Öz Bu makalenin amacı 1952 sonrası Mısır’daki ekonomik kalkınma modelini incelemektir. Mısır petrol fakiri bir ülke olmasının ötesinde zengin tarımsal kaynaklara sahiptir ve yüksek nüfusuyla gelişmekte olan diğer ülkelerle, örneğin Suriye ile ya da diğer bölgelerdeki gelişen ekonomilerle önemli benzerlikler göstermektedir. Bu makalede Richards ve Waterbury’nin ekonomik gelişme, devlet ve sınıfların sürekli bir iletişim ve etkileşim içinde oldukları fikrinden yola çıkılmış ve Orta Doğu ülkelerinin genelinde siyasetin ekonomiyi kontrol ettiği varsayımı temel alınmıştır. Bu çerçevede Mısır’da 1952’de başa gelen Hür Subayların zamanla nasıl yeni bir sınıfsal düzen kurdukları incelenecek ve daha sonraki dönemlerde bu sınıfların ekonomik açılmanın önündeki en önemli sınırlama olduğunun altı çizilecektir.