Doğu Türkçesi; Karahanlı Türkçesinden itibaren, bünyesinde kısmî olarak Oğuz ve Kıpçak lehçe unsurları barındıran Harezm Türkçesiyle birlikte edebiyat dili halinde yükselmiş ve Çağatay Türkçesi ile şekillenip Türk dünyasının Doğu kanadında yerel ağızlarla beslenerek 20. yüzyıla kadar yaşatılmış tarihȋ Türk yazı dilinin adıdır. Doğrudan doğruya Eski Türkçenin devamı olup bugün Batı ve Doğu Türkistan’da konuşulan yazılan çağdaş Türk lehçelerinin kaynak ve çıkış olarak aldığı edebiyat dili olup bir tür “lingua franca” yani “köprü dili”dir. Bu çalışma, Doğu Türkçesiyle ilgili yahut bağlantılı olarak daha önce hazırlanmış bibliyografik mahiyetteki çalışmalarda bulunmayan ve 2014 yılından 2019 yılına kadar (günümüze kadar) Türkiye’de yazılmış kitap, makale, tez, tanıtma türündeki eserler üzerinedir. Çalışmada, tespit edildiği şekilde 61 adet eser, klasik düzen içinde bibliyografik künyesi verilmek ve hakkında kısa açıklama yapılmak suretiyle kaydedilmiştir. Bu yolla, son beş yıl içinde Türkiye’de hazırlanmış Doğu Türkçesi ile ilgili çalışmaların bir panoraması çizilmiştir.