Kahramanmaraş Yavşan Yaylası Ve Kalekaya Mahallesinde Bulunan Anıt Sedir Ağaçların Ekolojik Ortamlarının Araştırılması

Ormanlar karasal ekosistemlerin en önemli parçalarından birisidir. Orman ekosisteminin en önemli aktörü ise ağaçlardır. Ormanlar biyofiziksel özellikleri bakımından geniş ölçekte bakıldığında homojen vejetasyon topluluğu gibi görünse de, yakından bakıldığı zaman birbirinden farklı özelliklere sahip bireylerin bir arada toplandığı sistemdir. Bu farklı özelliklere sahip elemanlardan biri de anıt ağaçlardır. Anıt ağaçlar, geçmiş, günümüz ve gelecek arasında iletişim sağlayabilecek uzunlukta doğal ömre sahip olmalarından dolayı hem bilimsel hem de kültürel yönden bir öneme sahiptir. Çalışmada, Kahramanmaraş’ın güneybatısında, Yavşan Yaylası ve Kalekaya Mahallesindeki anıt ağaçların ekolojisinin (yükselti, eğim, bakı, toprak gibi) değerlendirilmesi amacıyla araziden rastgele örneklem metoduyla 50 ağaç noktası belirlenmiş ve anıt ağaç envanteri için Coğrafi Bilgi Sistemlerinden yararlanılmıştır Çalışmada belirlenen anıt ağaçların yükselti aralığı, Yavşan Yaylasında 1550 - 1650, Kalekaya mahallesinde ise 900 – 1050’mdir. Genel bakı ise Yavşan Yaylasında kuzey ve kuzey batı yönlü yamaçlarda, genel eğim değerleri ise 12 - 22° aralığındadır. Kalekaya mahallesindeki anıt sedirlerin bakı dağılımı ise heterojendir.

Anahtar Kelimeler:

Anıt Ağaç, Coğrafi Bilgi Sistemleri, Sedir, Ekolojik Koşullar

PDF

___

Asan, Ü. (1992). Anıt Ağaçların Birey Ve Toplum Psikolojisi Üzerindeki Etkileri. Yeşil Çerçeve Dergisi, 18-19.
Atalay, İ. (1987). Sedir(Cedrus Libani A.Rich.) Ormalannm Yayılış Gösterdiği Alanlar Ve Yakın Çevresinin Genel Ekolojik Özellikleri. Ankara: Orm. Gen.Müd.
Demirci, A. (2014). Araştırma Konusunun Belirlenmesi ve Planlanması. Y. A. Kaya içinde, Coğrafya Araştırma Yöntemleri (s. 51-72). Balıkesir: Coğrafyacılar Derneği.
Efe, R. (2010). Zeytin Kitabı. R. Efe içinde, Edremitin Anıtsal ve Korunmaya Değer Ağaçları (s. 235-254). Balıkesir: Edremit Belediyesi.
Evrendilek, F. (2004). Ekolojik Sistemlerin Analizi, Yönetimi ve Modellenmesi. Adana: Papatya Yayıncılık.
Genç, M. (2011). Silvikültürün Temel Esasları. İsparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Yayını.
Genç, M., & Güner, Ş. T. (2001). Anıt Ağaç Envanteri ve Seçimi İçin Yeni Bir Yöntem. I. Ulusal Ormancılık Kongresi, (s. 234-251). Ankara.
Kapluhan, E. (2014). Coğrafi Bilgi Sistemleri'nin (CBS) Coğrafya Öğretiminde Kullanımının Önemi ve Gerekliliği. Marmara Coğrafya Dergisi, 34-59.
Karabulut, M. (2006). NOAA AVHRR Verilerini Kullanarak Türkiye’de Bitki Örtüsünün İzlenmesi ve İncelenmesi. Coğrafi Bilimler Dergisi, 29-42.
Karabulut, M. (2014). Coğrafi Bilgi Teknolojilerinin Coğrafi Araştırmalarda Kullanımı. A. Yılmaz, & İ. Kaya içinde, Coğrafya Araştırma Yöntemleri (s. 435-450). Balıkesir: Coğrafyacılar Derneği.
Karabulut, M. (2014). Vejetasyon Coğrafyası ve Araştırma Yöntemleri. Y. A. Kaya içinde, Coğrafya Araştırma Yöntemleri (s. 355-366). Balıkesir: Coğrafyacılar Derneği.
Karabulut, M., & Cosun, F. (2009). Kahramanmaras İlinde Yagısların Trend Analizi. Coğrafi Bilimler Dergisi, 65-83.
Karabulut, M., Karakoç, A., Gürbüz, M., & Kızılelma, Y. (2013). Coğrafi Bilgi Sistemleri Kullanarak Başkonuş Dağında (Kahramanmaraş) Orman Yangını Risk Alanlarının Belirlenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 171-179.
Karabulut, M., Küçükönder, M., Gürbüz, M., & Sandal, E. (2006). Kahramanmaraş Şehri ve Çevresinin Zamansal Değişiminin Uzaktan Algılama ve Cbs Kullanılarak İncelenmesi. 4. Cografi Bilgi Sistemleri Bilisim Günleri (s. 2-8). İstanbul: Fatih Üniversitesi.
Korkmaz, H. (2001). Kahramanmaraş Havzasının Jeomorfolojisi. Kahramanmaraş: T.C. Kahramanmaraş Valiliği İl Kültür Müdürlüğü Yayınları.
Sabuncu, A., Doğru, A., Özener, H., Turgut, B., & Halıcıoğlu, K. (2013). Anıt Ağaç Envanterinin Coğrafi Bilgi Sistemleriyle Oluşturulması. TMMOB Coğrafi Bilgi Sistemleri Kongresi (s. 2836). Ankara: Türkiye Mimarlar Odası Birliği.