The Determination and Investigation of Evaluation Habits of The People Playing Football in Astro Pitches on Their Leisure Time

This study identified astro turf football plays in people's leisure time habits and objective examination is a descriptive study with. Gaziantep carpet in the research groups in the field are a total of 262 people playing football. Personal information form in order to collect data and Pala (2012) to participate in recreational activities developed by the survey type and level is used. The survey consists of three kinds of size in the preferred leisure activity, leisure time is the influence of leisure activities has left the choice of causes and events. SPSS 16.0 software package was used for the analysis of the study data. Descriptive statistics to analyze the data (Percentage, Frequency, Mean), for t-test and multiple groups for two groups one way ANOVA was used. The significance level in statistical analysis has been accepted as p <0.05.As a result, the carpet in his spare time in the field with the marital status of those in the lower size scale recreational soccer approval of leisure activities was found statistically significant differences between the preferred types, there were no significant relationships with other subscales. Astro turf football approval of those in their spare time learning situations with recreation scale were not statistically significant differences between. Leisure astro turf football approval in those professions in the recreation scale dimensions of leisure activities was found to be statistically significant difference between the preferred types, there were no significant differences with other subscales.

Keywords:

Leisure Participation, Habits,

PDF

___

Abadan, N. (1961). Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zaman Faaliyetleri: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Yayın No: 135. Ankara.
Avcı, T. (2009). Muğla İli Milli Eğitim Müdürlüğünde Görev Yapan Öğretmenlerin Serbest Zaman Alışkanlıklarının Değerlendirilmesi: Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Üniversitesi, Rekreasyon Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Muğla.
Ayan, N. (2009). Sakarya emniyet müdürlüğü il merkezinde görevli polis memurlarının serbest zaman değerlendirme alışkanlıklarının incelenmesi: Yüksek lisans tezi, Sakarya üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü, s.49-58. Sakarya.
Balcı, V., Aydın, İ. (2006). Türkiye’deki Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılım Düzeylerinin Belirlenmesi: Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Sayı 4 (1), 11-18. Ankara.
Binarbaşı, S.(2006). Kütahya İlinde İlköğretim Okullarında görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarının Tespiti ve İncelenmesi: Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kütahya.
Cerit, E. (2008). Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulları Bünyesindeki Rekreasyon Bölümlerinin Tercih Edilmesi, Nedenleri ve Bölüm Öğrencilerinin Beklentileri: Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Üniversitesi, Rekreasyon Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Muğla.
Çetinbaş, N. (2010). Sivas İl Milli Eğitim Bakanlığı’na Bağlı Okullarda Görev Yapan Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarının Tespiti ve İncelenmesi: Cumhuriyet Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Sivas.
Demiray, U. (1987). Açık öğretim Fakültesi Öğrencilerinin Boş Zamanları Değerlendirme Eğilimleri: Anadolu Üniversitesi Basımevi. Eskişehir.
Dumazedier, J. (1990). Boş Zaman ve Kültür. Türk Yurdu Dergisi: (Çev: E. Topbaş) c:10, No:38, s: 61. Ankara. (Orijinal makalenin yayım tarihi. Ankara.
Gökmen, H., Açıkalım, A., Koyuncu, N. ve Saydar, Z. (1985). Yükseköğrenim Öğrencilerinin Kendilerini Gerçekleştirme Düzeyleri: M.E.B. Yayınları. Ankara
Güler, A. (1994). Türkiye’de Üniversite Reformları: Adım Yayıncılık.Ankara.
Güngörmüş, HA.(2007). Özel Sağlık-Spor Merkezlerinden Hizmet Alan Bireyleri Rekreasyonel Egzersize Güdüleyen Faktörler. Doktora Tezi: Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü; 2007. s.98-105. Ankara.
Gürbüz, B. (2006). Kentsel Yaşam Sürecinde Rekreasyonel Katılım Sorunları. Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi. Ankara.
İlban, MO., Özcan, K. (2003). Demografik Özelliklere Göre Boş Zaman Değerlendirme Tercihlerindeki Farklılaşma Üzerine Bir Araştırma (Nevşehir Örneği): 1. Gençlik ve Doğa Sempozyumu 21-22 Mayıs 2003, Bildiriler Kitabı, Gazi Üniversitesi. Ankara.
Karaküçük, S. (1996). Beden Eğitimi Öğretmeninin Yetiştirilmesinde Temel Sorunlar, Beden Eğitimi Öğretmeni Yetiştirme Paneline Sunulan Bildiri: Gazi Üniversitesi. Ankara.
Karaküçük, S,. Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve Kent(li)leşme: Gazi Kitapevi; s.31. Ankara.
Müştigil, S. (1993). Dinlence ve Turizm İlişkisi. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayını. s: 63. İstanbul.
Özışık, Y. (1998). Kara Harp Okulu Öğretim Elemanlarının Rekreasyon Sorunları Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi: Gazi Üniversitesi s.94. Ankara.
Özkökeli, N. (1998). Ankara Emniyet Müdürlüğü Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğü Birim Elemanlarının Boş Zamanları Üzerine Bir Araştırma: Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, s.119-128. Ankara.
Öztürk, H. (2013). Sanayi Çalışanlarının Rekreaktif Aktivitelere Katılımlarının Örgütsel Bağlılık ve Tükenmişlik Düzeylerine Etkisi (Gaziantep Uygulaması) Doktora Tezi: .s.101-102. Ankara.
Pala, A. (2012). Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenlerinin Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıklarının ve Mesleki Doyumlarının Tespiti ve İncelenmesi (İstanbul - Pendik Örneği): Sakarya üniversitesi sağlık bilimleri enstitüsü. Sakarya.
Porker, S. (1971). The Future of Work and Leisure Mac Gibbon and Keen . p: 27. USA.
Tanpınar, S. (2013).İstanbul İl Emniyet Teşkilatındaki 4 Farklı Departmanda Görevli Polislerin Sportif ve Rekreatif Aktivite Sıklıklarının Yaşam Kalitesi Üzerine etkisi: Yüksek lisans tezi. Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, s.118-123. Kayseri.
Tezcan, M. (1991). Gençlik Sosyolojisi Yazıları: Gündoğan Yayın. Ankara.
Tezcan, M. (1994). Boş Zamanların Değerlendirilmesi Sosyolojisi: Atilla Kitabevi. Ankara.
Tunçel, F. (1999). Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarında Sporun Yeri: Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. İzmir.
Tutal, Y. (2004). Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Biçimleri (Isparta Örneği): Yüksek Lisans Tezi. Isparta: Sosyal Bilimler Enstitüsü, s.171-189. Isparta.
Uğur, A. (2000). Çalışma Hayatında Zaman Yönetimi: Kalkınmada Anahtar Verimlilik Dergisi, Sayı: 143. Ankara.
Yeniçeri, MÇ., Bayram, Ö. (2002). Muğla İl Merkezinde Memurların Boş Zaman Değerlendirme Eğitimlerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma: Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Bahar, 7. Muğla.
Yetiş, Ü. (2000). Kamu Kuruluşlarında Çalışan Devlet Memurlarının Boş Zaman Faaliyetlerini Değerlendirme Alışkanlıkları (Tügsaş Örneği). Yüksek lisans tezi: Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü,s.92-100. Ankara.
Zorlu, E. (1973). Boş Zamanlar Sorunu: Gençlik Lideri El Kitabı. Gençlik ve Spor Bakanlığı Yayını. s: 86. Ankara.