Emine Gül Özenç, Zeynel Ersin Özcan, Feramuz Güçlü, Ebru Keser Güney

4+4+4 Eğitim Sisteminin Beşinci Sınıf Öğrencilerine Yansıması: Öğretmen Görüşleri

ÖZ: Bu çalışmanın amacı 4+4+4 eğitim sistemiyle birlikte ortaokul olan 5. Sınıf öğrencilerinin yaşadığı problemlerin öğretmen görüşleri açısından ele alınmasıdır. Araştırmanın örneklemini 2013-2014 eğitim ve öğretim yılı, Niğde ili 147 beşinci sınıf branş öğretmenleri oluşturmaktadır. Araştırmada nitel ve nicel araştırma yöntemleri bir arada kullanılmıştır. Elde edilen açık uçlu anket sorularından en temel görüşler; öğrenci kaynaklı olduğu düşünülen sorunların kısaca, öğrencilerin yaşlarının küçük olduğu, kendilerini ilkokul gibi hissettikleri, ergenlik çağındaki çocuklarla bir arada olmalarının sakıncalı olabileceği, derslere ilgisiz oldukları yönündedir. öğretmen kaynaklı olduğu düşünülen sorunların öğrencilerin davranışlarını yönetememe (sınıf ve davranış yönetimi), ders anlatım yöntem ve tekniklerinde hissedilen eksiklikler, haftalık ve günlük ders saatlerinin fazlalığı ile derslere giriş-çıkış saatleri şeklinde yoğunlaşmıştır; diğer etmenler olarak kısaca ders saatlerinin fazlalığı, giriş çıkış saatlerinin uygun olmayışı, ders kitapları ve müfredat programının uygun olmadığı ve son olarak açlıkla başedememe olarak dile getirilmiştir. Bunlara ek olarak nicel bulgular da bu sonuçları destekler niteliktedir.Anahtar kelimeler: 4+4+4 eğitim sistemi, 5. Sınıf öğrencileri, öğretmen görüşleri.

