Fotoğrafın icadıyla birlikte, fotoğraf-resim yakınlaşması artmış; fotoğraf az ya da çok, sanatçıların eserlerine farklı amaçlarla ve de farklı şekillerle dahil olmayı başarmıştır. Tekniğin sağladığı kolaylıkların da etkisiyle sanatçıların kendilerini daha özgür hissetmesi gibi nedenlerle eserlerinde fotoğraf kullanan sanatçı sayısında artış görülmektedir. Fotoğrafın çalışmalarında önemli yer tuttuğu sanatçılardan biri olan Gerhard Richter, hem figüratif hem de soyut resmin dilini aynı anda kullanan bir sanatçıdır. İki farklı biçemi birlikte kullanan sanatçının ilk resimlerin kaynağı olan fotoğrafların çoğu, siyah beyaz gösterişsiz ve rastgele bulunmuş izlenimini uyandıran karelerdir.1964 yılında yapmaya başladığı bu resimler, amatör aile fotoğrafları veya sıradan nesneler olabilmekteydi. Zaman zaman dijital baskı teknolojileri ile üretilen eserlerin üzerine klasik anlayışta müdahale  eden Richter, resimlerinde başarmak istediği şeyi; yaşayan ve canlı kalabilen bir biçemde, en farklı ve en karşıt elemanları, mümkün olan en geniş özgürlük alanında bir araya getirmek olarak ifade etmektedir. Fotoğrafı taklit etmediğini, fotoğraf ürettiğini belirten sanatçı, bir yanılsama tekniğini kullanmadığını  ve resimlerinin yarattığı etkinin de yanılsama olmadığını savunmaktadır. Tüm bu yaklaşımlar Richter’in resimlerini görsel birer alıntı olmanın çok ötesine taşımaktadır.Bu araştırmada amaç; fotoğrafın resim sanatındaki kullanımına dair örneklerini,  Gerhard Richter’in eserleri üzerinden araştırılmasıdır. Genel tarama modelinin esas alındığı araştırmada, nitel araştırma yöntem ve teknikleri kullanılmıştır. Nitel verileri elde edebilmek için araştırma sürecinde ise doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır.