İtalyanların Türk kültürüne olan ilgileri, merakları 13. yüzyıla hatta daha öncesine kadar gitmektedir. 19. yüzyıla kadar İtalyanlar, başta Türk dili olmak üzere pek çok alanda Türk kültürünü konu edinen eserler vermişlerdir. 19. yüzyılda ise Türk dili ve kültürü üzerine çalışmaların modern anlamda gerçekleştiği görülmektedir. Günümüzde İtalyan Türkolojisinin asıl temelinin 19. yüzyılda atılmış olduğu söylenebilir. Bu yüzyılda, İtalyan Türklojisi’nin bilimsel anlamda temellerini atan kişilerin başında şüphesiz Luigi Bonelli gelmektedir. İtalyan Türkolog (Müteveffa) Luigi Bonelli, 1890 ve 1891 yılları arasında İstanbul'da kaldığı süre boyunca Türk dili ve kültürü - özellikle konuşulan Türkçe (Turko vulgare) - üzerine kapsamlı yazılar yazmıştı. Çalışmalarında Turco volgare (halk Türkçesi, kaba Türkçe) ifadesini sıkça kullanan Bonelli’nin, halk Türkçesine ayrı bir önem verdiği anlaşılmaktadır. Dile olan yatkınlığının doğuştan kaynaklandığını belirten Rossi, onun, İstanbul Türkçesini Türkleri şaşkına çevirecek kadar güzel konuştuğunu iddia eder. Bonelli, ayrıca yöresel lehçelere, özellikle de Trabzon ağzına hayrandı. Bu çalışma, Bonelli'nin Trabzon ağzı ile ilgili fonetik, morfolojik, sözlükbilim özellikleri de dâhil gözlemlerini inceleyecektir.