Dinî meseleleri anlama ve yorumlamada daha çok üstat, muhit ve malzeme farklılığına bağlı olarak ortaya çıkan ve tâbiîn döneminden itibaren iyice belirginleşen ehl-i hadis ve ehl-i re’y ekolü ve bunlar arasındaki ilmî ve fıkhî tartışmalar, her ekolün kendisini savunmak ve karşı tarafı tenkit etmek maksadıyla kaleme aldığı önemli eserlerin meydana gelmesine zemin hazırlamıştır. Ehl-i re’yin en önemli ismi Ebû Hanîfe başta olmak üzere Hanefîlerin hadis anlayışlarına karşı yazılan kapsamlı bir eser olan İbn Ebî Şeybe’nin el-Musannef’i ile onun talebesi ve ehl-i hadisin önde gelen ismi İmam Buhârî’nin el-Câmiü’s-sahîh’i ve onun bu meyanda kaleme aldığı müstakil risaleleri bu alanda en çok dikkat çeken eserler arasındadır.