Eğitim politikaları çerçevesinde toplumsal cinsiyet eşitliği: Türkiye’de siyasal iletişim metinlerinin incelenmesi

Söz konusu çalışmada, toplumsal cinsiyet eşitliği, eğitim politikası ve siyasal iletişim kavramları kendi içlerinde oluşturdukları üçgende (aynı araştırma sorunsalında) ele alınacaktır. “Siyasal iletişim” deyince akıllara “eğitim politikası”, “eğitim politikası” deyince ise “toplumsal cinsiyet eşitliği” gelmektedir. Siyasal iletişim çalışmalarının doğası bunu gerektirir ve hiç şüphesizdir ki bu kavramlar birbirine doğrudan bağlıdır: “İletişim”, “siyaset” ve “eğitim” kavramları arasında bir neden-sonuç ilişkisi vardır. Dolayısıyla bu çalışmada, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal bağlamı göz önünde alınarak, siyasal iletişim çalışmalarının eğitim politikalarında toplumsal cinsiyet eşitliğini ne ölçüde ve hangi yönde etkilediği tartışılacaktır.Bir başka deyişle, bu nedensel ilişki, Türk eğitim politikaları çerçevesinde toplumsal cinsiyet eşitliği olgusundan nasıl ideolojik bir ürün yaratmaktadır? Söz konusu çalışmada, Türkiye’de siyasi partilerin (AK Parti, CHP, HDP, MHP ve İYİ Parti) programları ve bu partilerin 24 Haziran 2018 Genel Seçimleri ile ilgili hazırladıkları seçim bildirgeleri başta olmak üzere çeşitli siyasal iletişim metinleri incelenecektir. Araştırmanın sonucunda ise Türkiye’de toplumsal cinsiyet eşitliğine dayalı olarak eğitim politikalarının belirlenmesinde ve uygulanmasında siyasal iletişimin önemi savunulacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim politikası, Toplumsal cinsiyet eşitliği, Siyasal iletişim, Siyasi parti, Türkiye

Gender equality according to education policies: analysis of political communication texts in Turkey

In the present study, the notions of gender equality, education policy and political communication will be analyzed in their triangular relation and in the same research problematic. Who says “political communication” says “education policy”, who says “education policy” says “gender equality”. There is a causal relationship between these notions of “communication”, “politics” and “education”. The nature of political communication activities requires it and the whole is undoubtedly interdependent. Taking into account the sociopolitical features of Turkish context, we should discuss if and how the political communication activities influence the gender equality within the framework of education policies in Turkey. How does this triangular relationship turn the gender equality into an ideological product within the framework education policies in Turkey? We will analyze the political communication texts in Turkish context, such as the party programs (AK Parti, CHP, HDP, MHP and İYİ Parti) and their electoral manifestos relating to the General Elections of June 24, 2018 in Turkey. This study will show the role of political communication in the determination and the application process of gender-based education policies in Turkey.

Keywords:

Education policy, gender equality, political communication, political party, Turkey,

