PANDEMİ ÖNCESİ VE SONRASINDA DEĞİŞEN STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ VE YETENEK YÖNETİMİ UYGULAMALARI

Covid-19 salgını ve sonrasında çalışma hayatında ciddi değişimler yaşanmıştır. Bu değişimlere ayak uydurabilmek için stratejik insan kaynakları yönetimi ve yetenek yönetiminin uygulamalarında birçok revizyon gerçekleştirilmiştir. Ani gelişmeler karşısında özellikle uzaktan çalışmanın bir gecede yeni çalışma düzeni haline gelmesi insan kaynaklarının hem örgüt hem de kendi stratejisini hızla gözden geçirip adapte etmesini gerektirmiştir. Pandemi ile birlikte dijitalleşmenin ve uzaktan çalışma imkanlarının artması fiziki sınırları ortadan kaldırmış ve özellikle "yetenek" olarak kabul edilen çalışanların alternatiflerinin artmasına ve fiziki iş ortamından bağımsız çalışabilmelerine olanak sağlamıştır. Dolayısıyla insan kaynakları profesyonellerinin bir yandan stratejiye uygun programları hayata geçirirken diğer yandan da yetenekli çalışanları elde tutmak için ekonomik ve psikolojik ek katkılar sunması gerekmiştir. Bu bağlamda araştırmanın amacı yaşanan bu gelişmeler ve yeni düzende insan kaynakları profesyonellerinin nasıl uygulamalar yaptığını, neleri değiştirip neleri devam ettirdiklerini ve salgın sonrası ile ilgili değerlendirmelerini analiz etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Nitel araştırma olarak yapılandırılan araştırmada sigortacılık, tekstil makineleri, proje yönetim ve uygulama hizmetleri, Ar-Ge, inşaat ve iş makineleri, müşteri hizmetleri/çağrı merkezi ve finans alanında faaliyet gösteren yedi farklı işletmenin insan kaynakları yöneticileri ile görüşmeler yapılmış ve uygulamalara ilişkin altı soru yöneltilerek değişim ve etkileri değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Yetenek Yönetimi, COVID-19, Pandemi

PDF

___

Armstrong, M. (2017). Armstrong’un stratejik insan kaynakları yönetimi el kitabı. Çeviri: Prof. Dr. Yonca Deniz Gürol, Evrim Gemici. İstanbul: Nobel Kitabevi.
Arvinen-Muondo, R. & Perkins, (2020). Örgütsel davranış. insan, süreç, iş ve insan kaynakları yönetimi. bölüm: Yetenek yönetimi. Çev: S. Akar, N., Subaşı, K. & Ece, N. 155-178. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Armstrong, M. and Long, P. (1994), The reality of strategic human resource management. Short Run Press, Exeter.
Azizi, M. R., Atlasi, R., Ziapour, A., Abbas, J., & Naemi, R. (2021). Innovative human resource management strategies during the COVID-19 pandemic: A systematic narrative review approach. Heliyon, 7(6), doi: 10.1016/j.heliyon.2021.e07233.
Boon, C., Eckardt, R., Lepak, D. P., & Boselie, P. (2018). Integrating strategic human capital and strategic human resource management. The International Journal of Human Resource Management, 29(1), 34-67.
Buckingham, M. & Coffman, C. (2022). Önce bütün kuralları yıkın (12. Basım). Çev: Aslı Kurtsoy. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Butterick, M., & Charlwood, A. (2021). HRM and the COVID‐19 pandemic: How can we stop making a bad situation worse? Human Resource Management Journal, 31(4), 847-856.
Chawla, N., MacGowan, R. L., Gabriel, A. S., & Podsakoff, N. P. (2020). Unplugging or staying connected? Examining the nature, antecedents, and consequences of profiles of daily recovery experiences. Journal of Applied Psychology, 105(1), 19.
Cappelli, P., (2008). Talent management for the twenty-first century. Harvard Bus. Rev. 86 (3), 74-78.
Claus, L. (2019). HR disruption—Time already to reinvent talent management. BRQ Business Research Quarterly, 22(3), 207-215.
Claus, L., (2013). Global talent management: An overview. In: Lisbeth Claus (Ed.), Global HR Practitioner Handbook, vol. 1. Global Immersion Press, Silverton.
Delery, J. E., & Roumpi, D. (2017). Strategic human resource management, human capital and competitive advantage: Is the field going in circles? Human Resource Management Journal, 27(1), 1–21.
Devanna, M. A., Fombrun, C., & Tichy, N. (1981). Human resources management: A strategic perspective. Organizational dynamics, 9(3), 51-67.
Dyer, L., & Reeves, T. (1995). Human resource strategies and firm performance: what do we know and where do we need to go? International Journal of Human Resource Management, 6(3), 656-670.
Inuaesiet, V. U., Okon, E. E., & Akpan, J. J. (2021). Effect of Covid-19 on human resource development and management for socioeconomic sustainability of organizations. International Journal of Public Administration and Management Research, 6(1), 88-97.
Lepak, D. P., Liao, H., Chung,Y., & Harden, E. E. (2006). A conceptual review of human resource management systems in strategic human resource management research. Research in Personnel and Human Resources Management, 25, 217–271.
Michaels, E., Handfield-Jones, H. & Axelrod, B., (2001). The war for talent. Boston: Harvard Business Press.
Othman, A.E.A. (2009). Strategic integration of human resource management practices: Perspectives of two major Japanese electrical and electronics companies in Malaysia. Cross Cultural Management: An International Journal, 16(2), 197-214.
Pagan-Castano, E., Ballester-Miquel, J. C., Sanchez-García, J., & Guijarro-García, M. (2022). What’s next in talent management? Journal of Business Research, 141, 528-535.
Sheppard, B. (2020, May 18). A guide to thinking in the post-covid-19 workplace. Retrieved from https://www.weforum.org/agenda/2020/20/worker-treve-covid-19-skills/
Tansley, C. (2011). What do we mean by the term “talent” in talent management Industrial and Commercial Training, 43(5), 266-274.
Wright, P. M., & McMahan, G. C. (1992). Theoretical perspectives for strategic human resource management. Journal of Management, 18, 295–320.
Yoosefi Lebni, J., Abbas, J., Moradi, F., Salahshoor, M. R., Chaboksavar, F., Irandoost, S. F., & Ziapour, A. (2021). How the COVID-19 pandemic effected economic, social, political, and cultural factors: A lesson from Iran. International Journal of Social Psychiatry, 67(3), 298-300.