Gutenberg sonrası, metal hurufatla harf dökümü yapılarak dizgi oluşturma prensibine dayalı matbaanın Avrupa’da yaygın olarak kullanılır hale gelmesi, kitap sanatları alanında geri dönülemez bir dönüşümü de beraberinde getirmiştir. Gerek batıda scriptorimlarda rahiplerce üretilen el yazmaları, gerekse doğuda hattatın, müzehhipin, nakkaşın ve mücellit ustasının ortak çalışması olan el yazması kitaplar, endüstriyel üretimin nicelik olarak çok, nitelik olarak düşük zanaat örneklerine bile yaklaşamayan üretimlerine, başta ekonomik sebeplerden kaynaklanmak üzere yenik düşmüşlerdir. Zanaat alanındaki problemlerin aşılmasıyla sanatçılarca/tasarımcılarca hazırlanmış kitapların kendilerinin özgün birer sanat eseri olduğu, sınırlı sayıda, çoğu zaman sadece tek bir adet üretildikleri sanatçı kitapları ortaya çıkmış ve yaygınlaşmıştır. Dijital üretim çağında amacı her zaman okunmak olmayan yeni bir alan, sanatçı kitapları alanı, sanat ile tasarım arasında kalan tartışmalı konumunu korumaktadır

After Gutenberg, usage of print technology that based on separable metal typefaces became common in Europe and made irrevocable changes in the book arts field. Mainly due to economical reasons both in West illuminated manuscripts that made by ecclesiastics in scriptoriums and in the East handmade books that made by collaboration with calligrapher, illuminator, muralist and bookbinder were defeated by industrial production books with low quality but high quantity. After solving technical diffucilties about production Artists’ Books that made by only one artist/ designer and produced only one edition or very limited editions became popular in the field. As a creative work, an Artists’Book, which was not only made for reading, kept it’s problematic position between design and art fields