Resmî aktörler bağlamında dijital kamu diplomasisi

Kamu diplomasisi, içinde bulunulan yüzyılın en önemli uluslararası enstrümanlarından biridir. Özellikle İkinci Dünya Savaşı’nın ardından kamu diplomasisine ağırlık verilmeye başlanmıştır. Kamu diplomasisinde yeni iletişim teknolojileri etkili bir şekilde kullanılmaktadır. Kamu diplomasisi hem geleneksel medyayı hem elektronik medyayı hem de dijital medyayı kapsamı içerisine almaktadır. 21. yüzyıl kamu diplomasisinde dijital medyanın hem hızlı olması hem de karşılıklı iletişime imkân vermesi nedeniyle geleneksel ve elektronik medyaya göre daha çok tercih edildiği görülmektedir. Türk İşbirliği ve Koordinasyon Ajansı Başkanlığı (TİKA), Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı (YTB) ve Kızılay; Türkiye’nin kamu diplomasisi alanındaki önemli kurum ve kuruluşlarıdır. Bu çalışmada da TİKA, YTB ve Kızılay’ın Facebook ve Twitter’ı kamu diplomasisi bağlamında nasıl kullandıkları irdelenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kamu diplomasisi, dijital medya, iletişim

Digital public diplomacy in the context of official actors

The public diplomacy is one of the most important international instruments. Especially after the Second World War, public diplomacy began to be emphasized. New communication technologies in public diplomacy are being used effectively. Public diplomacy involves both traditional media, electronic media, and digital media. It is seen that digital media in the public diplomacy of the 21st century is preferred both by traditional and electronic media because it allows both rapid and mutual communication. TIKA, YTB and Kızılay; Turkey's public diplomacy in the field of important institutions and organizations. This study also examines how TİKA, YTB and Kızılay use Facebook and Twitter in the context of public diplomacy.

Keywords:

Public diplomacy, digital media, communication,

PDF

___

Bayraktutan, G., Binark, M., Telli Aydemir, A., Çomu, T., Doğu, B. ve İslamoğlu, G. (2012). “Sosyal Medyada 2011 Genel Seçimleri: Nicel-Nitel Ara yüz İncelemesi”. Selçuk İletişim Dergisi, 7 (3): 5-29.
Cull, N. J. (2009a). Public Diplomacy Before Gullion (ed. Nancy Snow & Philip M. Taylor). Routledge handbook of public diplomacy. New York: Routledge, s. 19-23. Friedman, T. L. (2007). The world is flat; a brief history of the twenty-first century. Pi-cador.
Ifukor, P. (2010). “Elections” or “Selections”? Blogging and Twittering the Nigerian 2007 General Elections. Bulletin of Science, Technology & Society, 30(6), 398-414. doi:10.1177/0270467610380008.
Kanat, S. (2016). Uluslararası İlişkiler Yaklaşımları Açısından Dijital Medya ve Savaş. TRT Akademi. Cilt 01, Sayı 02.
Keohane, R. O. & Nye, J. S. (1998). Power and Interdependence in the Information Age. Foreign affairs. Vol. 77, s. 81-94.
Kim, W. ve ark., (2010). On Social Web Sites. Information Systems, 35/2, Elsevier.
Meikle, G. (2016). Social Media: Communication, Sharing and Visibility. London: Routledge.
Nye, J. S. (1990). Bound to lead: The changing nature of American power. Basic Bo-oks.
Nye, J. S. (2004). Soft Power The Means to Success In World Politics. New York: Pub-lic Affairs.
Nye, J. S. (2005). Dünya siyasetinde başarının yolu - yumuşak güç. Ankara: Elips Ya-yınları.
Nye, J. S. (2008). Public Diplomacy and Soft Power, Public Diplomacy in a Changing World (ed. Geoffrey Cowan, Nicholas J. Cull). The annals of the American academy of political and social science, University of Pennsylvania, Philadelphia, Volume 616, Sage Publications, s. 94-109.
Nye, J. S. (2010). Responding to my Critics and Concluding Thoughts, Soft Power and US Foreign Policy. Soft power and US foreign policy. Theoretical, historical and contem-porary perspectives. (ed. Inderjeet Parmar & Michael Cox). Routledge.
O’Reilly, T. (2007). What is Web 2.0: design patterns and business models for the next generation of software. Communication & Strategies, 65, 1st Quarter.
Potter, E. (2002). Canada and the New Public Diplomacy. Netherlands Institute of In-ternational Relations.
Qualman E (2009) Statistics Show Social Media Is Bigger Than You Think , http://www. socialnomics.net/2009/08/11/statistics-showsocial-media-is-bigger-than-you-think/.
Sagolla, D. (2009). “How Twitter Was Born”. http://www.140characters.com/2009/01/30/how-twitter-was-born/.
Selwyn, N. (2007). Web 2.0 applications as alternative environments for informal learning - a critical review. CERI-KERIS International Expert Meeting on ICT and Educa-tional Performance, Cheju National University, South Korea.
Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. Routledge Handbook of Public Dip-lomacy. New York: Taylor&Francis.
Sütçü, C. S. (2012). Sosyal Medyaya Girmeden Önce Bilinmesi Gerekenler. (ed. Deniz Yengin). Yeni medya ve. İstanbul: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
Şendağ, S. (2008). Web’de Yeni Eğilimler: Öğrenme Ortamlarına Entegrasyonu. Pro-ceedings of 8th International Educational Technology, 995-1001, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Taylor, P. M. (1997). Global Communications, International Affairs and The Media Since 1945. London: Routledge.
Toprak, A. vd., (2009). Toplumsal Paylaşım Ağı Facebook: “Görülüyorum Öyleyse Varım!” İstanbul: Kalkedon.
Winston, B. (2003). Media, technology and society. New York: Routledge Publishing.
www.kizilay.org.tr.
www.tika.gov.tr.
www.ytb.gov.tr.

International Journal of Social Sciences and Education Research-Cover

Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2015
Yayıncı: Mahmut DEMİR

Arşiv