PDF

___

Akpınar, B., Dönder, A., Yıldırım, B. ve Karahan, O. (2012). Eğitimde 4+4+4 Sisteminin (Modelinin) Karşıt Program Bağlamında Değerlendirilmesi. Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi, 36 (36), 25-39.
Akyüz, Y. (1994). Türk Eğitim Tarihi (Başlangıçtan 1993’e) İstanbul: Kültür Koleji Yayınları.
Arslan, M. (2000). Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Programları ve Belli Başlı Özellikleri. Milli Eğitim Dergisi, 146.
Bakioğlu, A., Özcan M., Baltacı, R., Elverici, S, Göçmen, G., Pekince, D., Altay Gökmen, İ., Ülker, N.(2013). Karşılaştırmalı Eğitim Yönetimi. 2.Basım. Nobel: Ankara.
Baş, A., U. ve Kabasakal, Z., T. (2010). İlköğretim Okullarında Saldırganlık ve Şiddet Davranışlarının Yaygınlığı. İlköğretim Online, 9 (1), 93-105.
Creswell, J. W. Ve Plano Clark, V.L. (2007). Desining and Cunducting Mixed Methods Research. Thousand oaks, CA: Sage
Cüceloğlu, D. (1991). İnsan ve Davranışı. 2. Baskı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Çelikkaleli, Ö., Balcı, F., A., Çapri, B. ve Büte, M. (2009). İlköğretim Öğretmenlerinin İstenmeyen Öğrenci Davranışlarının Nedenleri Üzerine Görüşleri. İlköğretim Online, 8(3), 625-636.
Demircioğlu, Y. ve Yabancı, N. (2003). Beslenmenin Bilişsel Gelişim ve Fonksiyonları ile İlişkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 170-179.
Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27-43.
Eğitim-Bir Sen. (2012). 4+4+4 Yeni Eğitim Sistemi Ne Getiriyor? Neler Olmalı?. (Online) www.egitimbirsen.org.tr/ adresinden 01.01.2015 tarihinde edinilmiştir.
Eğitim-Bir Sen. (2013). Birinci Yılını Dolduran 4+4+4 Eğitim Sistemine İlişkin En Kapsamlı İzleme ve Değerlendirme Çalışması. (Online) www.egitimbirsen.org.tr/ adresinden 10.11.2014 tarihinde edinilmiştir.
Eğitim-Bir Sen. (2013). 4+4+4 Eğitim Reformunu İzleme Raporu. Ankara: Hermes Ofset.
Erden, M. ve Akman, Y. (2007). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Ergün, M. (1999). Eğitim Felsefesi. Ankara: Ocak Yayınları
Fer, S. (2005). 1923 yılından günümüze Cumhuriyet Dönemi ilköğretim programları üzerine bir inceleme. Cumhuriyet Dönemi Eğitim Politikaları Sempozyumu: İstanbul.
Gelen, İ ve Beyazıt, N. (2007). Eski ve yeni ilköğretim programları ile ilgili çeşitli görüşlerin karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 51, 457-476.
Genç, S., Z. (2007). Cumhuriyet’ten günümüze ilköğretimde program geliştirme çabaları. A.Ü. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (2), 123-137.
Güven, İ. (2010). Türk Eğitim Tarihi. Naturel Yayınları, Ankara.
Güven, İ. 2012. Eğitimde 4+4+4 ve Fatih Projesi Yasa Tasarısı = Reform mu?. İlköğretim online 11(3), 556-577.
Gür, S., B., Özoğlu, M. , Coşkun, İ., Görmez, M. (2012). 2012' de Eğitim. Seta Analiz, 58, 3-20. (Online) http://file.setav.org/ adresinden 09.11.2014 tarihinde edinilmiştir.
Hakbilen, N. (1984). İlkokul Çağı Çocuklarının Başarılarını Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Hoyta, B., A. ve Şanlıer, N. (2007). İlköğretim 6., 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Beslenme Davranışları ve Sosyal Onaylanma İsteği. Milli Eğitim Dergisi,174,193-205.
Huczynski, A. ve Buchanan.(1991). Organizational Behaviour. Prentice Hall International (UK) Ltd. New York.
Kazancı, O. (1989). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Kazancı Kitap Ticaret A.Ş.
Koçer, H., A. (1988). Türkiye’de Modern Eğitimin Doğuşu ve Gelişmesi. Uzman Yayınları. Ankara.
Meb (2012). “On iki Yıllık Zorunlu Eğitim: Sorular Cevaplar”. Ankara
Meb (2012). “12 Yıllık Zorunlu Eğitime Yönelik Uygulamalar”. 2012/20 No'lu Genelge. Özel Kalem Müdürlüğü: Ankara.
Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: Pegema
Özer, B., Gelen, İ.,Kahramanoğlu, R. (2010). İlköğretim İkinci Devre Öğrencilerinin Şikayet Etme Davranışlarının Öğretmen, Öğrenci ve Veli Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 425-457.
Seçer, Z., Çağdaş, A. ve Seçer, F. (2006). Çocukların Okul Ortamındaki Ahlaki ve Sosyal Kuralları Ayırtetme Becerisinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20.
Selçuk, Z. (1994). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Atlas Kitabevi.
Sprinthall, A.N. ve Sprinthall, R. C. (1990). Educational Psychology. 5.Edition. New York: McGraw-Hill Company.
Şimşek, I., Yabancı, N. ve Turan, Ş. (2009). Okul Çağı Çocuklarının Beslenme Çantalarının Değerlendirilmesi. Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi,11-5(19), 99-110.
Tashakkori, A. ve Teddlie, C. (1998). Mixed Methodology: Combining Qualitative and Quantitative Approaches. Tousand Oaks, CA: Sage.
Yavuzer, Y. , Demir, Z. ve Çalışkan, M., (2000). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Konya: Mikro Yayınevi.