Hakan İNCİ, Uğur KÜÇÜKBAYRAK, Ersin KARAKAYA, Ahmet AYDIN

Diyarbakır İli Hindi Yetiştiriciliğinin Yapısı

This research was conducted to reveals the structure of the turkey breeding in Diyarbakir province and district. In the study, 159 questionnaires are made by proportional sampling in order to represent the sample population from the villages of the district of Diyarbakir province. Manufacturer of socio-economic status, questions about the structural properties of a set of nutrition and animal care were included in the survey will be applied to the manufacturer. According to the survey, 41.6 average age of growers, the period of cultivation about 14 years and as the average monthly of income £ 1106.6 are computed. It was determined that 59.2% of the growers raised turkeys for need and revenue. It is determined all of the cluster using a certain type of drinker and a set of feed used approximately 88%. It was determined that 86.8% of growers apply treatment against the disease of turkeys. In conclusion; the development of turkey production in terms the province of Diyarbakir; to increase consumption in the domestic market should be informed people, for foreign markets strengthening work for competition should be done.

Anahtar Kelimeler:

Hindi, kanatlı yetiştiriciliği

The Structure Of Turkey Breedıng Provınce Of Dıyarbakır

Keywords:

Turkey, poultry breeding,

PDF

___

Aksoy, A., Yavuz, F., (2012). Çiftçilerin Küçükbaş Hayvan Yetiştiriciliğini Bırakma Nedenlerinin Analizi: Doğu Anadolu Bölgesi Örneği. Anadolu Tarım Bilim Dergisi. 27(2):76-79.
BESD-BİR, (2013). Beyaz Et Sanayicileri ve Damızlıkçıları Birliği, Beyaz Etin Beslemede Yeri. (http://www.besd-bir.org)
Denli, M., Sessiz, A., Tutkun, M. (2013). Diyarbakır İli Sığırcılık İşletmelerinin Genel Yapısal Durumu Ve Bakım-Beslenme Teknikleri Analizi Projesi. T.C Dicle Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü Diyarbakır, 2013.
Fulginiti, E.L. (1996). The change from red to white meat: The role of technology. Proceeding Book. AAEA Meetings, San Antonio, 1996.
Güngördü, S. (2009). Batman İli Köy Tavukçuluğunun Durumu. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Zootekni Anabilim Dalı (basılmamış tez)
İnci, H. Taysı, R., M. Sevinç, E., H. (2013). Bingöl İlinde Hindi Yetiştiriciliğinin Mevcut Durumu ve Sorunları. Tr. Doğa ve Fen Dergisi. Tr. J. Nature Sci. 2013 Vol. 2 No. 1.
Karakaya, E., Kızıloğlu, S. (2014). Küçükbaş Hayvancılık İşletmelerinin Örgütlenme Yapısı Bingöl İli Örneği. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 1(4): 552–560, 2014.
Konca, Y. (2001). Hindi Besiciliği. Tarımsal Araştırma ve Eğitim Koordinasyonu. (TAYEK/TYUAP) 2001 Yılı Hayvancılık Grubu Bilgi Alış Veriş Toplantısı Bildirileri. Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, 27-29 Mart, İzmir, Yayın No: 100, Sayfa:21-31.
Miran, B. (2003). Temel İstatistik. Ege Üniversitesi Basımevi, Bornova, İzmir.
Sipahi, C. (2010). Entansif Hindi Yetiştiriciliği İşletmelerinde Kârlılık ve Verimlilik Analizleri. Hayvan Sağlığı Ekonomisi Ve İşletmeciliği Anabilim Dalı Doktora Tezi. Türkiye Cumhuriyeti. Ankara Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
SPSS, (2009). Statistical Package for the Social Sciences. SPSS for Windows Ver. 17.0, SPSS Inc., Chicago, Illinois, USA. Şekeroğlu, A., Akşimşek, D. Ş. (2009). Tokat İli Köy Tavukçuluğunun Bazı Özellikleri. Anadolu Tarım Bilim. Dergisi., 2009, 24: (2) :108-113 Anadolu J. Agric. Sci., 2009,24(2):108-113.
Tan, S. Dellal, İ. (2002). Kırmızı Et Üretim ve Tüketim Açığını Kapatmak İçin Alternatif Bir Yaklaşım: Hindi Üretimi ve Sözleşmeli Yetiştiricilik Modeli. TEAE Yayınları No:85, Ankara, (2002).
Yurt, Z. (2002). Çanakkale İlindeki Kimi Köylerde Köy Tipi Kümes Hayvanı Yetiştiriciliğinin İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Zootekni Anabilim Dalı.