Radikalleşmenin ve Şiddet Yönelimli Davranışların Önlenmesinde Evrensel Değerlerin Rolü

Radikalleşme yanlısı inanç ve ideolojiler, şiddet yönelimli davranışların yaygınlaştırılması için verimli alanlar üretir. Bu çerçevede ortaya çıkan dinsel ve ideolojik hoşgörüsüzlük, radikalizmin ana motivasyonunu oluşturur. Bununla birlikte, radikalizm ve buna bağlı şiddet yönelimli tutum ve davranışların önlenmesine ilişkin referansların kaynağında, genellikle ahlak, inanç ve hukuk sistemleri tarafından üretilen çözümler yer alır. Söz konusu sistemlerin esas aldığı değerler kullanılarak radikalleşmenin ve şiddet davranışlarının önlenmesi mümkündür. Böylece radikalizm ve şiddet dilinin yerini sürdürülebilir ve kalıcı bir barışa bırakması sağlanabilir. Günümüzde bu konuda yoğun çaba sarf edilmesinin gerekliliği açıktır. Bu bağlamda makalemizin amacı, küresel ölçekte gittikçe yaygınlaşan radikalleşme ve şiddet olgusu karşısında evrensel değerlerin ve insanlığın birlikte yaşama tecrübesinin yeniden hatırlatılmasına katkıda bulunmaktır.

The Role of Universal Values in the Prevention of Radicalization and Violence-oriented Behaviors

The religious and ideological intolerance emerging in this framework constitutes the main motivation of radicalism. However, at the source of references aimed at preventing radicalism and violence-oriented attitudes and behaviors, usually there are solutions produced by religion, morality and law. By means of the values on which these systems are based radicalization and violent behaviors may be prevented. Thus, the language of radicalism and violence can be replaced with a sustainable and permanent peace. It is clear that at the present day, intensive efforts in this regard should be made. In this context, the aim of the paper is to contribute to reminding universal common values and humankind experience of coexistence against the phenomenon of radicalization and violence that gradually pervading on a global scale.

___

  • Albayrak, A., Çapcıoğlu, İ. (2004), “Güvenlik-özgürlük ikileminde teröre yönelik tutumlar”, Dini Araştırmalar, Cilt 7, Sayı 20, s. 275-291.
  • Atran. S. (2010), Pathways to and from violent extremism: the case for science-based field research, statement before the senate armed services sub-committee on emerging threats & capabilities, March 10, 2010. Erişim adresi: https://www.edge.org/conversation/pathways-to-and-from-violent-extremism-the-case-for-science-based-field-research.
  • Borum, R. (2012). “Radicalization into violent extremism I: A review of social science theories”, Journal of Strategic Security, Volume 4, Number 4, p. 7-36.
  • Çapcıoğlu, İ., Çapcıoğlu, F. (2015), “Popüler Kültürün Metalaştırdığı Değerlerimizi Nasıl Yeniden İnşa Edelim?”, s. 21-29, Uluslararası İnsani Değerlerin Yeniden İnşası Sempozyumu, Tebliğler Kitabı, (ed. Cengiz Gündoğdu), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
  • Erdem, S. (2016). Cihatçılar: El Kaide ve IŞİD’e katılanların hikâyesi, İstanbul: Yakın Plan Yayınları.
  • Erem, F. (2008), Çatışma çözme eğitiminin şiddet yönelimli öğrencilerin velilerinin çatışma çözme becerileri üzerindeki etkisi, (yayınlanmamış yüksek lisans tezi), İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Kızmaz, Z. (2006), “Şiddetin sosyo-kültürel kaynakları üzerine sosyolojik bir yaklaşım”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 16, Sayı: 2, s. 247-267.
  • Krug, Etienne G., Linda L. Dahlberg, James A. Mercy, Anthony B. Zwi & Rafael Lozano (Eds.) (2002). World report on violence and health. Cenova: World Health Organization.
  • Martin, G. (2017), Terörizm: kavramlar ve kuramlar, (çev. İ. Çapcıoğlu & B. Metin), Ankara: Adres Yayınları.
  • McCauley, C. and Moskalenko, S. (2017), “Understanding political radicalization: the two-pyramids model”, American Psychologist, vol. 72, no. 3, s. 205–216.
  • Onat, H. (2018), “Yüksek güven kültürü”, Erişim adresi: http://www.hasanonat.net/index.php/66-yueksek-gueven-kueltuerue.
  • Polat, O. (2016), “Şiddet”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, cilt: 22, sayı: 1, s. 15-34.
  • Şahin, K., Türkkahraman, M. (2011), “Türkiye’de toplumun radikal hareketlere bakış açısı”, H. Akdoğan, K. Yavuz ve N. Altun (Der.), Orta Doğu’daki siyasal gelişmeler ve güvenlik, Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
  • WHO (Dünya Sağlık Örgütü) (2002). World report on violence and health, Geneva. Erişim adresi: http://www.who.int/violence_injury_prevention/violence/world_report/wrvh1/en/.