Dünya Sağlık Örgütü rehabilitasyon yaklaşımlarını, sağlığın teşviki, hastalığın önlenmesi, tedavi ve palyatif bakımın yanı sıra evrensel sağlık sigortasının önemli bir parçası olarak tanımlar. Tanı ve tedavideki tıbbi gelişmeler, koruyucu bakım, ortalama yaşam süresinde artışa katkıda bulunurken teknolojik gelişmelere paralel olarak kronik hastalık insidansında görülen artışlar engellilik oranlarını arttırmaktadır. Konjenital gelişimsel bozuklukların yanı sıra kardiyovasküler, solunum, diyabet ve kanser gibi bulaşıcı olmayan kronik hastalıklar da yüzyılın engellilik nedenleri arasında yer almaktadır. Bu durum rehabilitasyon hizmetleri açısından sağlık ve sağlık dışı gereksinimleri gündeme getirmektedir. Rehabilitasyon yaklaşımlarından biri olan Toplum Temelli Rehabilitasyon engelli birey, aile ve toplumun bir bütün olarak ele alınması ile kaynakların harekete geçirilmesi, rehabilitasyonun, sosyal uyumun ve fırsat eşitliğinin sağlanmasına yönelik stratejileri içeren toplumsal düzeydeki uygulamalardır. Bu derlemede, PubMed, PEDRO, TÜBITAK ULAKBIM Dergi-Park veri tabanları ve Google Akademik veri tabanlarından elde edilen klinik çalışmalar irdelenmiştir. Literatür taramasında “toplum temelli”, “toplum temelli rehabilitasyon”, “kalp”, “kardiyovasküler”, “kardiyak rehabilitasyon” arama terimleri kullanılmıştır. Toplum temelli kardiyak rehabilitasyon programlarının, klinik, sosyal ve psikolojik iyilik halinin elde edilmesinde geleneksel hastane temelli kardiyak rehabilitasyon yaklaşımları ile benzer etki sağladığı ve özellikle programa ulaşımda güçlük yaşayan hastalar için en uygun alternatif olacağı sonucuna varılmıştır.