Nebevî Beyânda Tasnif ve Tedris Açısından Değeri

Hz. Peygamber, vahyin tebliği ve muhtevasını beyânda, fıtrat ve muhatap merkezli bir usûl takip etmiştir. Allah’ın Resûlü muhtevayı beyânda, muhataplarının vahyin mânâ ve maksadını kısa yoldan anlama ve kavramalarını hedeflemiştir. O, bu hedefi gerçekleştirmek için, muhataplarına mevzu ve meseleleri öğretirken akıl / mantık, zekâ ve hafıza kanunlarını dikkate almıştır. Hz. Peygamber bunun yanında, beyânında, mânâ ve maksadın muhataplarca öğrenilmesi, anlaşılması ve kavranması için ekseriyetle îcâzı esas almış ve muhtevayı bir tertip içinde ifade etmiştir. Onun bazı izah ve ifadelerinde yer alan tasnifler, beyânındaki icaz ve tertibin bir nev’ini teşkil etmektedir. Allah’ın Resûlü’nün beyânda tasnife yer vermesinin maksadı, muhataplarına verilen dersin ezberini / öğrenmeyi kolaylaştırmaktı. O’nun beyânında yer yer muhtevayı tasnifiyle muhatapları vahyin mânâ ve muhtevasını daha iyi anlamış ve daha kolay kavramıştır.

Anahtar Kelimeler:

Tebliğ, beyân, tasnif

Grouping in the Prophetic Declaration and Value in Terms of Teaching

The Prophet Muhammad followed a method based on creation and interlocutor for explaining the content of the revelation and its transport. The Prophet aimed understanding of his interlocutors to the meaning and purposes of revelation briefly and to the point. He considered reason, logic, intelligence and memory of interlocutors when he teached subjects for realize this goal. In addition to this, the Prophet usually predicated short words on teaching and following of meaning and purpose and he expressed the content of subject in an orderly manner. The streaming in some of his explanations and statements constitute a kind of form and arrangement in his explanations. The purpose of the Prophet’s streaming in the explanations was to make it easier to memorize the lesson given to his subjects. By means of the Prophet’s streaming, his interlocutors understood better the content of the inspiration and its meaning.

Keywords:

Notification, declaration, classification,

PDF

___

Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, İstanbul 1992.
Başaran, İbrahim Ethem, Eğitim Psikolojisi Modern Eğitimin Psikolojik Temelleri, Ankara 1988.
Buhârî, Ebû ‘Abdillâh Muhammed b., İsmâ‘îl, el- Câmi‘u’s-Sahîh, İstanbul 1992.
Canan, İbrahim, Peygamberimizin Tebliğ Metotları 2, İstanbul 2002
Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş‘as es-Sicistânî, es-Sunen, İstanbul 1992.
Fidan, Nurettin-Erden, Münire, Eğitim Bilimine Giriş, Ankara 1987.
İbn Mâce, Ebû ‘Abdillâh Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî, es-Sunen, İstanbul 1992.
Müslim b., el-Haccâc Ebû’l-Huseyn el-Kuşeyrî en-Neysâbûrî, el-Câmiu’s-Sahîh, İstanbul 1992.
Nesâî, Ebû ‘Abdirrahmân Ahmed b,. Şu‘ayb, es-Sunen, İstanbul 1992.
Özden, Yüksel, Eğitimde Yeni Değerler Eğitimde Dönüşüm, Ankara 2002.
Selçuk, Ziya, Gelişim ve Öğrenme, Ankara 2004.
Sönmez, Veysel, Öğretim İlke ve Yöntemleri, Ankara 2010.
Suyutî, Celâleddîn, Zehru’r-Rubâ ‘ala’l-Muctebâ, Kâhire 1930.
Şişman, Mehmet, Eğitim Bilimine Giriş, Ankara 2007.
Tirmizî, Ebû ‘Îsâ Muhammed b. ‘Îsâ, es-Sunen, İstanbul 1992.
Yeşilyaprak, Binnur (Editör), Eğitim Psikolojisi Gelişim-Öğrenme-Öğretim, Ankara 2006.