Bu çalışmada; İlkokul çağındaki özel öğrenme güçlüğü olan çocukların, sosyal çevrelerinde, aile ortamlarında, eğitim kurumlarında ve diğer ortamlarda yaşadıkları iletişim sorunlarının ne olduğunu anlamaya çalışmak ve buna paralel olarak bu problemlerini aşabilecekleri, kendilerini toplumda bulabilecekleri, yeterli düzeyde koşulları sağlayacak kurumların etkilerini ele almaya çalışmaktır. Bu bağlamda rehabilitasyon merkezlerinin ve diğer kurumların önemini halkla ilişkiler çerçevesinde değerlendirip, doğru, etkili ve olumlu halkla ilişkiler faaliyetlerinin, özel öğrenme güçlüğü çeken çocuklara yönelik çalışmaların tezimiz nezdinde yaratacağı olumlu sonuçları değerlendirmek ve bu faaliyetlerin özel öğrenme güçlüğü (disleksi) problemi olan çocukların iletişim ve diğer tüm faktörler dahilinde toplumda edinecekleri olumlu neticeleri değerlendirmek. Özel öğrenme güçlüğü olan çocukların problemlerinin, okul ve aile dayatmalarının yanında yeteri kadar bilinçlenmemiş, empati gücü zayıf toplumsal etmelerle katlanarak artığı gerçeği kaçınılmazdır. Bu bağlamda sağlıklı bir iletişim ve yaklaşımın yaratacağı olumlu etki ele alınmıştır. Çalışmada Esenyurt bölgesinde özel öğrenme güçlüğü olan çocukların velileriyle yarı yapılandırılmış görüşme yapılmıştır.