Özgür ÖZDEMİR ŞİMŞEK, Dilnur SEVİNÇ, Gökçen ERFİDAN, Seçil ARSLANSOYU ÇAMLAR, Belde KASAP DEMİR, Fatma MUTLUBAŞ, Demet ALAYGUT, Sibel TİRYAKİ

Disfonksiyonel İşemeli Hastalarda Kronik Böbrek Hastalığı Gelişimi İçin Risk Faktörleri

Amaç: Disfonksiyonel işeme sebebiyle takipli böbrek hasarı olan hastalarda kronik böbrek hastalığı gelişimi için risk faktörlerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Çocuk nefroloji ve çocuk üroloji kliniğinde 2010-2022 yılları arasında disfonksiyonel işeme nedeni ile izlenen ve sintigrafide böbrek hasarı saptanan hastaların verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Altta yatan nörolojik ve anatomik bozukluğu olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Bulgular: Çalışmaya disfonksiyonel işemesi ve böbrek hasarı olan 19 hasta (K/E:13/6) dahil edildi. Ortalama tanı yaşı 72±52 ay, takip süresi 51±41 aydı. 19 hastanın 16'sı hem gündüz hem de gece idrar kaçırma ile başvurdu. 1 hastada sadece enürezis vardı. İki hasta kontinandı, sadece idrar yolu enfeksiyonu (İYE) mevcuttu. Tanı anında 15 hasta İYE, takipte ise 13 hasta tekrarlayan İYE tarif etmekteydi. İlk tanıda dimerkaptosüksinik asit (DMSA) sintigrafisi yapılan sintigrafisi yapılan 18 hastanın 13'ünde (%68,4) ilk taramada skar görüldü. Hastaların 5'inde vezikoüreteral reflü (VUR) vardı. Tekrarlayan değerlendirmelerde hastaların 13'ünde ICCS kriterlerine göre önemli miktarda rezidü idrar olduğu görüldü. Başvuru semptomları ve üroflovmetrileri değerlendirildiğinde; başvuru anında tekrarlayan İYE öyküsünün KBH gelişimi için tek bağımsız risk faktörü olduğu görüldü (p=0.016). Sonuç: Disfonksiyonel işemeli hastalarda başlıca yakınma genellikle idrar kaçırma ya da işeyememedir. Üst üriner sistemi değerlendirmek için birçok farklı paramatre kullanılmaktadır. VUR’u ve böbrek hasarı bulunan hastalar, disfonksiyonel işeme açısından değerlendirilmelidir. Çalışmamız tekrarlayan İYE varlığının KBH gelişimi açısından önemini vurgulamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Disfonksiyonel işeme, kronik böbrek hastalığı, böbrek skarı, vezikoüreteral reflü

PDF

___

1.Austin FP, Bauer BS, Bower W, Chase J, Franco I, Hoebeke P et al. The standardization of terminology of lower urinary tract function in children and adolescents: update report from the standardization committee of the International Children’s Continence Society. Neurourol Urodyn. 2016;35:471-81.
2.Al Mosawi AJ. Identification of nonneurogenic neurogenic bladder in infants. Urology 2007;70:355
3.Jayanthi VR, Khoury AE, McLorie GA, Agarwal SK. The nonneurogenic neurogenic bladder of early infancy. J Urol. 1997;158:28.
4.Tiryaki S, Eraslan C, Soyer T, Callı C, Ulman I, Avanoglu A. Nonneuropathic neuropathic bladder—Is it really nonneuropathic? J Urol. 2019;201:802-9.
5.Yazılıtaş F, Özlü GS, Öztek Çelebi FZ, Çakıcı EK, Çınar HG, Ekşioğlu AS et al. Üriner sistem anomalisi tespit edilen çocukların klinik ve demografik özellikleri. Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2019;16:197-201.
6.Varlam DE, Dippell J. Non-neurogenic bladder and chronic renal insufficiency in childhood. Pediatr Nephrol. 1995;9:1.
7.Ural Z, Ulman I, Avanoglu A. Bladder dynamics and vesicoureteral reflux: factors associated with idiopathic lower urinary tract dysfunction in children. J Urol. 2008;179:1564.
8.Bauer SB. Special considerations of the overactive bladder in children. Urology 2002;60:43.
9.Hoebeke P, Van Laecke E, Van Camp C. One thousand video-urodynamic studies in children with non-neurogenic bladder sphincter dysfunction. BJU Int. 2001;87:575.
10.Gaither TW, Cooper CS, Kornberg Z, Baskin LS, Copp HL. Risk factors for the development of bladder and bowel dysfunction. Pediatrics. 2018;141:e20172797.
11.Yeung CK, Sreedhar B, Sihoe JD, Sit FK. Renal and bladder functional status at diagnosis as predictive factors for the outcome of primary vesicoureteral reflux in children. J Urol. 2006;176:1152.
12.Lee H, Lee SY, Im JY, Han WS. Vesicoureteral reflux and bladder dysfunction. Transl Androl Urol. 2012;1:153-9.