Kişi adları, halkların geleneklerini, millî-kültürel değerlerini yansıtan, kadim dönemde ortaya çıkmış önemli kültürel kodlardır. Bunlar, bir milletin yaşam biçiminden ipuçları vererek, o toplumun dinî ve siyasî görüşü hakkında fikir edinmemizi sağlar. Her milletin kendine özgü ad verme geleneği vardır. Bu geleneğin Ruslarda, Türk geleneklerine nispeten farklı düzlemlerde geliştiği gözlenir. Münferit istisnalar dışında, tüm resmî Rus kişi adları kilise Slavcası kaynaklı, dolayısıyla Bizans-Yunan kökenlidir. XIX. yüzyılın sonlarına kadar yeni doğan çocuklara verilecek isimler, Ortodoks kilisesi kanonları çerçevesinde belirlenmiştir. 1905 yılında kilise bu ayrıcalığını yitirmeye başlar. Ekim Devrimi’yle (1917) birlikte çocuğa ad verme konusundaki kısıtlama kaldırılır. Ülkede sosyalist rejim hayata geçirildikten sonra yeni Sovyet insanının taşıyacağı adların da tamamen yeni ve devlet ideolojisine uygun olması istenerek, bu doğrultuda girişimlerde bulunulur. İhtilali müteakip, özellikle 1920’li ve 30’lu yıllar, Rusça söz varlığına devrimi yansıtan çok sayıda yeni türetilmiş ve/veya yabancı dillerden ödünçlenen şahıs adlarının girdiği yeni bir dönemdir. Bu çalışmada Sovyetlere özgü bu yeni kişi adlarının tarihsel, tematik, semantik ve morfolojik açıdan incelenmesi amaçlanmıştır.