Popüler Müzikte “Konsept” Sorunu

Türkiye’de 1950’li yıllarda “Aranjman Dönemi” adıyla başlayan Batı formatındaki popüler müzikhareketi, zaman içerisinde gelişerek içerisine hem tüm Avrupa ve Amerika’daki müzikal dili veyenilikleri, hem de Türk müziği öğelerini almıştır. “Pop”, “rock” ya da “özgün müzik” gibi çeşitlikalıplarla karşımıza çıkan bu tarzların, müzikologlar ve müzisyenler tarafından ciddi bir müzik olaraknitelenmesi, dolayısıyla akademik ortamda bu türlerde yapılmış müzikler üzerine araştırmalaryapılmasına son yıllarda cılız bir biçimde başlanabilmiştir.Bu çalışma, günümüz dünyasında yapılan ve “pop müzik” tanımlamasının içine giren eserlerin diğersanat dallarında ve mimari-tasarım gibi sanatla yakın ilişki içerisinde olan alanlarda on yıllardırkullanılan “konsept” konusu ile birlikte ele alınıp alınamayacağı üzerine genel bir değerlendirmeyazısı olacaktır.Çalışmanın içerisinde yazılı kaynakçanın haricinde istatistiki bir araştırma, ulaşılabilen müziküreticileri ile yapılan röportajlardan alıntılar ve seçilmiş olan örneklerin incelenmesinden oluşan birbölüm bulunacaktır.
Anahtar Kelimeler:

Popüler, Müzik, Konsept, Kültür

“Concept” Issue in Popular Music

The popular music movement has originated in Turkey during 1950s with the name of “ArrangementEra” producing music in western format. Over time, the progressing movement has accumulatedboth European and American musical language and novelties and Turkish music elements.However, the fact that this music that can appear in various patterns such as “pop” or “rock” or“original music”, is described as a significant genre by musicologists and musicians, has initiated aweak research effort in the academic environment regarding the music produced in these genresin recent years.This study will be a general review on whether the works made in today’s world that fall within thedefinition of “pop music” can or cannot be approached together with the subject of “concept” thathas been used for decades in other branches of art as well as in fields that are closely related to artsuch as architecture and design.Apart from the written references, the work includes a survey of statistics, interviews with theproducers of accessible musicians, and a section on examining the selected samples.

___

  • Berger, A.A. (2014). Kültür Eleştirisi. İstanbul: Yayınları.
  • Erol, L. (2001). Neden Klasik Müzik, Ankara: Yayınları.
  • Erol, A. (2002). Popüler Müziği Anlamak. İstanbul: Yayınları.
  • Erşanlı, B. (2011), Türkiye’de yaratılan video müzik kliplerinde animasyon kullanımının araştırılması ve bir klip uygulaması, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek lisans tezi.
  • Fiske, J. (1999). Popüler Kültürü Anlamak. Ankara: Bilim ve Sanat Arkeoloji Yayınları.
  • Fiske, J. (2012). Popüler Kültürü Anlamak. İstanbul: Parşömen Yayınları.
  • Fubini, E. (2003). Müzikte Estetik. Ankara: Yayınları.
  • Giderer, H. E. (1995). Kavramsal Sanat, Anadolu Üniversitesi E-arşiv, 1995.
  • Whitham G, Pooke G, (2003) .Çağdaş Sanatı Anlamak. Tufan Göbekçin (çev.) İstanbul: Yayınları.
  • Mcrobbie, A.(2013). Postmodernizm ve Popüler Kültür. İstanbul: Yayınları.
  • O’Hara, C.(2003). Punk Felsefesi Gürültünün Ötesinde, İstanbul: Çitlembik.
  • Oktay, A. Türkiye’de Popüler Kültür. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Oskay, Ünsal. (1982). Müzik ve Yabancılaşma, Ankara: Yayınları.
  • Özbek, M.(2002). Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski. İstanbul: Yayınları.
  • Parker, A. (1982). Pink Floyd: The Wall [Film]. İngiltere.
  • Tezgör, H. (2012). Şarkıdaki Şiir-20. Yüzyılda Popüler Müziğin Edebi yönü. İstanbul: İletişim.
  • Theodor, W.A. (2011). Toplum Üzerine Yazılar. İstanbul: Belge.
  • Theodor, W.A. (2016). Kültür Endüstri-Kültür Yönetimi. İstanbul: İletişim.
  • Ridley A. (2007). Müzik Felsefesi Tema ve Varyasyonlar. Bilge Aydın (çev.). Ankara: Dost.
  • Rowe, D. (1996). Popüler Kültürler. Mehmet Küçük (çev.): Ayrıntı.
  • Senemoğlu, N. (1997). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim-Kuramdan Uygulamaya, Ankara: Ertem Matbaacılık.
  • Şan, P. (2010) Çağdaş Sanatta Nesne ve Kişisel Uygulamalar, Sanatta Yeterlik Eseri Çalışması Raporu, Ankara.
  • ŞAHİN, C. (2005) Türkiye’de Gençliğin Toplumsal Kimliği ve Popüler Tüketim Kültürü, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 25, Sayı 2 157-181.