THE NATURE OF MERCY/RAḤMA AND ITS MANIFESTATIONS IN THE QUR’AN

The term raḥma/mercy is one of the key terms of the Holy Qur’ān and it has many connotations. Two names of God, raḥmān and raḥῑm and their manifestations are contained in these connotations. So the two names explicitly tackled in our paper. While raḥmān is the proper name indicating the absolute being and the source of all existence, raḥῑm is much narrower. The exegetical tradition emphasizes that God is raḥmān, i.e. provides existence and sustenance to all creatures in this world while raḥῑm gives guidance and salvation to those who just deserve it here. Raḥmān and raḥῑm are used in the Qur’ān asyndetonically, i.e. without the copula wāw (ﻭ): in the form of ar-raḥmān ar-raḥῑm not ar-raḥmān va’r- raḥῑm, indicating that these two names signify One (God) and that they appear in His actions simultaneously and instantaneously, not consecutively. Key Terms: Raḥma/mercy; rule of mercy; principle of hope; divine assistance; heaven and hell.

Anahtar Kelimeler:

Raḥma/mercy, rule of mercy, principle of hope, divine assistance, heaven and hell

RAHMETİN MAHİYETİ VE KUR’AN’DA KENDİNİ GÖSTERİM ALANLARI

Rahmet/merhamet Kur’an’ın anahtar kelimelerinden biridir ve birçok çağrışımı içinde barındırmaktadır. Allah’ın rahmân-rahîm isimleri ve bunların tezahür biçimleri kendilerini bu çağrışımlarda göstermektedir. Rahmân Allah’ın mutlak varlığına ve varlıkların yegâne kaynağı oluşuna işaret ederken, rahîm çok daha dar bir anlamda kullanılmaktadır. Tefsir geleneği bunu şöyle formüle etmiştir: Rahmân ismiyle Allah, bu dünyada bütün varlıklara varlık verip, varlığın devamı için gerekli olan her şeyi sağlarken, rahîm ismiyle sadece onu hak edenlere rehberlik etmekte ve kurtuluş sağlamaktadır. Rahman ve rahîm Kur’an’da aralarında vâv atıf harfi olmadan kullanılmaktadır: rahmân ve rahîm şeklinde değil, rahmân-rahîm formunda. Bu da iki ismin tek bir Varlık’a işaret ettiğini ve bu iki ismin O’nun fiillerinde ardı ardına değil aksine aynı anda tezahür ettiklerini göstermeye yöneliktir.

Keywords:

Rahmet/merhamet, merhamet ilkesi, ümit ilkesi, ilahî inâyet, cennet ve cehennem,

PDF

___

REFERENCES
- Friemuth, Maha Elkaisy, God and Humans in Islamic Thought: ‘Abd al-Jabbār, Ibn Sῑnā and al-Ghazālῑ. London: Routledge, 2006.
- Gazālῑ, Maqsad al-asnā, Cairo, 1322.
- Ibn Taymiyya, Minhāj as-Sunnah al-nabaviyya fῑ naqzi kalām ash-shῑa va al-qadariyya. ed. Muhammad Rashad Salim, Riyad: Dār al-fadῑlah, No date.
- al-Isfahānῑ, Rāgıb, Mufradāt alfāz al-Qur’ān. Ed. Safvān Adnān Dāvud, Beyrut, 1412/1992.
- al-Jawziyyah, Ibn al-Qayyim, Hādi al-arwāḥ ila bilād al-afrāḥ, Cairo, Maktabat an-Nahḍa al-Misriyya, 1971.
- Māturῑdῑ, Ta’wῑlāt al-Qur’ān. (Ed. Bekir Topaloğlu), İstanbul: Mizan Yay. 2005.
- Rizwī, Sajjād, “The Existential Breath of al-rahmān and the Munificent Grace of al-rahῑm: The Tafsῑr Surat al-Fatiha of Jamῑ and the School of Ibn ‘Arabῑ,” Journal of Qur'anic Studies, Vol. 8, No. 1 (2006).
- Qunawῑ, Sadr al-dῑn, I’jāz al-bayān fῑ ta’wῑli umm al-Qur’ān. (Hyderabad: Osmania Oriental Publications, 1949)
- al-Qaysari, Dāvūd, Sharhu ta’wῑl al-basmala in Rasāil. ed. Mehmet Bayraktar (Kayseri: Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayınları, 1997).
- Tafsῑr Muqatῑl Ibn Sulaimān, ed. A. Farῑd, Beirut: Dār al-Kutub al-‘İlmiyya, 2002).
- Tahānavῑ, Kashshāf istilāhāt al-funûn va al-‘ulûm, Ed. A. Sprenger and others, Kalkuta, 1278/1862.
- al-Zamakhsharῑ, Jārullāh, al-Kashshāf ‘an haqāiq al-tanzῑl wa ‘uyûn al-aqāwῑl. Beirut: al-Dār al-‘Ālamiyya, no date.