Okul Yöneticisi Girişimcilik Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Araştırmanın amacı okul yöneticilerine yönelik girişimcilik ölçeği geliştirmektir. Ölçeği geliştirme sürecinde iki farklı uygulama ve örneklem üzerinden elde edilen veriler analiz edilmiştir. Kocaeli ili İzmit ilçesinde görev yapan ilk ve ortaokul yöneticileri (f=201) örneklemi üzerinden ölçeğin açımlayıcı faktör analizi yapılmıştır. AFA’dan elde edilen veriler, ölçeğin iki bileşenli tek boyutlu bir yapıda olduğunu ve girişimcilik düzeyindeki toplam varyansın % 54,67’sini açıkladığı görülmüştür. Birinci uygulamada ölçeğin güvenirlik katsayısı .96 olarak hesaplanmıştır. Ölçeğin doğrulayıcı faktör analizi (DFA) Sivas ili merkez ilçede görev yapan ilk ve ortaokul yöneticileri (f=247) örneklemi üzerinden yapılmıştır. DFA’dan elde edilen (x2/sd = 185.8/86= 2,16; RMSEA=.07; RMR=.03; GFI= .89; CFI= .97 ve NFI= .95) uyum iyiliği değerlerinin kabul edilebilir değer aralığında olduğu sonucuna ulaşılmıştır. İkinci örneklem üzerinden yapılan uygulamada ölçeğin güvenirlik katsayısı .90 olarak hesaplanmıştır. Birinci örneklem üzerinden açımlanan ölçeğin ikinci örneklem üzerinden doğrulandığı anlaşılmıştır. Okul yöneticisi girişimcilik ölçeği iki bileşenli tek boyutlu ve 5’li likert olarak derecelendirilmiş 15 maddelik olup geçerliği ve güvenirliği test edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Girişimcilik, Okul Yöneticisi, Okul Yöneticisi Girişimcilik Ölçeği, Ölçek Geliştirme, Doğrulayıcı Faktör Analizi, Açımlayıcı Faktör Analizi

Principal Entrepreneurship Scale: Validity and Reliability Study

The purpose of this study is to develop a scale in order to determine principals’ entrepreneurship level. There were two different sample and application in this study. Exploratory factor analysis (EFA) was conducted 201 principals who work in Kocaeli-İzmit at primary and secondary schools. According to EFA data, the scale has two component and one factor. Its items explained 54.67% of the total variance. First application the scale’s internal consistency coefficient .96. Confirmatory factor analysis (CFA) was performed in the other sample of the study consists of 247 principals who works in Sivas central district at primary and secondary schools. The CFA data showed that the scale has adequate goodness of fit index (x2/sd = 185.8/86= 2,16; RMSEA=.07; RMR=.03; GFI= .89; CFI= .97 ve NFI= .95). As a result, EFA data coincide with CFA data. The scale, likert scale ranging from 1 (Strongly Disagree) to 5 (Strongly Agree) is a reliable and valid instrument with 2 component and one factor and has 15 items. Principals’ Entrepreneurship Scale (PSE): Reliability and Validity Study.

Keywords:

Entrepreneurship, principal, confirmatory factor analysis, exploratory factor analysis,

