla canlandırma bağlamında bu alandaki gelişmeler incelenmiş, ülkemizdeki ve dünyadaki durum ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise ülkemizdeki canlandırma dizilerden “Keloğlan” seçilmiş ve bu canlandırma dizi çalışmanın amacı doğrultusunda analiz edilmiştir. Analiz yönteminde Geert Hofstede’nin kültürel farklılıkları açıkladığı “Soğan Kabuğu Diagramı” modeli temel olarak alınmıştır. Bu analiz doğrultusunda dizideki kültürel kodlar Hofstede’nin belirlediği “değerler”, “ritüeller”, “kahramanlar”, “semboller” başlıkları altında toplanarak incelenmiştir. Çalışamaya konu olan canlandırma dizisinde tespit edilen kültürel kodların her biri yerel kültürel değerler ve evrensel değeler kapsamında incelenmiştir. Çalışmada canlandırma dizisinde yer alan kültürel kodların genelinin canlandırma dizisinin yaratıldığı coğrafyanın kültürüne ait olduğu gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Kültürel kodlar, Keloğlan

PDF

___

Alicenap, Ç. T. (2015). Kültürel Mirasın Çizgi Film Senaryolarında Kullanılması. Tübar-Xxxvıı / -Bahar, 11-26. Benice, A. (1985). Türkiye’de Canlandırma Sineması. Grafik Sanatı, 3, 5-9. Bilgili, C. (2008). Yaratıcı Endüstriler. İletişim Çalışmaları Dergisi. 7.Can, A. (1996). Çocuk Ve Çizgi Film. Konya: Öz Eğitim Yayınları.Deneçli, C. (2013). Küresel Markalar, Yerellik Ve Kültürel Göstergeler. The Turkish Online Journal Of Design, Art And Communication. Tojdac, 3 (1), 1-11. Furniss, Maureen (2008). Art in Motion: Animation Aesthetics. UK: John Libbey Publishing. Güvenç, B. (2010). İnsan ve Kültür. İstanbul: Boyut Yayınları.Henry, C. ve Bruin, A., D. (2011). Entrepreneurship And The Creative Economy. UK: Edward Elgar Publishing.Hocaoğlu, D. (2015). Yaratıcı Endüstrilerin Yerel Ekonomilerdeki Önemi ve Tasarımın Bu Endüstrilere Katkısı. Planlama, 25(3), 189-194.Hofstede, G. (1991). Cultures And Organizations, Software Of The Mind. London: Mcgraw-Hıll Book Company Europe.Howkins, J. (2007). The Creative Economy. UK: Penguin Books. Hünerli, S. (2005). Canlandırma Sineması Üzerine. İstanbul: Es Yayınları.İvgin, H. (2015). Eflatun Cem Güney’in Masallarında Devler ve Dev Yaratıklar. Kültür Evreni, 25, 36-43.Kaba, F. (2002). Türkiye'de Çizgi Film: Gelişimi ve Eğitimi. Anadolu Sanat, 13. Kağıtçıbaşı, Ç. (2014). Sonsöz: Kültürleşme ve Aile İlişkileri. Türk Psikoloji Yazıları. 17 (34), 120-17.Küçükoğlu, M., E. (2017). Animasyon Sektörü Raporu. Eskişehir: T.C. Bursa Eskişehir Bilecik Kalkınma Ajansı (Bebka).Lazzeretti, L., Capone, F., Seçilmiş, İ., E. (2014). Türkiye’de Yaratıcı ve Kültürel Sektörlerin Yapısı. Maliye Dergisi. 166, 195-220. Lena, F. (2016). Türkiye’de Kültürel Sektörlerin Ülke Ekonomisine Katkısı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.Onurlu, Ö. ve Zulfugarova, N. (2016). Küresel Markaların Yerel Pazarlardaki Reklam Stratejileri ile Kültürel Farklılıklar Arasındaki İlgi Üzerine bir Uygulama, Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12(45), 491-513.Redfield, R., Linton, R., Herskovits, M. J. (1936). Memorandum For The Study Of Acculturation. American Anthropologist, 38(1), 149-152.Richter, T. (2016). A Conceptual Culture Model For Design Science Research. International Journal Of Business And Social Research, 6 (3), 4.Salman, F. (2006). Gazneliler de Giyim Kuşam Özellikleri. Atatürk Ünv. Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, 16, 111-126.Seçilmiş, İ. E. (2015). Türkiye’de Yaratıcı Endüstrilerin Kümelenmesi. Ege Akademik Bakış, 15(1), 9-18.Solomon, M. R., Bamossy, G., Askegaard, S., Margaret K. H. (2006). Consumer Behaviour- A European Perpective. England: Prentice Hall.Soydaş, A. U. (2010). Kültürlerarası İletişim. İstanbul: Parşömen Yayıncılık.Ügeöz, P. (2003). Kültürlerarası İletişim. İstanbul: Üstün Eserler Neşriyat Evi. Yorulmaz, B. ve Tanrıverdi, M. Z. (2015). Din Ve Değerler Eğitimi Açısından Keloğlan Çizgi Filminin Değerlendirilmesi, International Conference On Religion And Film, 21-24 Mayıs 2015, İstanbul.
Web KaynaklarıYalım, Ö. (2019). Nedir bu yaratıcı endüstriler? https://t24.com.tr/yazarlar/ozlem-yalim-tasarim/nedir-bu-yaratici-endustriler,22433 (13.04.2019)http://www.edebiyatvesanatakademisi.com/anonim-edebiyat-mizah-hiciv/keloglan-masallarimizin-ozellikleri-19578.aspx. (06.03.2019)http://www.enfal.de/sosyalbilimler/a/036.htm. (17.04.2019)https://earsiv.anadolu.edu.tr/xmlui/handle/11421/644. (22.01.2019)https://www.edebiyathaber.net/bir-buyume-oykusu-nils-ve-ucan-kaz/. (18.04.20199https://www.ludozofi.com/anasayfa/oyunlar/saklamba%C3%A7/. (23.02.2019)https://www.canlandiranlar.com (18.03.2019)https://www.bebka.org.tr/admin/datas/yayins/193/animasyonsektoru2018bsk-web_1541156624.pdf (30.04.2019)