Örgütlerde Yaşanan Sessizlik Olgusunun Kişisel Özellikler Bağlamında Araştırılması: Nitel Bir Çalışma

Bu araştırmada, işgörenlerin açık bir şekilde konuşup konuşmama kararı vermelerine etki ettiği düşünülen bir takım kişisel (psikolojik ve demografi temelli) özelliklerin ortaya çıkarılması ve bu özelliklerin işgörenlerin sessizlik davranışını ne şekilde etkilediğinin nitel bir araştırmayla ortaya konması amaçlanmıştır. Kalitatif bir araştırma olarak tasarlanmış çalışmada veri elde etmek için mülakat ve odak grup tekniklerinden yararlanılmıştır. Araştırma örneklemi farklı örgüt yapıları içerisinde değişik kademelerde görev alan kırk bir katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırma sonucunda kişilerin daha çok yaşamla mücadele tarzlarını ortaya koyan “kontrol odağı”, “benlik saygısı” gibi kişisel özelliklerinin yanında cinsiyet, eğitim gibi bazı demografik özelliklerin bireylerin sessiz kalıp kalmama yönünde vermiş oldukları kararları etkilediği anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Örgütsel Sessizlik, İşgören Sessizliği, Kişisel Özellikler, Demografik Özellikler

The Analysis of The Phenomenon of Silence in Organizational Investigated in the Context of Personal Characteristics: A Qualitative Study

In this study, it is aimed to reveal personal characteristics of employees (depending on psychological and demographic) that affect their openly speech and these characteristics in what way effect the silence behavior of employees. In the study was designed as a qualitative research, data were obtained semi structured interviews and focus group techniques. The research sample is consists of fourtyone participants have assignmen at different levels in different organizational structure. The result of research show that in addition to personal characteristics reveal struggle for life style of individuals like “locus of control”, “self-esteem” some demographic characteristics of the individuals like gender,education effect their decisions they have given direction to remain silent.

Keywords:

Organizational Silence, Employee Silence, Individual Characteristics, Demographic Characteristics,

