SİVİL TOPLUM ÖRGÜTLERİ VE HALKLA İLİŞKİLER ÇALIŞMALARI (TEGV ÖRNEĞİ)

Sivil toplum örgütlerinde halkla ilişkiler, sivil toplumun oluşumu ve sivil toplum örgütlerinin mevcut durumlarını devam ettirebilmeleri bakımından önem arz etmektedir. Öyle ki; halkla ilişkilere gerekli olan değeri gösteren ve yeterlilik düzeyi yüksek olan örgütler, toplum tarafından daha çok bilinmekte, daha çok kabul görmekte ve daha iyi bir imaja sahip olabilmektedirler. Bu çalışmada ilk olarak sivil toplum kavramı incelenmiş olup, sonrasında sivil toplum örgütleri ve halkla ilişkiler çalışmaları irdelenmiştir. Bu çalışmada ilk olarak literatür taraması yapılmış olup, araştırma bölümü için görüşme tekniklerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Bu doğrultuda da TEGV ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sivil Toplum, Sivil Toplum Örgütleri, Halkla İlişkiler

PDF

___

Akıncıoğlu, Y. G. (2005). Halkla İlişkilerin Gelişim Süreci, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi| Istanbul University Faculty Of Communication Journal, (21).
Aslan, S. (2010a). Sivil Toplum Ve Demokrasi, Sivil Toplum, 15.2.
Aslan, S. (2010b). Türkiye’de Sivil Toplum, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9.31.
Biber, A. (2006). Sivil Toplum Örgütlerinde Halkla İlişkiler, Nobel Yayınları, Ankara.
Boztepe, Hatun. (2014). Sivil Toplum Kuruluşlarında Halkla İlişkiler: Kurumsal Web Sayfalarının Bağışçı İlişkileri Açısından Fon Sağlama Aracı Olarak Kullanımı” Erciyes İletişim Dergisi. Cilt:3 Sayı:4.
Çaha, Ö. (2012). Aşkın Devletten Sivil Topluma, Orion Yayınları, 5. Baskı, Ankara.
Erol, M. (2007). Sivil Toplum Kuruluşlarından (Stk) Vakıflar Ve Vakıflarda Muhasebe Kayıt Sistemi, Kmu Dergisi, 13.3.
Gönenç, A. A. (2001). Sivil Toplum Düşünsel Temelleri Ve Türkiye Perspektifi, Altkitap Yayınevi, İstanbul.
Halifeoğlu, M., & Yetiş, M. (2013). Gramsci, Sivil Toplum-Devlet İkiliği Ve Kuramsal Kökenler/Gramsci, The State-Civil Society Dichotomy, And Theoretical Antecedents. Mülkiye Dergisi, 37(1), 163-188.
Mardin, Ş. (2015). Türkiye’de Toplum ve Siyaset, İletişim Yayınları, İstanbul.
Onbaşı, F. (2005). Sivil Toplum, L&M Yayınları, 1. Baskı, İstanbul.
Özer, M. H. (2008). Günümüz İtibariyle Sivil Toplum Kuruluşlarının İktisadi Ve Sosyal Fonksiyonları, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7.26.
Peltekoğlu, F. B. (1998). Halkla İlişkiler Nedir?, Beta Basım Yayım Dağıtım.
Sabuncuoğlu, Z. (2001).İşletmelerde Halkla İlişkiler, Bursa: Ezgi Kitapevi.
Şahin, L. Ve Öztürk, M. (2008). Küreselleşme Sürecinde Sivil Toplum Kuruluşları Ve Türkiye'deki Durumu. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi.
Talas, M. (2011). Sivil Toplum Kuruluşları Ve Türkiye Perspektifi, Türklük Bilimi Araştırmaları
Uyanık, M. Güçlü, M. (2015). Sivil Toplum Ve Sendika, Anadolu-Sen Konfederasyonu.
Velioğlu, M. (2009). Sivil Toplum Kuruluşlarının Demokrasi Üzerindeki Etkileri, Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı.
Yetiş, M. (2003). Marx Ve Sivil Toplum. Praksis Yayınları, İstanbul.
Yıldırım, İ. (2004). Demokrasi Sivil Toplum Kuruluşları Ve Yönetişim, Seçkin Yayınları, Sözkesen Matbaacılık, 1. Baskı.
Yıldırım, M. (2003). Sivil Toplum ve Devlet, Sivil Toplum.
http://www.tegv.org (Erişim Tarihi: 12.05.2017).