Tıp Eğitiminde Farklı Bir Yaklaşım: Seramikle Düşlemeler

Plastik ve görsel iletişim sanatlarından biri olan seramiğin, tasarım ilke ve elemanları açısından; kavram, fikir, metin gibi sözel unsurları yüzeysel ve üç boyutlu betimleyen, yorumlayan ve birçok alanda olduğu gibi tıp eğitiminde de kullanıldığı görülmektedir. Seramik sanatı; eğitim, sanat disiplinleri, bilim, teknoloji ve kimya biliminin bir araya gelerek oluşturduğu disiplinler arası bir alandır. Bu nedenle, sağlık alnındaki teorik bilgi ve deneyimleri görselliğe ve üç boyuta dönüştürerek anlaşılabilir ve kavranabilir bir hale getirilmesinde seramik eğitimi önemli ve etkili bir rol üstlenmektedir. Tıp eğitiminde bilginin yüzeysel ve üçboyutlu görselleştirilerek iletilmesinde sanatın geleneksel yöntemlerinin kullanılması yanında, günümüzün teknolojik olanaklarıyla daha da zenginleşen ifade yöntemleri seramiğe olan ilgiyi artmıştır. Bu ilgi, çağdaş eğitim ve sanat eğitimi anlayışında bilgi aktarımı ile birlikte kişiye beceri kazandırmayı, yeteneklerini bilim ve tekniği kullanarak geliştirmeyi, düşünsel, sanatsal ve kültürel alanda yeni ürünler ortaya çıkarabilen birey ve toplumlara ulaşmayı amaç edinme şeklinde görülmektedir. Tıp öğrencilerinin aldıkları seramik eğitimi, diğer sanat disiplinleri ile verilmekte, estetik, psiko motor becerileri ve yaratıcı düşünme süreçlerine katkı sağladığı yazarların daha önceki çalışmalarında ortaya çıkarılmıştır. Bu çalışmada, İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dönem I ve II öğrencilerinin ilk kez aldıkları seramik eğitimi dersine devam eden öğrencilerden 12 kadın ve 10 erkek öğrencinin çalışmaları arasında random yöntemiyle yedi öğrencinin çalışmaları seçilmiştir. Buna göre, seramik çalışmaları yapım teknikleri, biçim, süsleme, renk özellikleri ve anlatım dili açısından, plastik sanatlar analiz yöntemi ve kendilerini ifade edebilmeleri açısından incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Seramik eğitimi sonunda üç uzman tarafından hazırlanan nitel anket tıp öğrencilerine uygulanmış ve bulgular tablo halinde sunularak okumaları gerçekleştirilmiştir. Buna göre, tıp öğrencilerinin seramik eğitiminde kazandıkları farklı beceriler ilerde seçecekleri uzmanlık alanlarını belirlemede etkili olabileceği görüşlerine de yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Tıp, Sanat, Seramik ve Üç boyut.

A Different Approach in Medical Education: Dreaming Through Ceramics

It is observed that ceramics, one of the plastic and visual communication arts, a domain which describes and superficially and three-dimensionally interprets verbal elements such as concepts, ideas, and text in terms of design principles and elements, is also used in medical education, as it is in many fields. Ceramic art is an interdisciplinary domain juxtaposed by education, art disciplines, science, technology and chemistry. For this reason, ceramics education plays a crucial and prominent role to make the theoretical knowledge and experience in health more understandable and comprehensible by transforming them into visibility and three dimensions. Besides the use of the traditional methods of art in conveying information through superficial and three dimensional visualization in medical education, the expression methods more enriched by today’s technological possibilities has increased the interest in ceramics. This interest is reflected in contemporary education and art education as the acquisition of purpose to make individuals acquire skills along with the transfer of the information, to develop their potential and talents through science and technology, and to reach individuals and societies capable of creating new products in the intellectual, artistic and cultural fields. Ceramics education the medical students take is provided jointly by other art disciplines. This education has been revealed to contribute to aesthetics, psycho-motor skills and creative thinking processes in previous studies by authors. In this study, seven students’ works were randomly selected out of the works of 12 female and 10 male students among Faculty of Medicine, Inonu University, Term I and II students who have attended to ceramics education course for the first time. Accordingly, ceramic works were assessed in terms of construction techniques, form, ornamentation, color characteristics and narrative language, while plastic arts were evaluated in terms of analysis methods and self-expression. At the end of the ceramics training, the qualitative questionnaire developed by three experts was administered to the medical students and the findings were presented in tables. Accordingly, it is also highlighted medical students’ opinion that the different skills they gain though ceramic education may have an influence in determining the areas of specialization in the future