PDF

___

Adem, M. (1997). Ulusal Eğitim Politikamız Nasıl Olmalıdır ? Ankara Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, 52(1), 51-65.
Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Ulusal Eylem Planları. (2020, 23 Novembre). Retrieved from: https://www.ailevecalisma.gov.tr/ksgm/ulusal-eylem-planlari/kadinin-guclenmesi-strateji-belgesi-ve-eylem-plani-2018-2023/
AK Parti. (2018). Manifeste électoral. Cumhurbaşkanlığı seçimleri ve genel seçimler. Seçim beyannamesi. Güçlü meclis, güçlü hükümet, güçlü Türkiye. Yaparsa yine AK Parti yapar. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://content.chp.org.tr/file/chp_tuzuk_10_03_2018.pdfhttps://www.trthaber.com/pdf/Beyanname23Mays18_icSayfalar.pdf
AK Parti. Programme du parti. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://content.chp.org.tr/file/chp_tuzuk_10_03_2018.pdfhttp://www.AK Partiarti.org.tr/parti/parti-programi/
Akyüz, Y. (1999). Osmanlı son döneminde kızların eğitimi ve öğretmen Faika Ünlüer’in yetişmesi ve meslek hayatı. Revue du Ministère de l’Education nationale, 143, 12-56.
Althusser, L. (2010). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. (A. Tümertekin, trad.), İstanbul : İthaki Yayınları.
Aziz, A. (2003). Siyasal iletişim. Ankara : Editions Nobel.
Beacco, J.-C. et. al. (2005). Les Cultures Educatives et Linguistiques dans l’Enseignement des Langues. Paris : PUF.
Bardin, L. (2011). L’analyse de contenu. Paris : Presses Universitaires de France.
Baxter, P. et Jack, S. (2008). Qualitative case study methodology: Study design and implementation for novice researchers. The qualitative report, 13(4), 544-559.
Bayraktaroğlu, G. (2002). Geleneksel pazarlamada politik pazarlamanın yeri. Revue de l’Institut de Sciences Sociales de l’Université, 12, 58-84.
Bongrand, M. (1992). Politikada pazarlama (F. Ersoy, trad.). İstanbul : Editions İletişim.
Boudon, R. (1986). L’idéologie. L’origine des Idées Reçues. Paris : Librairie Artheme Fayard.
Bourdieu, P. et Passeron, J.-C. (1970). La Reproduction. Eléments pour une théorie du système d’enseignement. Paris : Les Editions de Minuit.
Bourdieu, P. et Passeron, J.-C. (1964). Les Héritiers. Les Etudiants et la Culture. Paris : Les Editions de Minuit.
Bouzidi, R. (2016). La communication politique : approche méthodologique. Revue espace géographique et société marocaine, 15, 157-168.
Charaudeau, P. (2002). A quoi sert d’analyse le discours politique ? Analisi Del Discur Politic. 6, 56-71.
CHP. (2018b). Manifeste électoral. Millet için geliyoruz. (2019, 1er Mai). Retrieved from: http://secim2018.chp.org.tr/files/CHP-SecimBildirgesi-2018-icerik.pdf
CHP. (2018a). Règlements de mars 2019 du Parti. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://content.chp.org.tr/file/chp_tuzuk_10_03_2018.pdf
CHP. Programme du parti. Çağdaş Türkiye için değişim. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://chp.azureedge.net/1d48b01630ef43d9b2edf45d55842cae.pdf
Çabuk Kaya, N. (2013). Türkiye’de toplumsal cinsiyet eşitliği ve eğitim. (2019, 14 Octobre). Retrieved from: http://kizlarinegitimi.meb.gov.tr/files/img/toplum_cinsiyet_ve_egitim.pdf
Çağlar, İ. et Özkır, Y. (2015). Türkiye’de siyasal iletişim 2007-2015. Ankara : Editions Seta.
Çetin, H. (2001). Devlet, İdeoloji, Eğitim. Revue Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler, 2(1), 201-211.
Durkheim, E. (1968). Education et Sociologie. Paris : Les Presses Universitaires de France.
Eren, E. (2021). Education policies in the context of political communication in Turkey. Impact of political communication on education policy. European Journal of Educational Research, 10(1), à paraître.
Eren, E. (2018a). Ulus devletlerde toplumsal, kültürel ve siyasi bir etmen olarak kimlik algısı: Türkiye bağlamında ulusal kimlik merkezli dil ve eğitim politikaları. Revue Turkish Studies Economics, Finance and Politics, 13(22), 225-237.
Eren, E. (2018b). Türkiye’de toplumsal cinsiyet eşitsizliği sorunsalı: eğitim politikalarında -kadının yeri-”. Actes de colloque DEKAUM 2018, 1, 1071-1082.
Guba, E. G. et Lincoln, Y. S. (1994). Competing paradigms in qualitative research. Handbook of qualitative research, 2(105), 163-194.
