Kriz Yönetiminde Etkili Liderlik Tarzının Belirlenmesi: Erzurum İli Örneği

Küreselleşme ile birlikte krizlerin etkilerinin daha da hissedilir hale gelmesi günümüz işletme liderlerinin üzerine daha fazla sorumluluk yüklemektedir. Krizler hiç beklenmedik bir anda meydana çıkabilmekte kısa ya da uzun vadede devam etmekte ve işletmeleri daha fazla etkileyebilmektedir. Kriz durumunda işletme liderlerinden beklenen ise krizlerin olumsuz etkilerini azaltmak ya da krizi fırsata dönüştürebilecek şekilde yönetmektir. Bu çalışmada kriz yönetiminde hayati öneme sahip olan liderlik tarzlarından hangisinin daha etkili olabileceği belirlenmeye çalışılarak işletme liderlerine yol gösterilmesi amaçlanmaktadır. Araştırmanın örneklemini 2019 yılında Erzurum ilinde faaliyette bulunan iki çağrı merkezinin 103 çalışanı oluşturmaktadır. Araştırmada regresyon analiz yönteminden faydalanılmış olup araştırma sonucunda sadece kriz öncesi dönemde vizyoner liderliğin etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kriz, Kriz Yönetimi, Liderlik

Determining Effective Leadership Style in Crisis Management: The Case of Erzurum Province

The fact that the effects of crises become more noticeable with globalization puts more responsibility on today's business executives. crises can occur unexpectedly, continue in the short or long term and affect businesses more. What is expected from business executives in a crisis situation is to reduce the negative effects of crises or to manage the crisis in a way that can turn it into an opportunity. In this study, it is aimed to guide business executives by trying to determine which leadership style can be more effective in crisis management, which is of vital importance. The sample of the study consists of 103 employees of two call centers operating in Erzurum province in 2019. Regression analysis method was used in the study and as a result of the research, it was concluded that visionary leadership was effective only in the pre-crisis period.

Keywords:

