Yeliz DOĞAN MERİH, Feriha İLİTER, Dilek COŞKUNER POTUR, Ayşegül ALİOĞULLARI

13651

PRENATAL TANI TESTLERI SONRASINDA RISKLI GEBELIK TANISI ALAN GEBELERIN SÜRECE YÖNELIK GÖRÜŞLERI

Amaç: Çalışmada, riskli gebelik tanısı alan gebelerin sürece yönelik görüşlerini belirleyerek, belirlenen ihtiyaçlar dahilinde etkin hemşirelik süreçlerini geliştirmek ve sunulan hizmet basamaklarını iyileştirmek  amaçlanmıştır.Materyal-Metod:  Çalışma, İstanbul’da bir Kadın ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde Ocak - Mayıs 2015 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir.  Araştırmanın örneklemini, prenatal tanı sonrası riskli gebelik tanısı ile perinatoloji polikliniğine başvuran, ve araştırmaya katılmayı kabul etmiş 285 gebe oluşturmuştur. Çalışmada veri aracı olarak, katılımcıların bireysel, sosyo-demografik özelliklerini, gebelik öykülerini ve riskli gebelik sürecine yönelik görüşlerini belirlemek için araştırmacılar tarafından geliştirilen 30 soruluk veri formu kullanılmıştır. Elde edilen verileri SPSS programı dahilinde yüzdelik hesaplama, t test ve varyans analizi ile değerlendirilmiştir. Araştırma için etik kurul onayı ve araştırmaya katılan gebelerden yazılı onam alınmıştır.Bulgular:  Olgularımızın yaş ortalamasının 30±6.21 olduğu, %46.3’ünün ilköğretim mezunu olduğu, %28.1’inin çalıştığı, %60.7’ sinin gelirinin giderine denk olduğu saptanmıştır. Gebelerin sağlık öyküleri değerlendirildiğinde; %14'ünün sigara içtiği, %13.3'ünün akraba evliği yaptığı,%20'sinin kronik bir hastalığının olduğu ve %14'ünün sürekli ilaç kullandığı saptanmıştır.Gebelerin prenatal tanı testleri hakkında bilgi durumu değerlendirildiğinde, %76 oranıyla ikili testin birinci sırada, %75 oranıyla ayrıntılı ultrasonun ikinci sırada olduğu,  mevcut gebeliklerindeki risk durumunun %45.3 oranıyla ayrıntılı ultrasonla konulduğu, test sonucu ile ilgili %22.5'nin genetik danışmanlık aldığı belirlenmiştir. Kadınların engelli çocuk tanısı konulduğunda gebeliğinizi sonlandırır mısınız? sorusuna %80.4 oranı ile sonlandırmam kararını verdiği, bunun nedenini ise %40 oranında "engellide olsa o benim bebeğim yaşama hakkı var olarak belirttikleri", %10'unun gebeliğini sonlandırmayı seçtiği, bunun nedeni olarak ise %35 oranında "ona engelli bir yaşam vererek haksızlık yapmak istemiyorum" olarak ifade ettikleri belirlenmiştir. Sonuç ve Öneriler: Çalışma sonucunda gebelerin riskli gebelik süreci konusunda orta düzeyde bilgi sahibi oldukları, gebelik kontrollerinde gebe eğitim odalarından danışmanlık alma konusunda istekli oldukları, sürece ait beklentilerinin daha fazla bilgilendirilmek, aile odaklı ve destekleyici hizmete yönelik olduğu saptanmıştır. Prenatal hizmet sunumlarında başvuranların beklenti ve memnuniyetlerinin sürekli ölçülerek sürecin bu değerlendirmeler doğrultusunda iyileştirilmesi, hizmetin daha kaliteli ve istendik bir özellik kazanması açısından önemlidir.
Anahtar Kelimeler:

