SINIF ÖĞRETMENLİĞİ ÖĞRENCİLERİNİN “SES EĞİTİMİ VE DİKSİYON” DERSİNE YÖNELİK TUTUMLARI

Bu araştırmanın amacı Giresun Üniversitesi Eğitim Fakültesi Temel Eğitim Bölümü Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalında öğrenim gören ve Ses Eğitimi ve Diksiyon seçmeli dersini alan 4. Sınıf öğrencilerinin dersle ilgili tutumlarını ölçmek üzere bir ölçek geliştirerek “Ses Eğitimi ve Diksiyon” dersine yönelik tutumlarını belirlemektir. Bu çalışmada ölçek geliştirilmiştir. Ölçek ile ilgili geçerlik ve güvenirlik analizi ile faktör analizi yapılmıştır. Ölçek geliştirme sürecinde pilot çalışma yapılmış ve ölçek son haline getirildikten sonra “Ses Eğitimi ve Diksiyon” dersi alan n=126 deneğe uygulanmıştır. Cinsiyetler arasında fark olup olmadığını ortaya koymak için MWU Test (p<0,05) yapılmıştır. Deneklerin %73,8’i (n=93) kadın ve %26,2’si (n=33) erkeklerden oluşmaktadır. Ölçekte yer alan 8 maddenin güvenirlik katsayısı Cronbach’s Alpha α=0,878’dir. KMO and Bartlett's Test değeri 0,804’tür. Yapılan faktör analizi sonucunda; 8 madde iki anlamlı faktöre yükleme yapmış ve 1, 2, ve 3. maddeler güvenirlik katsayısı α= 0,910’dur. Bu üç madde “Dersin Gerekliliği” olarak, ikinci faktöre yüklenen 4, 5, 6, 7 ve 8. maddelerin güvenirlik katsayısı α=0,863’tür ve “Dersin Mesleğe Katkısı” olarak adlandırılmıştır. Cinsiyetler arasında istatistiksel anlamda anlamlı bir fark bulunamamıştır (p>0,05). Gerek erkek denekler gerekse kadın denekler dersin gerekliliğine tamamen katılmaktadırlar; (nkadın=93) ¯X=4,37±0,815 ve (nerkek=33) ¯X=4,46±0,803. Dersin mesleğe katkısına ise katılmaktadırlar; (nkadın=93) ¯X=3,93±0,693 ve (nerkek=33) ¯X=3,92±0,887. Ses eğitimi ve diksiyon dersine yönelik tutum ölçmek üzere geçerli ve güvenilir bir ölçek geliştirilmiştir. Öğretmenlerin yetiştirilmesinde bazı ülkelerin programlarında ses eğitimi ve konuşma ilgili dersler yer almakta iken ülkemizde bazı üniversitelerde seçmeli ders olarak okutulan Ses Eğitimi ve Diksiyon dersinin, öğrencilerden elde edilen bulgulara dayanarak bir ihtiyaç olduğu ve sınıf öğretmeni adaylarının kendilerine, mesleklerine yönelik katkıları olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Öğretmenin niteliklerine katkı sağlayacağı düşünülen Ses Eğitimi ve Diksiyon dersinin öğretmen yetiştiren bütün programlarda zorunlu ve en az bir yarıyıl okutulması gerektiği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Ses Eğitimi, Diksiyon., Konuşma, İletişim, Dil, Tutum

THE ATTITUDES OF PRESERVICE CLASSROOM TEACHERS TOWARD THE “VOICE EDUCATION AND DICTION” COURSE

The present study aimed to determine the attitudes of final-year students enrolled in the elective course of Voice Education and Diction in the Department of Classroom Teaching in the Faculty of Education of Giresun University toward this elective course through an attitude scale developed for this purpose. First, an attitude scale was developed, tested for validity and reliability, and factor analysis was conducted. The scale development process started with a pilot study, and the finalised scale was administered to a total of 126 [93 female (73.8%) and 33 male (26.2%)] final-year preservice teachers enrolled in the Voice Education and Diction course. The MWU Test (p<0.05) was employed to determine if there was a gender difference in the subjects’ attitudes toward the course. The Cronbach’s Alpha reliability coefficient of the eight items in the scale was calculated to be α=0.878. The KMO and Bartlett's Test values were found to be 0.804. As a result of the factor analysis conducted, it was found that the eight items were loaded on two factors, namely “the Professional Importance of the Course” consisting of items 1, 2, and 3, and “Professional Contributions of the Course” consisting of items 4, 5, 6, 7, and 8, with reliability coefficients of α= 0.910 and α= 0.863, respectively. Gender did not serve as a significant predictor of attitude toward the course of Voice Education and Diction (p>0.05), with both male and female subjects totally agreeing on the importance of the course for their profession [(nfemale=93) ¯X=4.37±0.815 and (nmale=33) ¯X=4.46±0.803] as well as agreeing that the course has contributions to their profession [(nfemale=93) ¯X=3.93±0.693 and (nmale=33) ¯X=3.92±0.887]. For the purposes of the present study, a valid and reliable scale was developed to assess attitudes toward the Voice Education and Diction course. Courses on voice education and diction are provided as compulsory courses in some countries, while they are given as elective courses in teacher training in some universities in our country. The findings of the present study hint at the necessity for the course of Voice Education and Diction, with its contributions to the personal and professional development of preservice classroom teachers. Based on these findings, it could be concluded that the Voice Education and Diction course, deemed to be beneficial for teachers, should be made compulsory in all teacher training departments and be provided to preservice teachers for at least one semester.

