Koronavirüs Pandemisinde Engelli Çocukların Fiziksel Aktivite Katılımları ile Yaşam Kaliteleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi - Kontrollü Kesitsel Çalışma

Amaç: Koronavirüs pandemisi tüm dünyada fiziksel aktivitenin azalmasına sebep olmuş, engelli bireyler gibi özel grupların rehabilitasyon merkezlerine katılımları kısıtlamıştır. Çalışmamızın amacı koronavirüs pandemisinde bedensel engelli çocukların fiziksel aktivite katılımları ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 32 bedensel engelli (ortalama yaş;14,97±1,94 yıl) ve 32 tipik gelişim gösteren çocuk (ortalama yaş;14,50±1,52 yıl) dâhil edildi. Katılımcıların fiziksel aktivite katılımları Çocukluk ve Ergenlik Fiziksel Aktivite Biçimleri Anketi; yaşam kaliteleri, Çocuklar için Yaşam Kalitesi Ölçeği ile değerlendirildi. Bulgular: Bedensel engelli çocukların fiziksel aktivite katılımları ile fiziksel sağlık ve sosyal işlevsellik ile ilgili yaşam kalitesi tipik gelişim gösteren çocuklara göre daha düşük düzeydeydi (p<0,05). Tipik gelişim gösteren çocuklarda fiziksel aktivite ile yaşam kalitesi arasında bir ilişki bulunmazken (p>0,05), bedensel engelli çocuklarda fiziksel aktiviteye katılım ile yaşam kalitesi ilişkili bulundu (p<0,05). Sonuç: Çalışmamızda bedensel engelli çocukların fiziksel aktivite katılımlarının tipik gelişim gösteren çocuklara kıyasla daha düşük düzeyde olduğu ve fiziksel aktivite katılımının artışıyla yaşam kalitesinin arttığı sonucuna varılmıştır. Özellikle pandemi gibi aktivite kısıtlılığı yaratan süreçlerde engelli çocukların fiziksel aktivitelerini arttırıcı programlara yönlendirmeleri yaşam kalitelerinin iyileştirilmesine katkı sağlayabilir.

Anahtar Kelimeler:

Fiziksel aktivite, koronavirüs, pandemi, rehabilitasyon, yaşam kalitesi

Investigation of the Relationship between Physical Activity Participation and Quality of Life of Children with Disabilities During the Coronavirus Pandemic - A Controlled Cross-Sectional Study

Objective: The coronavirus pandemic has caused a decrease in physical activity all over the world, restricting the participation of special groups such as disabled individuals in rehabilitation centers. The aim of our study is to examine the relationship between physical activity participation and the quality of life of children with physical disabilities during the coronavirus pandemic. Material and Method: Thirty-two children with physical disabilities (Mean age; 14.97±1.94 years) and 32 children with typical development (Mean age: 14.50±1.52 years) were included in the study. Children's physical activity participation was assessed with the Childhood and Adolescence Physical Activity Patterns Questionnaire, and their quality of life was evaluated with The Pediatric Quality of Life Inventory. Results: Physical activity participation and quality of life related to physical health and social function of children with physical disabilities were lower than children with typical development (p<0.05). While there was no relationship between physical activity and quality of life in children with typical development (p>0.05), participation in physical activity was found to be associated with quality of life in children with physical disabilities (p<0.05). Conclusion: In our study, it was concluded that physical activity participation of children with physical disabilities was lower than children with typical development, and the quality of life increased with the increase in physical activity participation. Directing children with disabilities to programs that increase their physical activity can contribute to improving their quality of life, especially in processes that create activity restrictions, such as pandemics.

Keywords:

Physical activity, coronavirus, pandemic, rehabilitation, quality of life,

PDF

___

Lu R, Zhao X, Li J, Niu P, Yang B, Wu H, et al. Genomic characterisation and epidemiology of 2019 novel coronavirus: Implications for virus origins and receptor binding. The Lancet. 2020; 395(10224): 565-574.
Rio CD, Malani PN. 2019 Novel coronavirus—important information for Clinicians. JAMA 2020; 1039-1040.
Pala K. COVID-19 Pandemisi ve Türkiye’de halk sağlığı yönetimi. Sağlık ve Toplum. 2020; 30(Özel Sayı): 39-50.
Caspersen CJ, Powell KE, Christenson GM. Physical activity, exercise, and physical fitness: definitions and distinctions for health-related research. Public Health Rep. 1985; 100(2): 126–131.
Warburton, DE, Bredin SS. Health benefits of physical activity: a systematic review of current systematic reviews. Current Opinion in Cardiology. 2017;32(5):541-556.
Strong WB, Malina RM, Blimkie CJ, Daniels SR, Dishman RK, Gutin B, et al. Evidence based physical activity for school-age youth. The Journal of Pediatrics. 2005; 146(6): 732-737.
United Nations. The impact of COVID-19 on sport, physical activity and well- being and its effects on social development. United Nations Department of Economic and Social Affairs Policy Brief 2020; 73 https:// www.un.org/development/desa/dspd/2020/05/covid-19-sport/
Koç M, Bayar K. COVID-19 pandemisinde fiziksel aktivite ve egzersizin önemi. Karya Journal of Health Science. 2020;1.2: 19-21.
WHO: Disability, prevention and rehabilitation. Technical Report Series. World Health Organization, Geneva, 1981, s.668.
Kirchner CE, Gerber EG, Smith BC. Designed to deter: Community barriers to physical activity for people with visual or motor impairments. American Journal for Preventive Medicine. 2008; 34(4):349- 352.
İlhan L. Eğitilebilir zihinsel engelli çocuklarda beden eğitimi ve sporun sosyalleşme düzeylerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi. 2008; 16(1): 315–324.
Gür A. Özürlülerin sosyal yaşama uyum süreçlerinde Sportif etkinliklerin rolü, T.C. Başbakanlık Özürlüler İd. Bşk, Yayın No:16, Ankara, (2001).
Phillips M, Flemming N, Tsintzas K. An exploratory study of physical activity and perceived barriers to exercise in ambulant people with neuromuscular disease compared with unaffected controls. Clin Rehabil. 2009; 23(8):746-55.
Tahmaz T, Tarakcı D, Tarakcı E. Özel eğitim alan engelli birey ve ailelerinde fiziksel aktivite düzeyinin araştırılması. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi. 2012; 6(2):275-282.
Faul F, Erdfelder E, Lang A-G, Buchner A. G* Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods. 2007;39: 175-191.
Massie JE. The relationship between childhood and adolescent physical activity experiences and adult physical activity levels. The Degree Doctor of Philosophy: Southern Illinois University, Carbondale 2002.
Memiş UA, Yıldıran İ. Çocukluk ve ergenlikteki fiziksel aktivite deneyimleri ile yetişkinlikteki fiziksel aktivite düzeyleri arasındaki ilişki. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 2008; 1: 13-32.
Varni JW, Seid M, Rode CA. The PedQL: Measurement model for the Pediatric Quality of Life Inventory. Medical Care. 1999; 37: 126-139.
Memik NC. Çocuklar için yaşam kalitesi ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. [Yayınlanmamış uzmanlık tezi]. Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi AD, Kocaeli 2005.
Memik NC, Ağaoğlu B, Coşkun A, Üneri OS, Karakaya I. Çocuklar için yaşam kalitesi ölçeğinin 13-18 yaş ergen formunun geçerlik ve güvenilirliği. Türk Psikiyatri Dergisi. 2007; 18(4): 353-363.
Schober P, Boer C, Schwarte LA. Correlation coefficients: Appropriate use and interpretation. Anesth Analg. 2018; 126(5):1763–1768.
Carlon SL, Taylor NF, Dodd KJ, Shields N. Differences in habitual physical activity levels of young people with cerebral palsy and their typically developing peers: A systematic review. Disabil and Rehab. 2013; 35(8): 647-655.
Waters RL, Mulroy S. The energy expenditure of normal and pathologic gait. Gait & Posture. 1999; 9(3): 207-231.
Küçük EÖ. Serebral palsili çocukların fiziksel aktivite seviyelerinin belirlenmesi ve normal gelişim gösteren çocukların fiziksel aktivite seviyeleri ile karşılaştırılması, Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara 2012.
Savran S. Özel gereksinimli çocukların rekreatif etkinliklere katılımları ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin ebeveyn rolü açısından incelenmesi: Manisa ili örneği, Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Manisa 2020.
Çöl G. Özel gereksinimi olan çocukların boş zaman aktivitelerine katılımını etkileyen faktörler, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara 2015.
Altun B. Bedensel engellilerin sportif aktivitelere katılımının yaşam kalitesi üzerine etkisinin değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara 2010.
Er Ö. Otizmli çocuklarda hareket eğitimi ve eğitsel oyun İle yaşam kalitesi ilişkisinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Hitit Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çorum 2018.
İlhan EL. Kırımoğlu H, Cokluk GF. The effect of special physical education and sports program on the quality of life the children with mental retardation. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 2013; 7(1): 1-7.