Gebelik, Görüş, Risk

PDF

___

  • 1. Akçay P, Terzioğlu, F (2007).Amniyosentez ve koryon villus örneklemesi uygulanan gebe kadınların yaşadıkları sorunlar ve anksiyete düzeyleri. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi,23-34.
  • 2. Akpulat U (2006). Maternal periferik kanda fetal genomik DNA’nın belirlenmesi. 9 Eylül Üniversitesi Tıbbi Biyoloji ve Genetik Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi. İzmir.
  • 3. Al RA, Yalvac S, Atlar OY, Dolen Ib (2009). Perceived Pain and Anxiety Before and After Amniocentesis Among Pregnant Turkish Women. Clin Exp Obstet Gynecol. 36(3):184-6.
  • 4. Armstrong, D., & Hutti, M. (1998). Pregnancy after perinatal loss: the relationship between anxiety and prenatal attachment. Journal of Obstetric, Gynecologic, & Neonatal Nursing, 27(2), 183-189.
  • 5. Atar Güler S, Kemin VD (2007). Gebeliğe ilişkin bilgi düzeyi, etkenleri ve bunun doğum öncesi bakım üzerine etkisi. Türkiye Klinikleri J Gynecol Obst. 17:101-109
  • 6. Aydemir, H., & Hazar, H. U. (2014). Düşük Riskli, Riskli, Yüksek Riskli Gebelik Ve Ebenin Rolü.
  • 7. Bakır N, Ölçer Z, Oskay Ü (2014). The levels and affecting factors of prenatal attachment in high risk pregnant. International Refereed Journal of Gynaecology and Maternal Child Health 1(1):26-37.
  • 8. Balci O, Acar A, Mahmoud AS, Colakoglu MC (2011). Effect of Pre-Amniocentesis Counseling on Maternal Pain and Anxiety. J. Obstet. Gynaecol. Res.37(12):1828–1832.
  • 9. Baldwin AL (1967). Theories of child development. New York: Willey; p.118-122.
  • 10. Coşkun A (1996). Perinatal Hemşirelik Yaklaşımı ve Ekip Çalışmasının Önemi. Perinatoloji Dergisi, 1996; 4(3): 0.
  • 11. Coşkun A (2008). Yüksek Riskli Gebelikler Fetus / Yenidoğana Etkisi ve Hemşirelik Yaklaşımı, Dağoğlu T (ed.), Görak G (ed.). Temel Neonatoloji ve Hemşirelik İlkeleri.2. Baskı. ISBN: 978-975-420-630-2 İstanbul - ss: 59-65.
  • 12. Coşkuner Potur D, Yiğit F, Çıtak Bilgin N (2009). Anne Adaylarının Fetal Sağlığı Değerlendiren Testlere Yaklaşımının Kalitatif İncelenmesi,Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, Cilt:2,Sayı:3.
  • 13. Della Vedova AM, Dabrassi F, Imbasciati A (2008)., Assessing prenatal attachment in a sample of Italian women. J Reprod Infant Psyc, 26(2):86-98.
  • 14. Dereli Yılmaz S, Kızılkaya Beji N (2010). Gebelerin stresle başa çıkma, depresyon ve prenatal bağlanma düzeyleri ve bunları etkileyen faktörler, Genel Tıp Derg. 20(3)
  • 15. Dereli Yılmaz S, Kızılkaya Beji N (2013). Prenatal Bağlanma Envanterinin Türkçe’ye Uyarlanması: Güvenilirlik Ve Geçerlilik Çalışması, Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 2013;16:2
  • 16. Dönmez S, Dağ H, Kazandı M (2012). Amniyosentez Öncesi Gebelerde Anksiyete ve Depresyon Risk Düzeylerinin Belirlenmesi. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 4: 255-261.
  • 17. Dülgerler Ş, Ergin E, Erten G (2005). Gebelerin ruhsal belirti dağılımlarının incelenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 21(1):115-126.
  • 18. Erkal Aksoy Y, Yılmaz S, Aslantekin F (2016). Riskli Gebelerde Prenatal Bağlanma Ve Sosyal Destek. Turkiye Klinikleri J Health Sci, 1(3):163-9.
  • 19. Fonseca A., Nazaré B., Canavarro M.C (2012). Parental psychological distress and quality of life after a prenatal or postnatal diagnosis of congenital anomaly: a controlled comparison study with parents of healthy infants. Disability and Health Journal, 5(2), 67-74.
  • 20. Gilbert ES, Harmon JS (2002). Yüksek Riskli Gebelik ve Doğum El Kitabı. Palme Yayıncılık, (Ed: Lale Taşkın). 117-197.