Keywords:

Voice Training, Diction, Speech, Language, Attitude.,

PDF

___

Akar, N. (2013). Türkçe Eğitimi Açısından Dil Bilgisi Öğretimi. Sakarya University Journal of Education, 2(1), Art. 1.
Arıcı, A. F., & Taşkın, Y. (2019). Okuma Becerisinin Diğer Dil Becerileriyle İlişkisi. International Journal of Field Education, 5(2), Art. 2. https://doi.org/10.32570/ijofe.650240
Bulut, K., & Coşkun, H. (2020). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Dil Bilincinin Belirlenmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), Art. 1. https://doi.org/10.33711/yyuefd.800927
Çoban, A. (2016). Türkçe Eğitimi ve Öğretiminin Sorunları. Littera Turca Journal of Turkish Language and Literature, 2(1), Art. 1. https://doi.org/10.20322/lt.36849
Dinçer Bahadır, Ş. (2021). Anlambilim Çalışmalarında Dil Bilim Geleneğinin Yeri. Gazi Türkiyat, 29, Art. 29.
Dolunay, S. K. (2010). Dil Bilgisi Öğretiminin Amacı ve Önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, Art. 27.
Ekici, T. (2017). Müzik Öğretmeni Yetiştirmede Konuşma Eğitiminin Önemi. 15(58).
Ergun, M. (2015). İsviçre ve Türkiye Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Programlarının Karşılaştırılması. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), Art. 1.
Evren, G. (2013). Programlı Bir Ses Eğitimi Kapsamında Dil-Konuşma Öğesi. Uluslararası Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(5). https://avesis.erciyes.edu.tr/yayin/7b2c9aaf-f44f-4dc3-966f-4599e839edb1/programli-bir-ses-egitimi-kapsaminda-dil-konusma-ogesi
Kagen, S. (1960). On Studying Singing. Dover Publications.
Kırkkılıç, A., & Maden, S. (2010). İlköğretim ve Lisans Programlarındaki Değişiklikler Sonrasında Türkçe Öğretmenliği Mesleğinin ve Türkçe Eğitimi Bölümlerinin Durumu. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, Art. 27.
MEB. (2011). Hizmetiçi Eğitim İhtiyaç Analizi Anketi [Resmi Web Sayfası]. Hizmetiçi Öğretmen Yetiştirme ve Geliştirme Genel. http://oygm.meb.gov.tr/www/hizmetici-egitim-ihtiyac-analizi-anketi/icerik/404
MEB. (2018). T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
http://mufredat.meb.gov.tr/Programlar.aspx
Nari̇n, A. (2021). İlkokul Öğrencilerinde Temel Dil Becerilerinin Geliştirilmesine Yönelik Etkinlik Örnekleri. Journal of Social Sciences And Education, 4(1), Art. 1. https://doi.org/10.53047/josse.889645
Onan, B. (2017a). Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(39), Art. 39.
Onan, B. (2017b). Dil Bilgisi Öğretiminde Sentezci Yaklaşım. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 6(4), Art. 4.
Özbay, M. (2005). Millî Eğitim Dergisi [Resmi Web Sayfası]. Sesle İlgili Kavramlar ve Konuşma Eğitimi. https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/168/index3-ozbay.htm
Sarikaya, B. (2019). Kırsal Kesimde Görev Yapan Türkçe Öğretmenlerinin Türkçe Öğretiminde Karşılaştıkları Sorunlar ve Çözüm Önerileri (Muş İli Örneği). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 43, Art. 43.
Soltanirad, A. (2013). Türkçe Öğretiminde Diksiyonun Önemi [Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Öğretmenliği Ana Bilim Dalı.
Töreyin, F. M. (2008). Ses Eğitimi Temel Kavramlar- İlkeler- Yöntemler. Sözkesen Matbaacılık.
Ubuz, B., & Sarı, S. (2009). Sınıf Öğretmeni Adaylarının İyi Öğretmen Olma ile İlgili Görüşleri. Ondokuz Mayıs Universitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28. https://avesis.metu.edu.tr/yayin/dd03dc30-c02d-43f2-b43e-dd8e33c41293/sinif-ogretmeni-adaylarinin-iyi-ogretmen-olma-ile-ilgili-gorusleri
Uzuner, S. (2009). Diksiyon ve Ses Nefes Egzersizlerinin Oyunculuk Sanatındaki Önemi ve Çözümlenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İleri Oyunculuk.
Yalçın, A., & Burgul Adıgüzel, F. (2014). Üst Düzey Yöneticilere Göre Konuşmanın Önemi: Bir Yönetici Nasıl Konuşmalı? Zeitschrift für die Welt der Türken / Journal of World of Turks, 6(1), 27-52.
Yıldırım, H. Ç. (2021). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Türkçe Öğretimine Yönelik Metaforik Algıları. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(30), Art. 30.
Yiğit, N. (1998). Fonasyon Sistemindeki Anatomik Yapıların Ses Üzerindeki Etkileri [Doktora Tezi]. Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Müzik Eğitimi Ana Bilim Dalı.
Yiğit, N., & Nurol, S. (2012). Spikerlik Eğitiminde Boğumlama ve Ses Bozukluklarının Düzeltilmesinde Ses Eğitimi Yöntemlerinin Etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28, Art. 28.
YÖK. (2018). Yeni Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları [Resmi Web Sayfası]. YÖK Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. https://www.yok.gov.tr/kurumsal/idari-birimler/egitim-ogretim-dairesi/yeni-ogretmen-yetistirme-lisans-programlari
Zeyrek, S. (2021). Diksiyon ve Güzel Konuşma Üzerine Teorik Notlar. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 14(79), 97-109.