Kant’ın Vatandaşlık Teorisinde Edilgin Vatandaş Olarak Kadın

Siyaset felsefesinde sözleşmeci teorisyenlerden biri olan Kant, yasamaişlerinde yasaların yapılmasına iştirak eden, oy hakkına sahip olan kişiyivatandaş olarak konumlandırır. Bu konumlandırma, Kant’ın vatandaşlığıbağımsızlık önkoşuluna dayandırmasıyla doğrudan ilişkilidir. Kant içinbağımsızlık, kişinin hayatını kendi kendine idame ettirebilmesinisağlayan belli bir miktarda mülkiyete sahip olması anlamına gelir. Bellimiktarda mülkiyete sahip olan kişi, başka birisinden emiralmayacağından ve başkalarının korumasına da muhtaç olmayacağındankendi kendisinin efendisi durumundadır. Bağımsız kişiyi politik haklarasahip etkin vatandaş olarak konumlandıran Kant, mülk sahibiolmayanları bağımsızlık önkoşulunu sağlayamadıklarından edilginvatandaş olarak görür. Tüm politik haklardan mahrum olan edilginvatandaşlar devletin sadece uyruğudurlar. Kant, cumhuriyetin herüyesinin zamanla etkin vatandaşlık statüsüne yükselebilme ihtimalininönünü açık tutmasına karşın, kadınların hiçbir zaman etkin vatandaşlıkstatüsüne yükselemeyeceklerini savunur. Bağımsızlık kriterinin önkoşuluolan mülk sahibi olma, kadın söz konusu olduğunda tüm işlevini yitirir.Kadın mülk sahibi olsa bile yine de bağımsızlık kriteri için yetersizgörülür. Kant bu düşüncesini, kadın doğası varsayımı ve evliliksözleşmesi üzerinden temellendirir.

Women as Passive Citizens in Kant's Theory of Citizenship

Kant, who is one of the contractarian theorists in political philosophy, positions the person who has the right to vote and participates in the legislative process as a citizen. This positioning is directly related to Kant's attribution of citizenship to the independence precondition. For Kant, independence means that a person possesses a certain amount of ownership that enables him to sustain his life on his own. The person who owns a certain quantity of property is the master of himself as he will not receive orders from the others and will not need the protection of others. Positioning an independent person as an active citizen with political rights, Kant considers persons who are non-owners as passive citizens because they cannot meet the prerequisite for independence. Passive citizens who are deprived of all political rights are merely citizens of the state. According to Kant's argument, women can never move up to the active citizenship status, although the republic has cleared the way for the possibility that every member of the republic could eventually move up to the active citizenship status. The status of being a man of property, which is a prerequisite for the independence criterion, loses all its functions when women are in question. Even if a woman is a property owner, this is still considered insufficient for the independence criterion. Kant bases his idea on the assumption of women's nature and the prenuptial agreement.

PDF

___

Abramson, J. (2014). Minerva’nın Baykuşu: Batı Siyasi Düşünce Tarihi (Çev. Yıldız, İ.). Ankara: Dipnot Yayınları.
Casnabet, M.C. (2005). On Sekizinci Yüzyıl Felsefesinin Bir Örneği. In, Duby, G. & Perrot, M. (Eds.), Fethi, A. (Çev.), Kadınların tarihi III: Rönesans ve Aydınlanma Çağı Paradoksları. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay:303-332.
Çörekçioğlu, H. (2010). Kant: Çağdaş Politik Düşüncenin Ufku. In, Çörekçioğlu, H. (Der.), Kant Felsefesinin Politik Evreni. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yay:1-15.
Hasan, R. (2018). Freedom and Poverty in the Kantian State. European Journal of Philosophy, 26(3):911-931.
Hassner, P. (2010). Immanuel Kant Ahlak ve Politika İlişkisi. In, Çörekçioğlu, H. (Der.), Kant Felsefesinin Politik Evreni. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yay:81-124.
Herman, B. (2002). Could It Be Worth Thinking about Kant on Marriage? In, Antony, L.M. & Witt, C.E. (Eds.), A Mind of One’s Own: Feminist Essays on Reason and Objectivity. Cambridge: Westview Press:53-72.
Kant, I. (1886). The Metaphysic of Ethics. Calderwood, H. (Ed.), (Transl: Semple, J.W.), (3. Edition). Edinburgh: University of Edinburgh. Retrieved from https://oll.libertyfund.org/titles/1443. Access date: 23.5.2020.
Kant, I. (1991). The Metaphysics of Morals. Geuss, R. (Ed.), Gregor, M. (Transl.). Cambridge: Cambridge University of Press.
Kant, I. (1996). Anthropology from a Pragmatic of View (Trans: Dowdell, V.L.) Rudnick, H.H. (Ed.), Carbondale & Edwardsville: Southern Illinois Univ. Press.
Kant, I. (2003). Ethica Etik Üzerine Dersler (Trans: Özügül, O.). İstanbul: Pencere Yay.
Kant, I. (2005). Aydınlanma Nedir? Yayla, A. (Transl.), Liberal Düşünce, 10(38- 39): 225-230. Retrieved from http://www.libertedownload.com/LD/arsiv/ 38- 39/17-immanuel-kant-aydinlanma-nedir.pdf. Access date: 23.5.2020.
Kant, I. (2006). İnsanlık Tarihinin Tahmini Başlangıcı. In, Güneş, D. & Ateşoğlu, G. (Eds.), Bal, M. & Ateşoğlu, G. (Çev.), Tarih Felsefesi Seçme Metinler: Herder Kant-Fichte-Schelling-Hegel-Schopenhauer. Ankara: Doğu Batı Yayı:81-102.
Kant, I. (2009). Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi. (Trans; Kuçuradi, I.). Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
Kant, I. (2010). Yaygın Bir Söz Üstüne: Teoride Doğru Olabilir Ama Pratikte İşe Yaramaz (Teori ve Pratik). In, Çörekçioğlu, H. (Der. & Çev.), Kant Felsefesinin Politik Evreni. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları:17-56.
Kersting, W. (2010). Politika, Özgürlük ve Düzen: Kant’ın Politika Felsefesi. In, Çörekçioğlu, H. (Comp. & Transl.), Kant Felsefesinin Politik Evreni. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları:57-79.
Lloyd, G. (2015). Erkek Akıl: Batı Felsefesinde Erkek ve Kadın. (Trans: Özcan, M.), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Mendus, S. (2010). Kant: Dürüst Ama Dar Kafalı Bir Burjuva mı? In, Çörekçioğlu, H. (Comp. & Transl.), Kant Felsefesinin Politik Evreni. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları:125-149.
Nye, A. (2004). Feminism and Modern Philosophy: An Introduction. New York: Routledge.
Okin, S. M. (1987). Justice and Gender. Philosophy & Public Affairs,16 (1): 42- 72. Retrieved from http://www.jstor.org/stable/2265205?seq=1&cid=pdf references_tab_contents. Access date: 23.5.2020.
Varden, H. (2015). Kant and Women. Pacific Philosophical Quarterly, 98(4):653- 694.
Varden, H. (2006). A Kantian Conception of Rightful Sexual Relations: Sex, (Gay) Marriage, and Prostitution. Social Philosophy Today, 22: 199-218.
Wilson, H. L. (2013). Ekofeminizm Perspektifinden Kant’ı Yeniden Düşünmek. Yurdakurban, G.K. (Transl.). Özne, 18:177-199.
Yazıcı, S. & Yazıcı, A. (2010). Kant’ın Ödev Sınıflandırmasının Felsefi Etkisi Üzerine. Felsefe Dünyası, 51:16-34.