#TAKİBETAKİP: BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ VE BAŞKANLARININ TWİTTER AĞLARININ KARŞILAŞTIRMALI İNCELENMESİ

Covid19’un yarattığı “yeni normal düzen”de dijital dünyaya ayak uydurmak amacıyla internet ve sosyal medyanın kullanımı hem siyasiler hem de vatandaşlar açısından adeta bir zorunluluk haline gelmiştir. Günümüzde siyasetçi ve kamu kurumlarının siyasal ve kurumsal iletişim aracı olarak sıklıkla sosyal medyayı kullandıkları bir sosyal gerçekliktir. Hatta üst düzey yönetici, siyasi parti ve kamu kurumlarının sosyal medya hesaplarının yönetimi, belli bir strateji doğrultusunda profesyonel iletişim uzmanları tarafından sağlanmaktadır. Bu bakımdan Dünyada ve Türkiye’de Twitter, siyasi partiler tarafından siyasal iletişim aracı ve yönetsel fonksiyonların meşruiyet aracı olarak kullanılmaktadır. Bu siyasi parti ve kurumlar arasında yerel yönetimlerden büyükşehir belediyeleri de bulunmaktadır. Büyükşehir belediyeleri metropoliten kentsel alanı, sınırları içindeki nüfusun büyüklüğü, kaynakları, hizmet hacmi ve çeşitliliği ile yetki ve sorumluluklarının kapsamı bakımından 21. yüzyılın yükselen yönetsel birimidir. Bu çalışmanın amacı 30 büyükşehir belediyesinin resmi kurumsal ve bu belediyelerin başkanlarının resmi kişisel Twitter hesaplarının birbirlerini takip etmeleri üzerinden siyasal iletişim, yönetsel meşruiyet ve sosyal karşılaştırma kuramı çerçevesinde incelenmesidir. Bu kapsamda resmi kurumsal ve kişisel hesapların takipleşme sosyogramları çıkartılarak ağ düzeyinde genel ağ özellikleri yorumlanmış, ilişki düzeyinde klik ve kümelenme analizleri yapılarak tartışılmış, aktör düzeyindeyse derece, aradalık ve özvektör merkezilikleri ile belli aktörlerin özellikleri değerlendirilmiştir. Her iki sosyogramda da siyasi partilerin ağın şekillenmesinde belirleyici olduğu görülmüştür. Resmi kurumsal hesaplarda AK Parti belediyelerinin, resmi kişisel hesaplardaysa CHP belediyeleri arasında simetrik bağlar ve yoğunluğun göreceli olarak yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca Gaziantep belediye başkanının aynı zamanda Türkiye Belediyeler Birliği başkanı olması nedeniyle her iki sosyogramda da kilit konumda olduğu gözlemlenmiştir. MHP ile kayyum atanan belediyelerin genelde yalıtılmış aktör oldukları veya AK Parti’li belediyelerle zayıf bağlara sahip oldukları da araştırmanın önemli bulguları arasındadır.

Anahtar Kelimeler:

Siyasal İletişim, Yönetsel Meşruiyet, Sosyal Karşılaştırma, Yerel Yönetimler, Twitter, Sosyal Ağ Analizi

#FOLLOWFORFOLLOW: COMPARATIVE ASSESSMENT OF METROPOLITAN MUNICIPALITIES’ AND THEIR MAYORS’ TWITTER NETWORKS

Keywords:

Political Communication, Social Comparison, Administrative Legitimacy, Local Administrations, Twitter, Social Network Analysis,