Güler, A. (1989). Türkiye Cumhuriyeti Eğitim Politikasının Ana Devreleri ve Karakteristikleri. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 45-67.
HDP. (2018). Manifeste électoral. Yurttaş yoldaş arkadaş Demirtaş sen’le değişir. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://drive.google.com/file/d/1WAN9IPaGd0IUh_3TmYdcl0fZsvcNn6Vl/view
HDP. Programme du parti. Emek, eşitlik, özgürlük, barış ve adalet için. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://www.hdp.org.tr/tr/parti/parti-programi/8
İYİ PARTİ. (2018). Manifeste électoral. Toplumda birlik, ekonomide güven, yönetimde liyakat. yüzünü güneşe dön Türkiye! (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://iyiparti.org.tr/assets/pdf/secim_beyani.pdf
İYİ PARTİ. Programme du parti. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://iyiparti.org.tr/Assets/pdf/iyi_parti_programi.pdf
Klenke, K. (2016). Qualitative research in the study of leadership. Emerald Group Publishing Limited.
Korkmaz, F. (2018). Siyasi Partilerin 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimi ve Genel Seçimler Bildirgelerinde Eğitime Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi. Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(3), 297-315.
MHP. (2009). Programme du parti. Geleceğe doğru. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://www.mhp.org.tr/htmldocs/mhp/program/mhp/mhp_tarihcesi.html
MHP. (2018). Manifeste électoral. Cumhur ittifakı millet aklı. Milletimize taahhütlerimiz. (2019, 1er Mai). Retrieved from: https://www.mhp.org.tr/usr_img/_mhp2007/kitaplar/vaatler_bolumu_web.pdf
Milli Eğitim Bakanlığı. (1939-2014). Birinci-On Dokuzuncu Milli Eğitim Şurası. (2020, 23 Novembre). Retrieved from: https://ttkb.meb.gov.tr/www/gecmisten-gunumuze-mill-egitim-sralari/icerik/328
Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. Ankara : Edition Sofos.
Olivier-Yaniv, C. (2010). Discours politiques, propagande, communication, manipulation. Trente ans d’étude des langages du politique 1980-2010, 94, 31-37.
Riviere-de Franco, K. (2006). Entre communication politique et propagande : les publicités électorales de 1979 à 2005. Revue LISA, Littératures, Histoire des Idées, Images, Sociétés du Monde Anglophone, 2, 207-225.
Seale, C. (1999). Quality in qualitative research. Qualitative Inquiry, 5(4), 465-478.
Sönmez, V. (2011). Eğitim Felsefesi. (10e Ed), Ankara: Anı Yayıncılık.
Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (1977-2019). Dördüncü- On Birinci Kalkınma Plan Özel İhtisas Komisyonu Raporları. 2020, 23 Novembre). Retrieved from: https://www.sbb.gov.tr/ozel-ihtisas-komisyonu-raporlari/#1543404958135-5a0767bc-1764
Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (1963-2019). Birinci-Onuncu Beş Yıllık Devlet Kalkınma Planları. (2019, 1er Avril). Retrieved from: http://www.sbb.gov.tr/kalkinma-planlari/
TEDMEM. (2018). Siyasi Partilerin 2018 Seçim Bildirgeleri. Eğitim Alanındaki Politika ve Vaatlerin Karşılaştırılması. (2019, 1er Mars). Retrieved from: https://tedmem.org/download/siyasi-partilerin-2018-secim-bildirgeleri-egitim-alanindaki-politika-vaatlerin-karsilastirilmasi?wpdmdl=2696&refresh=5f50c0ebb62ed1599127787
Tezcan, M. (1999). Eğitim sosyolojisi, Ankara : Edition Anı.
Tor, H. et Ağlı, E. (2016). Kadın ve eğitim. Revue de Recherches sur l’Education, 5, 67-74.
Tural, N. et KARAKÜTÜK, K. (1991). Eğitim politikası. Revue Education et Science, 15(82), 16-24.
TÜSİAD. (2008). Türkiye’de toplumsal cinsiyet eşitsizliği : sorunlar, öncelikler ve çözüm önerileri. (Rapport révisé sur l’égalité des sexes et politique). İstanbul : Editions de KAGİDER et TÜSİAD.
Weber, R. P. (1989). Basic Content Analysis. London : Sage.
Wiborg, S. (2000). Political and cultural nationalism in education. The ideas of Rousseau and Herder concerning national education. Comparative Education Nigel Grant Festschrift, 36(2), 235-243.
Wolton, D. (1995). Les contradictions de la communication politique. Editions Hermès La Revue, 3(17), 107-124.
Wolton, D. (1989). La communication politique : construction d’un modèle. Editions Hermès La Revue, 1(4), 27-42.