A Mediation Role of Self-Esteem in the Relationship between Marital Satisfaction and Life Satisfaction in Married Individuals

The aim of this correlational study was to examine the mediation of the self-esteem in the relationships between the life satisfaction and marital satisfaction. The participants of this study were 294 married individuals residing in the Adıyaman province of Turkey, 41.8 % of whom (N=123) are male and 58.2 % of whom (N=171) are female. Participants completed the Marital Life Scale developed by Tezer (1986 as cited in Çağ and Yıldırım, 2013, p. 16) which measures individuals' marital satisfaction levels, Self-Esteem Scale developed by Rosenberg and adapted to Turkish by Çuhadaroğlu that measures the self-esteem level and Life Satisfaction Scale developed by Diener et al. (1985) and adapted to Turkish by Köker (1991) that used to assess life satisfaction level; and the personal Information form that used to obtain socio-demographic information about the participants. In the current study, descriptive statistics and the Pearson product-moment correlation coefficients were reported. The effects of the model tested by using statistically significant Ordinary Least Squares regression and bootstrap method-based approach. According to the findings of the study, the mediation self-esteem between the marital satisfaction and life satisfaction was statistically significant (p

PDF

___

Aydın, İ. (2008). Öğretimde denetim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Başaran, İ.E. (1985). Örgütlerde iş gören hizmetlerinin yönetimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları No:139.
Bümen, N.T., Ateş, A. Çakar, E. Ural, G. & Acar, V. (2012) Türkiye bağlamında öğretmenlerin mesleki gelişimi: sorunlar ve öneriler. Milli Eğitim Dergisi 41 (194), 31-50.
Büyüköztürk, Ş. Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (16. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Çiftçi, E. (2008). Türkiye'de Milli Eğitim Bakanlığı tarafından müzik öğretmenlerine verilen hizmetiçi eğitimin incelenmesi ve müzik öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi,
Desimone, L.M., Porter, A.C., Garet, M.S., Yoon, K.S. & Birman, B.F. (2002). Effects of professional development on teachers' ınstruction: results from a three-year longitudinal study. Educational Evaluation and Policy Analysis. 24 (2), 81-112.
Drage, K. (2010). Professional development: implications for ilinois career technical educataion teachers. Journal of Career and Technical Education. 25 (2), 27-37.
Fok,S., Chan, K., Sin, K., Heung-Sang Ng & Yeung, A. (2005). In-service tacher training needs in Hong Kong. ERIC_ED490057. Erişim adresi: http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED490057.pdf, 07.08.2014.
Hedges, E.L. & Valija, M.A. (1995). Assessing Leaning. The Ohio State University.
Garuba, A. (2004). Continuing education: an essential tool for teacher empowerment in an era of universal basic education in Nigeria. International Journal of Lifelong Education., 23 (2), 191-203.
Gökdere, M. & Küçük, M. (2003). Üstün yetenekli öğrencilerin fen eğitimindeki durumu. Türkiye örneklemi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3 (1), 101-124.
Gökyer, N. (2012). Öğretmenlerin hizmet içi eğitim sürecinde karşılaştıkları sorunlar ve öncelikli ihtiyaç duydukları konular. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 16 (2), 233-267.
Gültekin, M. & Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim öğretmenlerinin hizmetiçi eğitime ilişkin görüşleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 185-201.
Gültekin, M, Çubukçu, Z. & Dal, S. (2010). İlköğretim öğretmenlerinin eğitim öğretimle ilgili hizmetiçi eğitim gereksinimleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi. 29, 131-152.
Günbayı, İ. & Taşdöğen, B. (2012). İlköğretim okullarında çalışan öğretmenlerin hizmet içi eğitim programları üzerine görüşleri: bir durum çalışması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1 (3), 87-117.
Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Kent, A. M. (2004). İmproving teacher quality through professional development. Education. 124 (3), 427-435
Kıldan, O. (2008). Yapılandırmacı yaklaşıma göre okul öncesi öğretmenlerine verilen hizmetiçi eğitimin öğretmen çocuk ve öğretmen ebeveyn ilişkilerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.
Maurer, M. J. (2000). Professional development in career and technical education. Inbrief: Fast facts for policy and practiceno. 7. Columbus, OH: National Dissemination Center for Careerand Technical Education, The Ohio State University (ED 448 318).
McLaughlin, M.W. (2002) Sites and sources of teachers' learning. İn C. Sugrue and C. Day (Eds.) Developing teachers and teaching practices: international research perspectives. New York: Routledge.
MEB (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu, "1739 Sayılı Kanun", Resmi Gazete, 14574, 24 Haziran, 1973.
MEB. (2014). Milli Eğitim Bakanlığı Okul Öncesi Eğitim ve İlköğretim Kurumları Yönetmeliği, Resmi gazete, 29072, 26 Temmuz 2014.
EARGED (2008). Sınıf öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ihtiyacının belirlenmesi. Ankara: MEB Yayınları
Musanti, S. I. & Pence, L. P. (2010). Collaboration and teacher development: Unpacking resistance, constructing knowledge, and nevigating identities. Teacher Education Quarterly. 37 (1), 73-89.
Özdemir, S. & Yalın, H.İ. (1998). Öğretmenlerin hizmetiçi eğitim ihtiyacının belirlenmesi üzerine bir araştırma. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Bölümü Yayınları Cilt I.
Özen R. (1999). Anadolu liseleri fen ve matematik öğretmenlerinin genel İngilizce düzeylerini geliştirmek için düzenlenen hizmetiçi eğitim programının etkililiği üzerine görüşleri. Eğitim ve Bilim. 113, 44-49
Özen R. (2005). "MEB personelinin hizmetiçi eğitim programlarında kalitenin arttırılmasına ilişkin görüşleri", 14. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Pamukkale Üniversitesi.
Özen, R. (2006). İlköğretim okulu öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim programlarının etkilerine ilişkin görüşleri düzce ili örneği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 6 (2), 141- 160.
Özden, Y. (2002). Eğitimde yeni sistem arayışları. Yüksel Özden (Ed.), Öğretmenlik Mesleğine Giriş (s.269-295). Ankara: Pegen A Yayıncılık.
Pehlivan, İ. (1992). Hizmetiçi eğitim verimlilik ilişkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27 (1), ?.
Pusmaz, A. (2008). Matematik öğretmenlerinin problem çözme sürecinin belirlenmesi ve bu sürecin geliştirilmesinde web tabanlı mesleki gelişim çalışmalarının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
Robinson, B. & Latchem, C. (2003). Teacher education through open and distance learning. London: Routledge
Ruhland, S. K. & Bremer, C. D. (2002). Professional developmentneeds of novice career and technical education teachers. Journal of Careerand Technical Education, 19 (1), 18-31.
Odabaşı, H.F. & Kabakçı, I. (2007). Öğretmenlerin mesleki gelişimlerinde bilgi ve iletişim teknolojileri. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu. Bakü, Azerbaycan.
Sarıgöz, O. (2011). İlköğretim öğrencilerinin hizmetiçi eğitim faaliyetleri ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi. 2. İnternational Conference on New Trends in Education and Their Implications, Antalya/Turkey.
Taymaz, H. (1997). Hizmetiçi eğitim kavramlar ilkeler yöntemler. Ankara: Takav Yayınları.
Taymaz H., Sunay Y. & Aytaç T. (1997). Hizmetiçi eğitimde koordinasyonu sağlama toplantısı. Milli Eğitim Dergisi, 133:14-15 (1997).
Üstüner, I.Ş., Erdem, A & Ersoy, Y. (2000). Fen-fizik öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ve sempozyumlardan beklentileri", IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi Kitapçığı, Hacettepe Üniversitesi.
Yıldırm, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayın.
YÖK (1994). Bölgesel hizmetiçi eğitim modeli. Endüstriyel Eğitim Projesi. Doküman No: FTVE:800, Ankara.