Türkiye’de Eğitim Alanında Çalışan STK’ların 4+4+4 Eğitim Sistemi Bağlamında Hazırladıkları Raporlarda Din Eğitimine Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi

Eğitim; insanların ve toplumların şekillenmesinde ve değişmesinde en önemli araçlardan biridir. 21. yüzyılın hızla değişen dünyasında eğitim, bilginin üretilmesi, kullanılması ve aktarılmasının dinamiklerini oluşturarak, sosyal hayatta ağırlığını daha etkin olarak hissettirmeye başlamıştır. Sosyal, siyasal ve kültürel değişimin dinamiklerinden biri olan eğitim, Türkiye’de de önemini giderek arttırmakta ve farklı düzenlemeleri beraberinde getirmektedir. Eğitim sisteminde uygulanan değişiklikler, yapılan yatırımlar, geliştirilen ve uygulanan projeler bu değişimin en büyük göstergesi olmuştur (Erdoğan, 2014). Türkiye’de son yıllarda eğitimde uygulanan en önemli projelerden birisi, 2012-2013 eğitim-öğretim yılında yürürlüğe giren ve 4+4+4 olarak bilinen 12 yıllık zorunlu eğitim sistemidir.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, STK, Din Eğitimi

PDF

___

Armaner, N. (1958). Okullarımızda din öğretimi üzerine. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(1),115-117.
Aydın, M. Z. (2007). Okulda din dersi tartışmaları (Türkiye’de din dersinin tarihi, teorik yapısı, bazı ülkelerle karşılaştırılması). Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, XI(2), 7-51.
Ayhan, H. (2004). Türkiye’de din eğitimi. İstanbul: Dem.
Bahçekapılı, M. (2013). Yeni eğitim sisteminde seçmeli din dersleri, imkânlar, fırsatlar, aktörler, sorunlar veçözüm önerileri. İstanbul: İlke. www.ilke.org.tr/wp-content/uploads/2013/12/4+4+4-Araştırma-Raporu.pdf adresinden 19 Kasım 2014 tarihinde edinilmiştir.
Boz, N., Çelik, Z., Gümüş, S., Orçan, M., Taştan F. (2013). 4+4+4 eğitim reformunu izleme raporu. İstanbul:Eğitimciler Birliği Sendikası. www.egitimbirsen.org.tr/ebs_files/files/.../267-egitimbirsen.org.tr-267.pdfadresinden 19 Kasım 2014 tarihinde edinilmiştir.