Doç.dr.ahmet AKIN, Arş.gör.mehmet BAŞÖREN

KARMA ÇALIŞMA ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇE FORMUNUN GEÇERLİK VE GÜVENİRLİĞİ

Bu çalışmanın amacı, Karma Çalışma Ölçeğinin (Yperen, Rietzschel ve Jonge, 2014) Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliğini incelemektir. Çalışma 199 çalışan üzerinde yürütülmüştür. Ölçeğin yapı geçerliği için uygulanan doğrulayıcı faktör analizinde üç boyutlu (zamandan bağımsız çalışma, mekândan bağımsız çalışma ve ev-iş yeri ayırımı) ve 10 maddeden oluşan modelin iyi uyum verdiği görülmüştür (x²= 64.43, sd= 31, RMSEA= .078, CFI= .96, IFI= .96, GFI= .94, SRMR= .067). Ölçeğin Cronbach alfa iç tutarlılık güvenirlik katsayıları üç alt boyut için zamandan bağımsız çalışma alt ölçeği için .76, mekândan bağımsız çalışma alt ölçeği için .73, ev-iş yeri ayırımı alt ölçeği için .75 olarak bulunmuştur. Ölçeğin düzeltilmiş madde toplam korelasyon katsayıları .42 ile .69 arasında değişmektedir. Bu sonuçlara göre Karma Çalışma Ölçeğin Türkçe formunun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

Karma çalışma, geçerlik, güvenirlik, doğrulayıcı faktör analizi

THE VALIDITY AND RELIABILITY OF TURKISH VERSION OF THE BLENDED WORKING SCALE

The aim of this research is to adapt the Blended Working Scale (Yperen, Rietzschel & Jonge, 2014) to Turkish and to examine its psychometric properties. The research was conducted on 199 workers. Results of confirmatory factor analysis demonstrated that this scale yielded 3 factors, as original form (x²= 64.43, df= 31, RMSEA= .078, CFI= .96, IFI= .96, GFI= .94, SRMR= .067). Cronbach alfa internal consistency reliability coefficients were for time-independent subscale .76, .73 for location-independent subscale, and .75 for work-home segmentation subscale. Corrected item-total correlations ranged .42 to .69. Thus Blended Working Scale can be used as a valid and reliable instrument in education.

Keywords:

Blended working, validity, reliability, confirmatory factor analysis,

PDF

___

Elitaş, C., & Özdemir, S. (2014). Bulut bilişim ve muhasebede kullanımı. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 16(2), 93-108.
Gajendran, R. S., & Harrison, D. A. (2007). The good, the bad, and the unknown about telecommuting: meta-analysis of psychological mediators and individual consequences. Journal of Applied Psychology, 92(6), 15-24.
Hu, L. T., & Bnetler, P. M. (1999). Cut-off criteria for fit indexes in covariance structural analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
Kelliher, C., & Anderson, D. (2010). Doing more with less? Flexible working practices and the intensification of work. Human Relations, 63, 83-106.
Lister, K., & Harnish, T. (2011). The state of telework in the US: How individuals, business, and government benefit. Published research reports.
McLennan, K. J. (2008). The virtual world of work: How to gain competitive advantage through the virtual workplace. Charlotte, NC: Information Age Publishing.
Meşhur, H. F. A. (2010). Organizasyonların tele çalışmaya ilişkin tutumlarına yönelik bir araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(1), 1-24.
O’Neill, T. A., Hambley, L. A., & Bercovich, A. (2014). Prediction of cyberslacking when employees are working away from the office. Computers in Human Behavior, 34, 291-298.
Selvi, O. (2011). Bulut bilişim ve eğitim alaninda örnek bir uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta.
Sipahi, B., Yurtkoru, E. S., & Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Taysı, K. (2012). Muhasebe meslek mensuplarında tükenmişlik sendromu üzerine Kırklareli ilinde bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Van Yperen, N. W., Rietzschel, E. F., & De Jonge, K. M. (2014). Blended working: For whom it may (not) work. PloS one, 9(7), e102921.
Zaim, H. (2005). Yeni gelişmeler işiğinda bilgi işi ve bilgi işçisi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 49, 590-609.