PDF

___

Afşar, L. (2013). Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Güven İlişki: Konuya İlişkin Bir Araştırma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Hastane ve Saglık Kuruluşlarında Yönetim Bilim Dalı.
Alparslan, A. M. ve Kayalar, M. (2012). Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları, Örgütsel ve Bireysel Etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 4(6): 136-147.
Aykanat, T. (2012). Bilginin Malzeme olarak Kullanıldığı Sanatlar ile Metinlerarasılık Arasındaki Bağlantılar. International Journal of Social Science. 5(4): 11-31.
Bell, M. P., Özbilgin, M. F., Beauregard, T. A., ve Sürgevil, O. (2011). Voice, Silence, and Diversity İn 21st Century Organizations: Strategies for İnclusion of Gay, Lesbian, Bisexual, and Transgender Employees. Human Resource Management, 50(1), 131-146.
Bowen, F. ve Blackmon, K. (2003). Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice. Journal of management Studies. 40(6). 1393-1417.
Brınsfıeld, C. T. (2009) “Employee Silence: Investigation of Dimensionality, Development of Measures, and Examination of Related Factors (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ohio State: Ohio State University, USA.
Clapham, S. E. ve Cooper, R. W. (2005). Factors of Employees’ Effective Voice in Corporate Goverance. Journal of Management & Governance. 9(3-4):287-313.
Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 16 (1): 145-162.
Çakıcı, A.(2010). Örgülerde İşgören Sessizliği. Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz? Ankara: Detay Yayıncılık.
Danışman, A., ve Özgen, H. (2003). Örgüt Kültürü Çalışmalarında Yöntem Tartışması: Niteliksel-Niceliksel Yöntem İkileminde Niceliksel Ölçümler ve Bir Ölçek Önerisi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 91-124.
Detert, J. R. ve Edmondson, A.C. (2006). Everyday Failures in Organizational Learning: Explaining the High Threshold for Speaking Up at Work. Harvard Business School Working Paper Series. 6-24.
Afşar, L. (2013). Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Güven İlişki: Konuya İlişkin Bir Araştırma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Hastane ve Saglık Kuruluşlarında Yönetim Bilim Dalı.
Alparslan, A. M. ve Kayalar, M. (2012). Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları, Örgütsel ve Bireysel Etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 4(6): 136-147.
Aykanat, T. (2012). Bilginin Malzeme olarak Kullanıldığı Sanatlar ile Metinlerarasılık Arasındaki Bağlantılar. International Journal of Social Science. 5(4): 11-31.
Bell, M. P., Özbilgin, M. F., Beauregard, T. A., ve Sürgevil, O. (2011). Voice, Silence, and Diversity İn 21st Century Organizations: Strategies for İnclusion of Gay, Lesbian, Bisexual, and Transgender Employees. Human Resource Management, 50(1), 131-146.
Bowen, F. ve Blackmon, K. (2003). Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice. Journal of management Studies. 40(6). 1393-1417.
Brınsfıeld, C. T. (2009) “Employee Silence: Investigation of Dimensionality, Development of Measures, and Examination of Related Factors (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ohio State: Ohio State University, USA.
Clapham, S. E. ve Cooper, R. W. (2005). Factors of Employees’ Effective Voice in Corporate Goverance. Journal of Management & Governance. 9(3-4):287-313.
Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 16 (1): 145-162.
Çakıcı, A.(2010). Örgülerde İşgören Sessizliği. Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz? Ankara: Detay Yayıncılık.
Danışman, A., ve Özgen, H. (2003). Örgüt Kültürü Çalışmalarında Yöntem Tartışması: Niteliksel-Niceliksel Yöntem İkileminde Niceliksel Ölçümler ve Bir Ölçek Önerisi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 91-124.
Detert, J. R. ve Edmondson, A.C. (2006). Everyday Failures in Organizational Learning: Explaining the High Threshold for Speaking Up at Work. Harvard Business School Working Paper Series. 6-24.
Farrell, D. (1983). Exit, Voice, Loyalty, and Neglect as Responses to Job Dissatisfaction: A Multidimensional Scaling Study. Academy of Management Journal, 26(4), 596-607.
Gao, L., Janssen, O., ve Shi, K. (2011). Leader Trust and Employee Voice: The Moderating Role of Empowering Leader Behaviors. The Leadership Quarterly,22(4), 787-798.
Hirschman, A. (1970), Exit, Voice, and Loyalty: Reponses to Decline in Firms, Organisations, and States. Cambridge: Harvard University Press.
Hofstede, G. (1991). Cultures and Organisations-Software of The Mind: İntercultural Cooperation and İts İmportance for Survival. Mcgraw-Hill.
Kish-Gephart, J. J., Detert, J. R., Treviño, L. K. ve Edmondson, A. C. (2009). Silenced by Fear: The Nature, Sources, And Consequences of Fear at Work. Research ni Organizational Behavior. 29(2009): 163-193.
Knoll, M., ve Dick, R. (2013). Do I Hear the Whistle…? A First Attempt to Measure Four Forms of Employee Silence and Their Correlates. Journal of Business Ethics, 113(2), 349-362.
Leck, J. D. ve Saunders, D. M. (1992). Hirschman's Loyalty: Attitude or Behavior?. Employee Responsibilities and Rights Journal. 5(3): 219-230.
Milliken, F. J. ve Morrison, E. W. (2003). Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations. Journal of Management Studies. 40 (6): 1563-1568.
Milliken, F. J., Morrison, E. W. ve Hewlin, P. F. (2003). An Exploratory Study Of Employee Silence: Issues that Employees don’t Communicate Upward and Why*. Journal of Management Studies. 40(6): 1453-1476.
Morrison, E. W. (2011). Employee Voice Behavior: Integration and Directions for Future Research. The Academy Of Management Review. 5(1): 373-412.
Morrison, E. W. ve Milliken, E J. (2000). Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World. Academy of Management Review. 25(4): 706-725.
Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2003). Speaking Up, Remaining Silent: The Dynamics of Voice and Silence in organizations. Journal of Management Studies. 40(6): 1353-1358.
Nader, L. (2001). Breaking the Silence-Politics and Professional Autonomy. Anthropological Quarterly. 75(1): 161-168.
Nikolaou, I., Vakola, M. ve Bourantas, D. (2008). Who Speaks up At Work? Dispositional İnfluences on Employees' Voice Behavior. Personnel Review. 37(6): 666-679.
Özdemir, L. ve Uğur, S. S. (2013). Çalışanların “Örgütsel Ses ve Sessizlik” Algılamalarının Demografik Nitelikler Açısından Değerlendirilmesi: Kamu ve Özel Sektörde Bir Araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi/Journal of Economics and Administrative Sciences. 27(1): 257-281.
Piderit, S.K. ve Ashford, S.J. (2003). Breaking Silence: Tactical Choices Women Managers Make in Speaking Up About Gender-Equity Issues. Journal of Management Studies. 40(6): 1477-1502.
Pinder, C. C., ve Harlos, K. P. (2001). Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceived İnjustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-370.
Premeaux, S. F. ve Bedeian, A. G. (2003). Breaking The Silence: The Moderating Effects of Self-Monitoring In Predicting Speaking Up In The Workplace. Journal of Management Studies. 40(6): 1537-1562.
Quinn, R. ve Spreitzer, G. (1997). The Road to Empowerment: Seven Questions Every Leader Should Answer. Organizational Dynamics. 26(2): 37-50.
Shojaie, S., Matin, H. Z., ve Barani, G. (2011). Analyzing The Infrastructures of Organizational Silence and Ways to Get Rid of It. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 30: 1731-1735.
Şehitoğlu, Y. (2010) Örgütsel Sessizlik Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ve Algılanan Çalışma Performansı İlişkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Kocaeli: Gebze İleri teknoloji Enstitüsü.
Tangirala, S. ve Ramanujam, R. (2008b). Exploring Nonlinearity in Employee Voice: The Effects of Personal Control and Organizational Identification. Academy of Management Journal: 51(6): 1189-1203.
Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel BirAraştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi. 6(4): 543-559.
Üçok, D. I. ve Torun, A. A. (2015). Örgütsel Sessizliğin Nedenleri Üzerine Nitel Bir Araştırma. İş ve İnsan Dergisi. 2(1): 27-37.
Vakola, M. ve Bouradas, D. (2005). Antecedents and Consequences of Organizational Silence: An Empirical Investigation. Employee Relations. 27(5): 441-458.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2012). Sosyal Bilimlerde Nitel Arastirma Yöntemleri (Sekizinci Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.