Rus Çarlığı, 8 Nisan 1783 tarihli yayınladığı Manifesto'da, Kırım Tatarlarının can ve mal güvenliklerinin sağlanması, inanç hürriyeti konusunda ve Rusya'da yaşayan diğer milletlerle aynı haklara sahip olacaklarına dair teminat veriyordu. Ancak çok geçmeden, bölgede ekonomik ve kültürel reformlar uygulamaya ve baskılar kurmaya başladı. Bundan amaç, Kırım'da hakimiyetinin sürekli olması idi. Rus iktidarının baskısı karşısında Kırım Tatarlarının birçoğu çareyi göç etmekte buldu. Bu göçler bütün XIX. yüzyıl boyunca devam etti. Bunun yanında Çarlık Hükümetinin uygulamalarına karşı gelen aristokratlar (mirzalar) ve din adamları sürgünle cezalandırıldı. Göç edenlerin yerlerine ve Kırım'ın diğer boş arazilerine Rus göçmenler yerleştirilmiştir. Bu çalışmada bölgede hâkimiyetini kalıcı kılmak ve bölgenin toprak sistemi üzerinde reformlar yaparak, ekonomik koşullan yeniden düzenlemek isteyen Rus ikadarı ve karşısında Kırımlılar konu edilmiştir.

The Russian Tzardom warranted security of the Crimean Tatars and their freedom of religion, granted die same rights as the other nations within the Tzardom had. But the state soon started economic and cultural reforms and some pressures. Magnates (the rnirzas) and member of the clergy resisting those policies were exiled. Russian settlers were brought to emptied areas. The aim was to secure continuity of Russian hegemony in Crimea. Facing pressures of the Russian government, many Crimean Tatars migrated from their homeland. These migrations lasted during the XIX. century. This article deals with Russian policies aiming at regulating economic conditions by reforming land owning system, and the Crimean Tatars vis a vis those practices.