İlgi Yoksunluğunun Kitleselleşmesi: Geç Modern Dönemin Yeni İletişim ve İlişki Biçimleri Üzerine Bir Deneme

İletişimsel bir ilişkide iletişimcinin oradaki mevcudiyetinin sunduğu taahhüdü temel koşul sayan klasik önerme artık çökmüştür. Geç modern dönemin muteber iletişim biçimlerinin temel özelliği, eylemi failinden koparması ve söylemi simgesel bir çerçeve içine hapsetmesidir. Söz konusu iletişim tarzının, failleri kendi söylem ve eylemlerinin sonuçlarının sorumluluğunu üstlenebilme becerisinden yoksunlaştırdığı ise bir gerçektir. Zira her ikisi de iletişimde taahhüde dayalı ilişkilerin gitgide ortadan kalkışıyla birlikte, faillerin birbirlerine yönelik ilgilerini ayakta tutan eski vicdani yüklemlerin hükümsüz kılınışına tekabül etmektedir. İletişim, artık hiç olmadığı kadar anlık, parçalı, geçici, derinlikten ve süreklilikten yoksun bir süreç olarak deneyimlenmektedir. Bireylerin gerçek kimlikleri ile fiziksel mevcudiyetlerinin bağlayıcı etkisinin söz konusu olmadığı yerde de söz almalarına ve eylemelerine olanak sunan bu yeni birliktelik biçimlerinin iletişimsel öznenin etik sorumluluklarının hatırlatılması açısından yeniden tartışmaya açılması kaçınılmaz görünmektedir. Söz konusu tartışma, hiç kuşkusuz, iletişimin ontolojisine ilişkin bir tartışmadır. İnternetin sınırsız sanal uzamında ortaya çıkan yeni karşılaşma ve ilişki biçimleri, Zygmunt Bauman ve Erving Goffman başta olmak üzere, birçok düşünür ve iletişim bilimcinin de ilmi mesailerinin asal konularındandır. Bu çalışma, geç modern dönemin imtiyazlı kıldığı taahhüde dayalı olmayan, süreksiz ve geçici bağların peyderpey geçersiz kıldığı vicdani yüklemleri ve gitgide yok olan empati duygusunu, ortaya çıkan yeni ilişki ve iletişim biçimleri ekseninde irdelemeyi ve meselenin olası sonuçlarını tartışmaya açmayı amaçlamaktadır.

The Massification of the Deprivation of Interest: An Essay on the New Forms of Communication and Relation of the Late Modern Period

The Massification of the Deprivation of Interest: An Essay on the New Forms of Communication and Relation of the Late Modern Period related to the ontology of the communicative action. The new confrontation and relation forms emerging in unlimited virtual environment in the Internet are the fundamental subjects of many philosophers and communicational professionals' scientific works, especially Zygmunt Bauman and Erving Goffman. This study aims to scrutinize the conscientious predicates and increasingly-disappearing empathy which are not based on the privileged commitment of the late modern period and gradually invalidate the discontinuous and temporal connections within the scope of emerging new relation and communication forms, and to discuss the implications of the issue.

PDF

___

Adorno, T. W. (2008). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi. (N. Ülner, M. Tüzel, E. Gen, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Barthes, R. (1999). Yazı ve Yorum. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Baudrillard, J. (2002). Tam Ekran. (B. Gülmez, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Baudrillard, J. (2006). Sessiz Yığınların Gölgesinde ya da Toplumsalın Sonu. (O. Adanır, Çev.). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
Baudrillard, J. (2011). Simgesel Değiş Tokuş ve Ölüm. (O. Adanır, Çev.). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
Bauman, Z. (1998). Postmodern Etik. (A. Türker, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bauman, Z. (2001). Parçalanmış Hayat. (İ. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bauman, Z. ve Lyon, D. (2013). Akışkan Gözetim. (E. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bauman, Z. (2016). Cemaatler: Güvenli Olmayan Bir Dünyada Güvenlik Arayışı. (N. Soysal, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
Bauman, Z. (2017a). Akışkan Modernite. (S. O. Çavuş, Çev.). İstanbul: Can Yayınları.
Chardel, P.-A. (2017). "Zygmunt Bauman: Un sociologue aux aguets in Memoriam", HERMÈS, 78, 225-229.
Cheviron, N. T. (2014). Küresel İletişim. İstanbul: Exlibris Yayınları.
Crary, J. (2015). 7/24: Geç Kapitalizm ve Uykuların Sonu. (N. Çatlı, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Dellaloğlu, B. (2012). Benjaminia: Dil, Tarih ve Coğrafya. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Halais, E. (2007). "Bauman et la société moderne", Erişim 12 Aralık 2017, www. fondapol.org
Han, B.-C. (2017). Şeffaflık Toplumu. (H. Barışcan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Hepp, A. (2015). Medyatikleşen Kültürler. (Ç. Bozdağ, E. P. Devrani, Çev.). Ankara: Dipnot Yayınları.
Simmel, G. (2009). Bireysellik ve Kültür. (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Virilio, P. (2003). Enformasyon Bombası. (K. Şahin, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Lacasse, G. (1996). La postmodernité: fragmentation des corps et synthèse des images”, Cinémas, 7(1-2), 167–184.
Hamel, P. (1997). “La critique postmoderne et le courant communicationnel au sein des théories de la planification: une rencontre difficile”, Cahiers de géographie du Québec, 41 (114), 311–321.
Halais, E. (2007). “Bauman et la société moderne”, Erişim 12 Aralık 2017, www. fondapol.org
Goffman, E. (2014). Damga: Örselenmiş Kimliğin İdare Edilişi. (Ş. Geniş, L. Ünsaldı, S. N. Ağırnaslı, Çev.). Ankara: Heretik Yayıncılık.
Chardel, P.-A. (2017). “Zygmunt Bauman: Un sociologue aux aguets in Memoriam”, HERMÈS, 78, 225-229.
Benjamin, W. (1993). Pasajlar. (A. Cemal, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Bauman, Z. (2017b). Yaşam Sanatı. (A. Sarı, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Adorno, T. W. ve Horkheimer, M. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (N. Ülner, E. Ö. Karadoğan, Çev.). İstanbul: Kabalcı Kitabevi.
Adorno, T. W. (2008). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi. (N. Ülner, M. Tüzel, E. Gen, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.