Crisis, Crisis Management, Leadership,

PDF

___

Aksu, A. (2009). Kriz yönetimi ve vizyoner liderlik. Journal of Yaşar University, 4 (15), 2435-2450.
Aksu, A. ve Deveci, S. (2009). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Kriz Yönetimi Becerileri, e-Journal of New World Sciences Academy, 4(2), 448-464.
Arslan, A. (2009). Kriz Yönetiminde Liderlik. Akademik Bakış, Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi, 179-190.
Balçık, B. (1997). İşletme Yönetimi. Konya: Atlas Kitabevi, Gözden Geçirilmiş 2. Baskı.
Batchelor, P. (2003). Surviving Corporate Crisis: 100 Things You Need To Know, London: Thorogood Publishing. Beckhard.
Bennis, W. (2016). Bir Lider Olabilmek. Çev. U. Teksöz, İstanbul: Aura Kitap.
Bloch, S. ve Whiteley, P. (2005). Kusursuz Liderlik. Çev. Ü. Şensoy, Birinci Baskıi, İstanbul: Optimist Yayınları.
Barlow, D. H., Chorpita, B. F., ve Turovsky, J. (1996). The Modeling Perspective on World Problems. In R. Jacques (Ed.), Atlanta Symposium on Activation: Vol. 22. Constructing Meaningfor The Concept of Equation (pp. 333-343). Lincoln: University of Atlanta Press.
Sheridan, J.M. (1968). Children's Awareness of Physical Geography. The Journal of Geography, 67, 82-86
Fidan, N. ve Erden, M. (1994). Eğitime Giriş. Ankara: Meteksan Anonim Şirketi.
Bloisi, W., Curtis,W.C. ve Phillip, L. H. (2003). Management and organizational behaviour. European Edition, New York: The McGraw-Hill Companies.
Boin, A. ve Lagadec, P. (2000). Preparing for the Future: Critical Challenges in Crisis Management, Journal of Contingencies and Crisis Management, 8(4), 185-191.
Can, H. (1997). Organizasyon ve Yönetim, Ankara: Siyasal Kitapevi.
Cheng, B. S., Chou, L. F., Wu, T. Y., Huang, M. P., ve Farh, J. L. (2004). Paternalistic Leadership And Subordinate Responses: Establishing a Leadership Model in Chinese Organizations. Asian Journal of Social Psychology, 7(1), 89-117.
Chong, J.K.S. (2004). Six Steps to Beter Crisis Management. Journal of Business Strategy. 25(2), 43-46.
Davis, K. (1988). İşletmede İnsan Davranışı. Çev. K. Tosun vd., İstanbul: Yön Ajans.
Dinçer, Ö. ve Fidan, Y. (1996). İşletme Yönetimi, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım, 1. Baskı, 351-349.
Dural, B. (2002). Atatürk’ün Liderlik Sırları. İstanbul: Okumuş Adam Yayınları.
Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2013). Sosyal Bilimlerde SPSS'le Veri Analizi İstanbul: Beta yayınları, 6. Baskı.
Erçetin, Ş. (2000). Lider Sarmalında Vizyon. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2.Baskı.
Eren, E. (1984). Yönetim Psikolojisi, İstanbul: İÜ İşletme İktisadi Enstitüsü Yayınları.
Ergun, E. ve Yalcinkaya, K. (2018). Liderlik Davranışlarının Çalışanların Değişim Kapasitesine Etkileri: Bir Araştırma Çalışması. Business and Economics Research Journal, 9(3), 681-696.
Filiz, E. (2007). Kamu Yönetiminde Kriz Yönetimi. İstanbul: Alfa Akademi Basım Yayım.
Goleman, D., Boyatzis, R. ve Mckee, A. (2002). Yeni Liderler, Filiz Nayır ve Osman Deniztekin (çev.), İstanbul: Varlık Yayınları.
Hinterhuber, H. H. ve Friedrich, S. A. (2002). The Technology Dimension of Strategic Leadership: The Leadership Challenge for Production Economists. International Journal of Production Economics. 77(3), 191-203.
House, R. J. (1996). Path-Goal Theory of Leadership: Lessons, Legacy, and a Reformulated Theory, The Leadership Quarterly, 7(3), 323-352.
House, R. J. ve Mitchell, T. R. (1975). Path-Goal Theory of Leadership (No. TR-75-67). Washington univ seattle dept of psychology.
İbrahinoğlu, N. (2011). İşletmelerde Liderlik ve Kriz Yönetimi İlişkisi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 10(2).
Jacobsen, M. E. (2009). Moral Leadership, Effective Leadership, and Intellectual Giftedness: Problems, Parallels, And Possibilities. Morality, Ethics, and Gifted Minds içinde (29-46). USA: Springer.
James, E. H. ve Wooten, L. P. (2004). Leadership in Turbulent Times: Competencies for thriving amidst crisis.
Kash, T. J. ve Darling, J. R. (1998). Crisis Management: Prevention, Diagnosis and Intervention. Leadership ve Organization Development Journal.
Keown-McMullan, C. (1997). Crisis: When does a Molehill Become a Mountain?. Disaster Prevention and Management, 6 (1), 4–10.
Kibbe MR. (2015). Leadership in Surgery. Switzerland: Springer International Publishing. 49-57.
King, G. (2002). Crisis Management ve Team Effectiveness: A Closer Examination. Journal of Business Ethics, 41(3), 235-249.
Maxwel, C. J. (1999). Liderlik Yasaları: Reddedilemez 21 Liderlik Yasası. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Parsons, W.(1996). Crisis management. Career Development International.1(5), 26-28.
Pearson, C. M. ve Clair, J. A. (1998). Reframing Crisis Management. Academy of management review, 23(1), 59-76.
Pearson, C.M., Misra, S. K., Clair, J.A. ve Mitroff, I.I. (1997). Managing the unthinkable. Organizational dynamics, 26(2), 51-64.
Pheng, L. S., Ho, D. K., ve Ann, Y. S. (1999). Crisis Management: A Survey of Property Development Firms. Property Management.
Pira, A. Sohodol, Ç. (2015). Kriz Yönetimi, Halkla İlişkiler Açısından Bir Değerlendirme, Beşinci Baskı, İstanbul: İletişim Yayınları.
Sabuncuoğlu, Z. ve M. Tüz, 1998. Örgütsel Psikoloji, Üçüncü Baskı, İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Sashkin, M. ve Rosenbach, W. (2005). A Wiev Of Leadeship That Matter.
Serinkan, C. (2008). Liderlik ve Motivasyon Geleneksel ve Güncel Yaklaşımlar, Birinci Basım, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Shrivastava, P. ve I.I. Mitroff, (1987). Strategic Management of Corporate Crisis. Columbia Journal of World Business, Spring. 5-17.
Tabashnick, B.G. ve Fidell L.S. (2013). Using Multivariate Statistics. Boston: Pearson.
Tüz, M. (2008). Kriz Yönetimi, Şah-Mat Matbaa, Bursa: 4.Baskı.
Weick, K. E. (1988). Enacted Sensemaking in Crisis Situations [1]. Journal of management studies, 25(4), 305-317.
Vural, G. (1997), Liderlik ve Hemşirelik, C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 1 (1).
Yeniçeri, Ö. (1993). İşletmelerde Yönetim, Organizasyon ve Davranış. Ankara: Tutibay Basım A.Ş.
Zaleznik, A. (1977). Managers and Leaders: Are They Different? Harvard Business Review. 55. 3, 67-78.