PDF

___

Ağcasulu, H. (2018). Sosyal Bilimlerde İlişkileri İnceleyen Bir Yöntem: Sosyal Ağ Analizi, ATASOBED, 22(Özel Sayı), 1915-1933.
Altuntaş, Ö. (2015). CHP Sosyal Medya Merkezi: Amaç, AKP Türkiyesi ile CHP Türkiyesi arasındaki farkı göstermek BBC Türkçe, İstanbul, 1 Haziran 2015 https://www.bbc.com/turkce/haberler/2015/06/150601_chp_sosyal_medya_gs2015, (Erişim Tarihi:01.02.2021).
Bolata, S. Ö. (2018). Ülkeler Arası İlişki Ağlarının Modellenmesi ve Analizi, Maltepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Bonacich, P. (2007). Some Unique Properties of Eigenvector Centrality, Social Networks, 29, 555-564.
Borgatti, S. P., Everett, M. G., & Johnson, J. C. (2013). Analyzing Social Networks. London: SAGE.
Buunk, A., & Gibbons, F. (2006). Social Comparison Orientation: A New Perspective on Those Who Do and Those Who Don’t Compare with Others. Cambridge Books Online, 15-32, DOI: 10.1017/CBO9780511584329.003.
Buunk, A., & Gibbons, F. (2007). Social Comparison: The end of a Theory and the Emergence of a Field. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 102, 3-21, DOI: 10.1016/J.OBHDP.2006.09.007.
DePaula, N., Dincelli, E., & Harrison, T. M. (2018). Toward a Typology of Government Social Media Communication: Democratic Goals, Symbolic Acts and Self-Presentation. Government Information Quarterly, 35(1), 98-108, DOI: 10.1016/j.giq.2017.10.003.
Festinger, L. (1954). A Theory of Social Comparison Processes. Human Relations, 7, 117–140.
Gesuele, B., Metallo, C., & Agrifoglio, R. (2016). What Do Local Governments Discuss in Social Media? An Empirical Analysis of the Italian Municipalities. Springer International Publishing, Switzerland, DOI: 10.1007/978-3-319-38974-5_23.
Golbeck, J., Grimes, J. M., & Rogers, A. (2010). Twitter Use by the U.S. Congress. Journal of the American Society for Information Science and Technology, 61(8), 1612–1621, DOI: 10.1002/asi.21344.
Grimmelikhuijsen, S. G., & Meijer, A. (2015). Does Twitter Increase Perceived Police Legitimacy?. Public Administration Review, 75(4), 598-607, DOI: 10.1111/puar.12378.
Kagarise, W., & Zavattaro, S. M. (2017). Social Media: How One City Opens the Evidence Black Box. Public Administration Review, 77(4), 486–488, DOI: 10.1111/puar.12696.
Kılıç, B. (2015). AK Parti'den sosyal medya için 12 etik kural. 01.05.2020 https://www.aa.com.tr/tr/turkiye/ak-partiden-sosyal-medya-icin-12-etik-kural/1826008, (Erişim Tarihi:01.02.2021).
Kilduff, M., & Tsai, W. (2003). Social Networks and Organizations. London: SAGE Publications.
Kriesi, H. (2014). The Populist Challenge. West European Politics, Taylor & Francis, 37(2), 361-378, DOI: 10.1080/01402382.2014.887879.
Kross, E., Verduyn, P., Sheppes, G., Costello, C. K., Jonides, J., & Ybarra, O. (2021). Social Media and Well-Being: Pitfalls, Progress, and Next Steps. Trends in Cognitive Sciences, 25(1), 55-66, DOI: 10.1016/j.tics.2020.10.005.
Marsden, P. V, & Friedkin, N. E. (1993). Network Studies of Social Influence. Sociological Methods & Research, 22(1), 127–151.
Mergel, I. (2013). A Framework for Interpreting Social Media Interactions in the Public Sector. Government Information Quarterly, 30(4), 327-334, DOI: 10.1016/j.giq.2013.05.015.
Özdeşim İkiz, Ö., Sobacı, M. Z., Yavuz, N., & Karkın, N., (2014). Political Use of Twitter: The Case of Metropolitan Mayor Candidates in 2014 Local Elections in Turkey. Proceedings of the 8th International Conference on Theory and Practice of Electronic Governance, 41-50, DOI: 10.1145/2691195.2691219.
Park, M. J., Kang, D., Rho, J. J., & Lee, D. H., (2016). Policy Role of Social Media in Developing Public Trust: Twitter Communication with Government Leaders, Public Management Review, 18, No. 9, 1265-1288, DOI: 10.1080/14719037.2015.1066418.
Prell, C. (2012). Social Network Analysis: History, Theory and Methodology. London: SAGE Publications.
Sobacı, M. Z., & Karkın, N. (2013). The Use of Twitter by Mayors in Turkey: Tweets for Better Public Services? Government Information Quarterly, 30(4), 417–425, DOI: 10.1016/j.giq.2013.05.014.
Stamati, T., Papadopoulos T., & Anagnostopoulos D. (2015). Social Media for Openness and Accountability in the public Sector: Cases in the Greek Context. Government Information Quarterly, 32(1), 12-29, DOI: 10.1016/j.giq.2014.11.004.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Kurumsal Resmi Web Sitesi; https://tuikweb.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=33679 (Erişim Tarihi: 21.01.2021).
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Kurumsal Resmi Web Sitesi; https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=nufus-ve-demografi-109&dil=1 (Erişim Tarihi: 08.01.2021).
Wukich, C. (2020). Connecting Mayors: The Content and Formation of Twitter Information Networks. Urban Affairs Review, SAGE, 1-35, DOI: 10.1177/1078087420947182.
Yıldız, M., & Demirhan, K. (2016). Analysis and Comparison of the Role of Local Governments with Other Policy Actors in Disaster Relief via Social Media: The Case of Turkey. IGI Global, Theoretical Foundations and Discussions on the Reformation Process In Local Governments, 462-483, DOI: 10.4018/978-1-5225-0317-0.CH019.
Zavattaro, S. M., French, P. E., & Mohanty, S. D. (2015). A Sentiment Analysis of U.S. Local Government Tweets: The Connection Between Tone and Citizen Involvement. Government Information Quarterly, 32, 333-341, DOI: 10.1016/j.giq.2015.03.003.