Batı’da hem teorik hem de pratik ahlâk alanında yayımlanan çalışmaların sayısında yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren bir artış olduğunu görüyoruz. Bu artışın çeşitli sebepleri var. Bu sebeplerin başında, bir yandan tıp ve benzeri alanlarda şahit olunan teknolojik gelişmelerin, diğer yandan toplumsal ve uluslararası düzeydeki adaletsiz uygulamaların doğurmuş olduğu sorunlara kapsamlı bir ahlâk görüşü çerçevesinde ikna edici cevaplar bulma arzusu gelmektedir. Ancak bu arzu doğrultusunda ortaya koyulan ahlâk anlayışlarının da bir çıkmazda olduğu ifade edilmektedir.