  • 21. Gourounti C, Karpathiotaki N, Vaslamatzis G. (2015). Psychosocial Stress in High Risk Pregnancy. International Archives of Medicine, 8.
  • 22. Gümüşdaş M, Apay SE, Özorhan EY (2014). Riskli olan ve olmayan gebelerin psiko-sosyal sağlıklarının karşılaştırılması. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 1(2), 32-42.
  • 23. Kaasen A, Helbig A, Malt UF, Næs T, Skari H, Haugen G (2017). Maternal psychological responses during pregnancy after ultrasonographic detection of structural fetal anomalies: A prospective longitudinal observational study. PloS one, 12(3), e0174412.
  • 24. Kızılkaya Beji N, Dereli Yılmaz S (2013). Prenatal Bağlanma Envanterinin Türkçe’ye Uyarlanması: Güvenilirlik ve Geçerlilik Çalışması. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 16:2.
  • 25. Körükcü Ö, Kukulu K (2010). Perinatal kayıp ve ebeveynlere yansıması. Dicle Tıp Dergisi, 37(4).
  • 26. Kuru A. Yüksek Lisans Tezi; “Gebelerin Risk Durumunun Belirlenmesinde Kullanılan “Knox Skorlama Sisteminin Geçerliliğinin Değerlendirilmesi” Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Ebelik Anabilim Dalı, Tez Yöneticisi; Yrd. Doç. Dr. Neriman Soğukpınar. İzmir - 2007.
  • 27. Ng CCM, Lai FM, Yeo GSH (2004). Assessment of Maternal Anxiety Levels Before and After Amniocentesis. Singapore Med J. 45(8):370-374.
  • 28. Schetter DC, Sagrestano LM, Feldman P, Killingsworth C (1996). Social support and pregnancy. In: Pierce GR, Sarason BR, Sarason IR, eds. Handbook of Social Support and the Family. 1st ed. New York: Plenum Press; p.399-401.
  • 29. Siddiqui A, Hägglöf B (2000). Does maternal prenatal attachment predict postnatal mother-infant interaction? Early Hum Dev 59(1):13-25.
  • 30. Şen E, Şirin, A. (2013). Preterm eylem tanısı alan gebelerin kaygı, depresyon ve algılanan sosyal destek düzeyini etkileyen faktörler. Gaziantep Medical Journal, 19(3), 159-163.
  • 31. Tercyak KP, Johnson SB, Roberts SF, Cruz AC (2001). Psychological Response to Prenatal Genetic Counceling and Amniocentesis. Patient Education and Counseling, 43:73-84.
  • 32. Titapant V, Chuenwattana P (2015). Psychological effects of fetal diagnoses of non‐lethal congenital anomalies on the experience of pregnant women during the remainder of their pregnancy. Journal of Obstetrics and Gynaecology Research, 41(1), 77-83.
  • 33. Turan T, Ceylan SS, Teyikçi S. (2008). Annelerin düzenli prenatal bakım alma durumları ve etkileyen faktörler. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 3(9), 157-172.
  • 34. Yali AM, Lobel M (1999). Coping and distress in pregnancy: an investigation of medically high risk women. J Psychosom Obstet Gynecol 20:39-52.
Kadın Sağlığı Hemşireliği Dergisi-Cover
  • ISSN: 2458-7621
  • Başlangıç: 2014
  • Yayıncı: Kadın Sağlığı Hemşireleri Derneği
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

AİLE PLANLAMASI YÖNTEMLERİNDE GÜNCEL GELİŞMELER

Neslihan DEĞERLİ KODAZ, Kamile ALTUNTUĞ, Emel EGE

İnfertilte Tedavisi Gören Kadınlarda Kaygı Düzeyi ve Etkileyen Faktörler Level of Anxiety and Affecting Factors At Women Who Have Received Infertility Treatment

Birsen ALTAY, Nazlı BALTACI, İlknur AYDIN AVCİ, Nahide AYDIN

doğum sonu dönemde anneler kimden hangi desteği bekliyor?

ÇİĞDEM GÜLŞEN, YELİZ DOĞAN MERİH

PRENATAL TANI TESTLERI SONRASINDA RISKLI GEBELIK TANISI ALAN GEBELERIN SÜRECE YÖNELIK GÖRÜŞLERI

Yeliz DOĞAN MERİH, Feriha İLİTER, Dilek COŞKUNER POTUR, Ayşegül ALİOĞULLARI