Büşra YAVUZ ERDAL, Ecem ÇAKIN, Berna ÇALGI, Serkan DOGAN, Doğaç Niyazi ÖZÜÇELİK

HASTANEDE SOSYAL HİZMET UZMANI VE TIBBİ SOSYAL HİZMET FARKINDALIĞININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Amaç: Bu çalışmanın amacı hastanede çalışan sağlık personelleri arasında sosyal hizmet uzmanı ve tıbbi sosyal hizmet farkındalığının değerlendirilmesidir. Yöntem: Araştırma, iki aylık süre içinde İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan sağlık personelleri arasından anket çalışmasına katılan 195 gönüllü ile yapılmıştır. Bulgular: Bu araştırmaya katılanların %26,66’sı hekim, %38,97’si ebe-hemşire ve %34,35’i diğer sağlık personelidir. Araştırmaya katılan sağlık çalışanlarının %37,9’u hastanede sosyal hizmet uzmanı istihdam edilip edilmediğini bilmediğini, %20,55’i hastanede sosyal hizmet uzmanının istihdam edilmesinin zorunlu olduğunu bilmediğini ifade etmiştir. Sağlık çalışanlarının %53,19’u sosyal hizmet uzmanına görevlerini bilmezken, %34,3’ü sosyal hizmet uzmanına gereksinim duymadığını belirtmişlerdir. Hekimlerin %80,7’si, hemşirelerin %63,5’i sosyal hizmet uzmanına gereksinim duyduklarını belirtirken, bu oran diğer sağlık çalışanlarında daha düşüktü. Sağlık personeli sosyal hizmet uzmanına en çok evsiz hastaların taburcu işlemleri ve kalacak yer sorunu olduğunda (%11,8), 18 yaş altı gebelik sorununda (%9,2), kimsesiz hastaların bakımı ile ilgili sorunu olduğunda (%8,2), çocuk ihmal ve istismar vakalarında (%6,7) gereksinim duymuştur. Sonuç: Hastaların biyo-psiko-sosyal yönden desteklenmesi ve daha iyi tedavi hizmetlerinden yararlanabilmesi için tıbbi sosyal hizmetin ve sosyal hizmet uzmanlarının farkındalığını arttıracak daha fazla çalışmalara ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler:

Tıbbi sosyal hizmet, sağlık personeli, hastane, sosyal hizmet uzmanı

PDF

___

1. Duyan, V. (1992). Ankara Hastanelerinde Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulamaları. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
2. Zastrow, C. (2013). Sosyal Hizmete Giriş. Ankara: Nika Yayınevi.
3. 2828 Sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu (1983), T.C. Resmi Gazete, Erişim 28.02.2017, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2828.pdf
4. Saruç. S, (2015). A General Evaluation About The Medical Social Work in Turkey. TurkishJournal of FamilyMedicine&PrimaryCare, 2015;9 (3), 112-120,doi: 10.5455/tjfmpc.182745. Erişim 05.12.2016, http://www.tjfmpc.gen.tr/2015_3/7_29-1426684185_TYP.pdf
5. Aydemir, İ. (2003). Sağlık Bakanlığı’na Bağlı Hastanelerde Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulamaları. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
6. Tıbbi Sosyal Hizmet Uygulama Yönergesi (2011). Erişim: 12.04.2017, http://dosyasb.saglik.gov.tr/Eklenti/1349,img071372pdf.pdf?0
7. İçağasıoğlu Çoban, A. ve Özbesler, C. (2010). Hastane Ortamında Sosyal Hizmet Uygulamaları: Ankara Örneği. Toplum ve Sosyal Hizmet, 21/2, 31-46. Erişim 05.12.2016, http://asosindex.com/cache/articles/article-1423931260.pdf
8. Attepe Özden, S. ve Özcan, E. (Ed). (2017). Tıbbi Sosyal Hizmet. İstanbul: Nobel Yayınevi.
9. Genel Müdürlüğümüze Bağlı Huzurevlerine / Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezlerine Giriş Koşulları, Başvuru Giriş Koşulları ve Başvuru (2014). Erişim 19.05.2017, https://eyh.aile.gov.tr/uygulamalar/yasli-bakim-hizmetleri/genel-mudurlugumuze-bagli-huzurevlerine-yasli-bakim-ve-rehabilitasyon-merkezlerine-giris-kosullari-basvuru-giris-kosullari-ve-basvuru
10. Darülaceze Başkanlığı Kabul Koşulları. Erişim 9.05.2017, http://www.darulaceze.gov.tr/Kabulislemleri/Kabulislemleri
11. 8049 Sayılı Türk Medeni Kanunu (2001), T.C. Resmi Gazete, Erişim 21.05.2017, http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.4721.pdf
12. T.C. Sağlık Bakanlığı Hukuk Müşavirliği (2009). 18 Yaş Altı Resmi Nikahı Olmayan Gebelerin Adli Mercilere Bildirimi. Erişim 21.05.2017, http://www.asm.gov.tr/UploadGenelDosyalar/Dosyalar/143/B%C4%B0LG%C4%B0/02_12_2011_10_10_38.pdf