el-Mu‘allakāt, İslâmdan önceki zamandan bize kadar gelen, yedi uzun Arap şiir grubunun ismidir. Bu isim ‘asılmış, asılı’ (çoğ.) anlamını ifade eder. Geleneksel açıklamaya göre, bu şiirler, Araplar tarafından Mekke’deki Kâbe’ye asılmıştı. ‘Mu‘allaka’, muhtemelen ‘değerli şey’ anlamında olan ‘ ‘ılk’ kelimesinden türetilmiştir. 8. asır eski şiir toplayıcısı Hammâd er-Râviye, Mu‘allakāt’ın kabul edilmiş derleyicisidir. Bununla birlikte, derlemenin isminin menşei belirsizdir. Öyle anlaşılıyor ki, Hammâd’ın bizzat kendisi, bu şiirleri ‘yedi meşhurlar’ (es-seb‘u’l-meşhûrât) olarak zikretmiştir. Mu‘allakāt’a dahil olan kesin şiirler, ayrı bir muamma gösterirler. Biri İbn ‘Abdi Rabbihi tarafından kaydedilmiş, genellikle standart olarak kabul edilen liste; İmru’ülkays, Tarafe, Zuheyr, Lebîd, ‘Antere, ‘Amr b. Külsûm ve el-Hâris’in şiirlerinin ismini verir. Bununla birlikte, İbn Kuteybe gibi otoriteler, yedi şairden biri olarak ‘Abîd b. el-Ebras’ı hesaba katar, Ebû ‘Ubeyde ise İbn ‘Abdi Rabbih’in listesindeki son iki şairin yerine en-Nâbiga ile el-A‘şâ’yı koyar. Diğer yandan, İbn Haldûn, listeye ‘Alkame’yi ilâve eder. Mu‘allakāt’ın en eskisi ve en meşhuru İmru’ülkays’ınkidir. Bu makaleye, konu ile ilgili, Türkiye’de yapılmış olan yayınların ve çalışmaların bir listesi ilâve edilmiştir.