The Evaluation of Primary School Turkish curriculum in terms of “listening types”

Dinlemede yaşanan süreçler, dinlenen materyale ve dinlemenin amacına göre farklılık göstermektedir. Dinleyicinin ilgi ve ihtiyaçları, konunun önemi gibi unsurlar dinlemeyi şekillendirmesi bakımından önemlidir. Bu unsurlar, dinleme faaliyetini farklılaştırır ve değişik dinleme türlerinin ortaya çıkarır. Dinleme türlerine yönelik literarürde pek çok sınıflama olduğu dikkat çekmektedir. Literatürdeki bu çeşitlilik, İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (6, 7 ve 8. Sınıflar)’na da yansımaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretim programını dinleme türleri bakımından değerlendirmektir. Çalışma sonucunda programda yer alan dinleme türlerine yönelik tasnifin yeterli olmadığı tespit edilmiştir.

İlköğretim Türkçe öğretim programının “dinleme türleri” bakımından değerlendirilmesi

The processes in the listening process differ in terms of the material and the purpose of listening. Such factors as the listener's interests and needs as well as the topic are significant in shaping listening. These factors produce variety in listening activities and enable the presence of various listening types. It can easily be noticed that there are many classifications of listening types in the literature. This variety in listening is reflected in the Primary School Turkish Curriculum and Guide (for 6th, 7th, and 8th grades). The aim of this study was to assess the Turkish curriculum in terms of listening types. As a result of the study it is determined that classification of types of listening in curriculum is insufficient.

PDF

___

Cramer, R. L. (2004). The language arts a blanced approach to teaching reading, writing, listening, talking and thinking. USA: Pearson Education Inc.
Doğan, Y. (2007). İlköğretim ikinci kademede dil becerisi olarak dinlemeyi geliştirme çalışmaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı. Ankara.
Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
Harmer, J. (2001). The practice of English language teaching. Longman. China.
Kingen S. (2000). Teaching language arts in middle schools. Lawrence Erlbaum Ass. New Jersey.
Kline, J. A. (1996). Listening effectively. Alabama: Air University Press.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Oğuzkan, F. (1993). Eğitim terimleri sözlüğü. Ankara: Emel Matbaacılık.
Özbay, M. (2001). Türkçe öğretiminde dinleme becerisini geliştirme yolları. Türk Dili Dergisi. (589). 9–15.
Özbay, M. (2002). Kültür aktarımı açısından Türkçe öğretimi. Türk Dili. (602). 112–120.
Özbay, M. (2005). Bir dil becerisi olarak dinleme eğitimi. Ankara: Akçağ.
Özbay, M. (2009). Anlama teknikleri-II: dinleme eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2010). Yeni ilköğretim Türkçe dersi öğretim programı (6, 7, 8. sınıflar)’nın kazanımlarına eleştirel bir bakış. Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap. 37– 47.
Taşer, S. (2001). Konuşma eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınları.
Temur, T. (2001). Dinleme becerisi. Konu Alanı Ders Kitabı İnceleme Kılavuzu 1-8. Ankara: Nobel Yayınları.
Tompkins, G. E. (1998). Language arts content and teaching strategies. California State University. Prentice-Hall Inc. New Jersey.
Tosunoğlu, M. ve Melanlıoğlu, D. (2004). Türkçenin yolculuğunda önemli duraklardan biri: eğitim-öğretim programları. Bir Metafor Olarak Yol ve Yolculuk: I. Ulusal Sosyal Bilimler Sempozyumu, Kırıkkale.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.