Yaygın olan estetik kuramları belli açılardan kullanabiliyor olsak bile sanatlardaki performatif dönemeci tam anlamıyla açıklamak mümkün değildir. Bu dönemecin en önemli noktası olan sanat eserinin ve bu eserle ortaya çıkan nesne ve özne, maddesellik ve göstergesellik arasındaki ilişkilerin olay haline gelmesini kavramak zordur. Bunu kendi haliyle sergilemek için performatif bir estetik geliştirilmelidir.  1990’lı yıllarda kültürel çalışmaların araştırma perspektifinde bir değişim söz konusu olmuştur. Kültürün bu zamana kadar göz ardı edilen  performatif unsurları ön plana çıkmıştır. Birçok kültürel olgu ve edimi araştırma nesnesi edinmiş ve birçok kültürü içerisinde barındıran Anadolu geleneğinde yaygın olan performatif estetik, kendi içeriğini günlük hayatta olduğu gibi deneyimlerden ve alışkanlıkların pratiğinden almaktadır. Söz konusu özelliklerden yola çıkılan bu çalışmanın amacı, başta Anadolu gibi geniş bir coğrafyada, kökleri tarih öncesi devirlere dayanan ve hâlâ devamlılığını sürdüren performatif estetik kavramının bağlamsal anlamda değerlendirmek ve  Anadolu örneklemi üzerinden,  bu kültürün geleneğindeki yansımalarını saptamayı hedeflemektedir.