PDF

___

Akyürek, Ç. ve Şahin, Ç.(2013). Evaluation of elementary teachers' entrepreneurship skills. Ekev Academic Review, 17 (57), 51-68.
Anderson, J. C. and Gerbing, D. W. (1984). The effect of sampling error on convergence, improper solutions, and goodness- of-nt indices for maximum likelihood confirmatory factor analysis. Psychametrika, 49, 155-173.
Aydın, M.(2010). Eğitim yönetimi. Ankara: Hatipoğlu.
Bacanak, A. (2013). Teachers' views about science and technology lesson effects on the development of students' entrepreneurship skills. Educational Sciences: Theory and Practice, 13(1), 622-629.
Başar, E., Altın, H. ve Doğan, V.(2013). Girişimcilik. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık
Bayrak, C., ve Terzi, Ç. (2004). Okul Yöneticilerinin Girişimcilik Özelliklerinin Okullara Yansımaları, XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayında sunuldu, Malatya.
Elçi, Ş. (2011). Gelecek için eğitim programları ve politikaları. In TED (Ed.), Uluslararası eğitim forumu II: Eğitimde inovasyon (69-73), Ankara: İşkur Matbaacılık Kağ. San. ve Tic. Ltd. Şti.
Eyal, O. (2014). Caught in the Net: The Network-Entrepreneurship Connection in Public Schools. International Journal of Educational Management, 22(5), 386-398.
Eyal, O. And Yosef-Hassidim, D. (2012). Managing Educational Champions: Entrepreneurship in Schools. Journal of School Leadership, 22(1), 210-255.
Fidan, Y. ve Çiftçi, S. (2010). Farklı fakültelerdeki işletme öğrencilerinin girişimciliğe bakışları. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(4), 58-73.
Hörnqvist, M.-L. and Leffler, E.(2014). Fostering an entrepreneurial attitude – challenging in principal leadership. Education + Training, 56(6), 551-561.
İrmiş, A. ve Barutçu, E. (2012). Öğrencilerin kendilerini girişimci bir kişiliğe sahip görmelerini ve iş kurma niyetlerini etkileyen faktörler: Bir alan araştırması. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(2), 1-25.
Konaklı, T. ve Göğüş, N. (2013). Metaphorical perceptions of pre-service teachers in related to faculty of education: Asample of Kocaeli University Faculty of Education International Journal of Human Sciences, 10(2), 67-93.
Konokman, Y. ve Yelken, Y. (2014). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının yaşam boyu öğrenme yeterliklerine ilişkin algıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 267-281.
Maruyama, G. (1998). Basics of structural equation modeling. Thousand Oaks CA: Sage.
Mintzberg, H. (1973). A New Look at the chief executive's job. Organizational Dynamics, 1(3), 20-30.
Özden Y. (1998). Eğitimde dönüşüm: Yeni değer ve oluşumlar. Ankara: Pegem Yayınları.
Pihie, Z. A. L., Asimiran, S. and Bagheri, A. (2014). Entrepreneurial leadership practices and school innovativeness. South African Journal of Education, 34(1), 1-11.
Ruskovaara, E. and Pihkala, T. (2015). Entrepreneurship education in schools: empirical evidence on the teacher's role. The Journal of Educational Research, 108(3), 236-249.
Sart, G. (2014). The new leadership model of university management for innovation and entrepreneurship. Eurasian Journal of Educational Research, 57, 73-90.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. and Muller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures.Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23 – 74.
Scott, S. and Webber, C. F (2013). Principles for principal preparation. Advances in Educational Administration, 19, 95-122.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş, temel ilkeler ve LISREL uygulamaları. Ankara: Siyasal Basın ve Dağıtım.
Uluyol, O. (2013). Öğrencilerin girişimcilik eğilimlerinin belirlenmesi: Gölbaşı meslek yüksekokulu örneği. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6, 15, 349-372.
Vandenberghe, R .(1995) Creative management of a school. Journal of Educational Administration, 33(2), 31-51.
Yetim, N. (2002). Sosyal Sermaye Olarak Kadın Girişimciler: Mersin İli Örneği, Ege Akademik Bakış,2 (2), 79-92.
Yılmaz, E. ve Sünbül, A. M. (2009). Üniversite öğrencilerine yönelik girişimcilik ölçeğinin geliştirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 195-203.
Yılmaz, Y., Seydinbekulı, A. D. ve Abishov, N. (2014). Üniversite son sınıf öğrencilerinin girişimcilik eğilimlerinde ailesel özelliklerin etkisi: Ahmet Yesevi uluslararası Türk Kazak üniversitesinde bir alan araştırması. The Journal of Marmara Social Research, 5, 11-24.