Keywords:

Medicine, Art, Ceramics and Three Dimensions.,

PDF

___

Akar, M. (2015). Tıp Eğitiminde Görsel Sanatın Etkisi. Sosyoloji Dergisi, 3. Dizi, 30(1), 355-380.
Akman, M., Ünalan, P. & Kalaça, S. (2009). Tıp eğitiminde sanatın yeri, Hacettepe Tıp Dergisi, 40( 1), 1-5.
Atıcı, E. (2007). Hasta-Hekim İlişkisi Kavramı. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 33 (1), 45-50.
Artut, K.(2009). Sanat Eğitimi Kuramları ve Yöntemleri. 6. Baskı, Ankara:Anı Yayıncılık.
Aydın, B. (2012). Tıbbi Sanat Terapisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(1):69-83.
Becer, E. (2005). İletişim ve Grafik Tasarım. 4. Baskı, Ankara:Dost Kitabevi Yayınları.
Bourdieu, P., (1973). The Berber Houses in Rules and Meanings. Penguin, Harmondsworth.
Çağlayan, N. (2014). Zihinsel Engelli Bireylerin Eğitiminde Görsel Sanatlar Dersinin Yeri ve Önemi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,4 (1), 91-101.
Çellek, T. (2003). Sanat ve Bilim Eğitiminde Yaratıcılık. P I V O L K A, Başkent Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Eleştirel – Yaratıcı ve Davranış Araştırmaları Laboratuvarı, 2 (8), , 3-11.
Duncan, S.J., (1985). The house as symbol of social structure: Notes on Language of objects among collectivist groups in Altman, I. ve Werner M.C., eds, Home Environments, Plenum Press, 133- 149, New York & London.
Edman, I. (1966). Sanat ve İnsan, Çev: Turhan Oğuzkan, İstanbul:Milli Eğitim Basımevi.
Franklin, B., (2006). Housing transformations. Shaping the space of 21st century living, Routledge, UK.
Gregorie, H. D. & Georgeon, F. (1999), Doğu’da Kahve ve Kahvehaneler, (Çev.Meltem Atik-Esra Özdoğan),Yapı Kredi Yayınları: İstanbul, s.21.
İlçe, A. & Yüzden, G. E. (2015). Hemşirelik eğitiminde sanat ve spor. International Journal of Human Sciences, 12(2), 990- 1001.
İzgören, A. H. (2013). Sanat ve Hayat Kuramsal Yazılar ve Portreler. Diyarbakır: Aram yayıncılık.
Kanat, S. & Mutlu, H. S. (2017). Seramik Sanat Eğitiminin Tıp Öğrencisine Katkıları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10 Sayı: 51, s: 729-736.
Kent, S. (editör). (1990). Domestic architecture and use of space: An interdisciplinary cross-cultural study. Cambridge University Press, UK.
Mercin, L. & Alakuş, A.O.(2007). Birey ve Toplum İçin Sanat Eğitiminin Gerekliliği. D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi 9, 14-20.
Özdemir, T. (2005). Tasarımda Renk Seçimini Etkileyen Kriterler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 14, Sayı 2, s.393.
Parker-Pearson, M. & Richards, C., (1994). Architecture and Order: Approaches to social space. Routledge, London.
Şirin, A. ( 2008). Halk Eğitim Merkezlerinin Sanat Eğitimi Bağlamında Yetişkin Eğitimindeki Yeri ve Önemi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi.
Türe, N. (2007). Eğitimde Ve Öğretimde Bir Araç Olarak Görsel Sanatlar Eğitiminin Öğrencilere Sağladığı Katkılar. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya:Selçuk Üniversitesi.
Uçar, T. F. (2016). Görsel İletişim ve Grafik Tasarım. 8. Baskı, İstanbul: İnkılap Yayın.
Ünver A. S.( 1996 ).Ressam Ali Rıza Bey’e Göre Yarım Asır Önce Kahvehanelerimiz ve Eşyası, s.15, Ankara: Sanat Yayınları, 1967 (A. Süheyl Ünver, İstanbul Risaleleri, C:5, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Yay., İst, 1996 içinde)
https://www.takilika.com/sayfa/kaplumbaga-sembolu/60 adresinden 04.04.2018 tarihinde alınmıştır.