ANNELERİN ÇOCUKLARININ HASTANEYE YATIŞINDAN ETKİLENME DURUMLARININ ARAŞTIRILMASI

Bu çalışma, annelerin çocuklarının hastaneye yatışından nasıl etkilendiğini irdelemek amacıyla planlandı. Elde edilen veriler bilgisayar ortamında, ortalama, yüzdelik, ki-kare ve t testi kullanılarak değerlendirildi. Çocuğu ile birlikte hastanede bulunan annelerin büyük çoğunluğunun ekonomik güçlük yaşadığı (%79.2), % 84.2’sinin çocuğunun hastalığı ile ilgili endişeleri olduğu görüldü. Sağlık görevlilerinden, endişelerinin giderilmesi yönünde destek alan anne oranı ise oldukça düşük bulundu (% 20). Çocukların hastaneye yatış sayısı arttıkça aile ilişkilerinin olumsuz etkilendiği, yatma süresi uzadıkça annelerin sağlık görevlilerinden destek alma oranının azaldığı belirlendi. Bu doğrultuda; hemşirelerin, aile ve çocuklara ihtiyaç duydukları rehberlik, danışmanlık, eğitim hizmetlerini vermesi, annelerin çocuklarının hastalıklarına ilişkin duygu ve düşüncelerini paylaşabilecekleri, eğitim ve destek gruplarının planlanması, çocuğun hastalığının aileye getirdiği ekonomik yükü azaltmada ve bundan dolayı etkilenen aile içi ilişkilerin olumlu hale getirilmesinde sosyal kuruluşların desteğinin sağlanması önerilebilir.

Anahtar Kelimeler:

hastaneye yatma, çocuk, anne

PDF

___

Adams-Greenly M (1986). Psychological staging of pediatric cancer patients and their families. Cancer 58:449-453.
Aşkın R, Akdağ R (1994). Çocukların Akut ve Kronik Hastalığa Tepkileri. Yeni Tıp Dergisi 2(4): 35-39.
Bekdemir Z (1996). Çocukta Kronik Hastalığın Aile Etkileşimindeki Yeri ve Önemi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Canam C (1993). Common adaptive tasks Facing parents of children with chronic conditions. Journal of Advanced Nursing 18: 46-55.
Canam C (1987). Coping with feelings. Chronically ill children and their families. Nursing Papers 19(3): 9-21.
Çavuşoğlu H (1992). Kronik ve Ölümcül Hastalık Kavramları İle Hematolojik Sorunu Olan Çocuk ve Hemşirelik Bakımı. Hürbilek Matbaacılık, Ankara.
Çolak G (1992). Lösemili Çocukların Ailelerinde Teşhis- Tedavi Sürecinin Meydana Getirdiği Yapısal Değişiklikler ve Kaygı Düzeylerinin Psikososyal Açıdan İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü, İstanbul.
Darling RB (1987). The economic and psychosocial consequences of disability: Family society relationships. 45-61(in) Ferrari, M., Sussman, M.B. (Ed): Marriage and Family Review-Childhood Disability and Family System, The Haworth Press. 11(1/2):45-61.
Davis H, Fallowfield L (1994). Counseling and Communication in Health Care. Chichester Wiley.
Ekşi A (1999). Fiziksel Hastalığı Olan Çocuk ve Adolesanlara ve Hastanede Refakat Kalan Annelere Psikolojik Yaklaşım. Ben Hasta Değilim, Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarının Psikososyal Yönü. (Ed: Aysel Ekşi), Nobel Tıp Kitapevleri, Tayf Ofset, İstanbul.
Foster RL, Honsberger M, Anderson JJ (1989). Family Centered Nursing Care of Children. Saunders Company, Philadelphia.
Görak G, Erdoğan S, Savaşer S ve ark. (1992). Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği. Editör: H. Seçim, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
İnanç (Yazgan) B (1999). Fiziksel Sakatlığı ve Kronik Hasatlığı Olan Çocuklara ve Ailelerine Psikolojik Yaklaşım. Ben Hasta Değilim, Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarının Psikososyal Yönü.(Ed: Aysel Ekşi), Nobel Tıp Kitapevleri, Tayf Ofset, İstanbul.
Jakckson DB, Saunders RB (1993). Child Health Nursing. Lippincott Company, Philadelphia.
Kaplan DM, Smith A, Grobstein R et al. (1980). Family mediation of stres. Role of the Family in the Rehabilitation of the Physically Disabled kitabında (Ed): P.W.Power, A.E.Dell-Orta, University Park Pres, Baltimore.
Koocher GP (1986). Psychosocial issues during the acute treatment of petiatric cancer. Cancer 58:468-472.
Kuru (Kartal) S (1993). Hastanede Yatan 3-6 Yaş Grubu Anneli ve Annesiz Çocukların Davranışlarının Değerlendirilmesi. . Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Polat NS (1994). Kronik Çocuk Hastalıklarında Ailenin Yaklaşımı. Sendrom Dergisi 6(1): 82-85.
Scapien G, Chard MA, Havic J et al. (1990). Pediatric Nursing Care. Mosby Company, Toronto.
Sipahi B (2001). Kanserli Çocuğu Olan Annelerin Kaygı Depresyon Düzeyleri ve Duygu Dışavurumlarının Psikososyal Açıdan İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Şirin A (1999). Böbrek Hastası Çocuk ve Ailesine Yaklaşım. Ben Hasta Değilim, Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarının Psikososyal Yönü. (Ed: Aysel Ekşi), Nobel Tıp Kitapevleri, Tayf Ofset, İstanbul.
Tunçbilek E, Hatipoğlu S (1988). Kronik Hastalıklı ve Uzun Süre Hastane Tedavisi Gören Çocuklar ve Ailelerinde PsikolojikSosyal ve Ekonomik Değişimlerin Saptanması. Türk Hemşireler Dergisi 38(1): 3742.
Uyer G (1985). Annelere Hekim Önerile-rinin Açıklanmasında Hemşirenin Önemi. I.Ulusal Hemşirelik Kongresi Bildirileri, İzmir.
Yazıcı S (1989). Akut Lenfoblastik Lösemili Çocukların Annelerinde Anksiyete Düzeyi, Kemoterapi ve Hemşirelik Etkileşiminin İlişkileri. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İstanbul